สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 661

11 โมงเช้า หลินหยางเดินออกมาจากสนามบิน

เขาโทรหาเหลียงชิวเยี้ยน และรู้ว่าเหลียงชิวเยี้ยนได้บอกให้เหลียงผิงเฉาลูกชายของเธอมารับที่สนามบิน ดังนั้นเขาจึงยืนรอที่ประตูทางออก

หลังจากรอเช่นนี้เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เขายังไม่เห็นเหลียงผิงเฉามา ด้วยความหมดหนทาง หลินหยางจึงทำได้เพียงโทรหาเหลียงชิวเยี้ยนอีกครั้ง

"อะไรนะ? ผิงเฉายังไม่ได้ไปรับคุณหรอ? เป็นไปไม่ได้ เขาออกไปเป็นชั่วโมงแล้วนะ!"

"คงไม่ใช่ว่าไปเกิดเรื่องอะไรระหว่างทางใช่ไหม?" หลินหยางพูดด้วยความแปลกใจ

เหลียงชิวเยี้ยนรีบร้อน: "รอสักครู่ ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้"

"แม่ทูนหัว หรือว่าผมเรียกรถไปเองดีกว่า จะได้ไม่ต้องรบกวนเขา"

"เดี๋ยวฉันโทรไปถามสถานการณ์ก่อน"

"โอเค"

เมื่อพูดเสร็จ เหลียงชิวเยี้ยนก็วางสาย

จากนั้นสายของเหลียงชิวเยี้ยนก็เข้ามา

"ลูก โบกรถกลับมาเองก็ได้ ผิงเฉาบอกว่าเขารถติด ไปรับไม่ได้..."

"โอ้ะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะรีบไป"

หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็โบกรถแท็กซี่คันหนึ่งและมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเหลียง

แต่เมื่อเขามาถึงถนนเส้นนั้นหน้าบ้านตระกูลเหลียง กลับเห็นเหลียงผิงเฉาอุ้มหญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อยนั่งดื่มชานมอยู่ในร้าน

หลินหยางขมวดคิ้วทันที เขาลังเลและเดินเข้าไป

"คุณไม่ได้บอกว่ารถติดอยู่บนถนนหรอ? ทำไมคุณมาดื่มชาที่นี่หล่ะ?"

"โอ้ะ? ที่แท้ก็คุณเองหรอ ทำไมหรอ? คุณจะมาสั่งสอนผมหรอ? ผมตั้งใจไม่ไปรับคุณ คุณคิดจะทำไม?" เหลียงผิงเฉาเลิกคิ้วขึ้น กวาดสายตามองหลินหยาง พูดอย่างไม่แยแส

"ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ แต่นี่เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้ว แม่ทำอาหารไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ จะได้ไม่ทำให้เธอกังวล" หลินหยางพูด

"ถ้าคุณจะกิน คุณก็ไสหัวกลับไปคนเดียวสิ ผมไม่ไป อีกอย่างคุณเลิกมาทำตัวสนิทสนมเป็นญาติใกล้ชิดกับผมเถอะ! ผมไม่รู้จักคุณ! ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับแม่ผม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลย เข้าใจไหม? เลิกมาทำสนิทสนมได้แล้ว!" เหลียงผิงเฉาพูดอย่างเย็นชา

"พี่เฉา นี่ใครหรอ?" ผู้หญิงอดไม่ได้ที่จะถาม

"ก็แค่พวกโง่ เธอก็น่าจะรู้จัก" เหลียงผิงเฉาพูดอย่างไม่แยแส

"ฉันก็รู้จักหรอ?"

"หลินหยางไง คุณไม่เคยได้ยินหรอ? ก็ไปคนที่อยู่เจียงเฉินนั่นไง บนเน็ตพูดกันให้ว่อนไม่ใช่หรอ? ว่ากันวว่าประธานหลินได้ว่าที่ภรรยาแล้ว คนนั้นก็คือภรรยาของเขาไง!"

"โอ้ะ ที่แท้ก็เขานี่เอง!" หญิงสาวแปลกใจครั้งแล้วครั้งเล่า

ลูกค้าคนอื่นๆ ในร้านชาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลินหยาง

"ชายคนนี้คือหลินหยางหรอ?"

"ฮ่าๆๆ เขานี่โชคร้ายจริงๆ ประธานหลินเป็นคนระดับไหน? จะทำยังไง เขาก็คงไม่กล้าส่งเสียงต่อต้านมั้ง?"

"เขามาเยี้ยนจิงทำไม?"

"ผมว่า อาจเป็นเพราะประธานหลินส่งเขามา เป็นไปได้ว่าตอนนี้ประธานหลินอาจจะกำลังเล่นกับภรรยาเขาอยู่!"

"ฮ่าๆ ถ้าเป็นผู้ชายแบบนี้ เป็นผม คงอายตาย!"

"ใช่!"

แขกหลายคนเยาะเย้ยและหัวเราะ

หลินหยางขมวดคิ้ว ไม่ส่งเสียงใดๆ

"ไปไกลๆ ไอโง่ ยังขายหน้าไม่พอหรอ? ไป!" เหลียงผิงเฉาด่า

หลินหยางกำหมัดแน่น เขาเห็นแก่เหลียงชิวเยี้ยน สุดท้ายเลยกดความโกรธเอาไว้ ไม่พูดอะไร หันหน้าและเดินออกไป

"เป็นพวกไร้ประโยชน์จริงๆ" เหลียงผิงเฉาหัวเราะ

หลินหยางได้ยิน แต่ก็ไม่พูดอะไรมาก เดินไปทางบ้านตระกูลเหลียง

"พี่ใหญ่! !"