สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 662

"หืม ลูก มาแล้วหรอ? มาๆๆ ด้านนอกหน้า รีบเข้ามาเร็ว เตรียมกินข้าว!" เหลียงชิวเยี้ยนเดินเข้าไปและจับมือหลินหยาง

"แม่ ช่วงนี้สบายดีใช่ไหม?" หลินหยางสบายใจขึ้น พูดด้วยรอยยิ้ม

"ดี...ดี...ฉันสบายดีมาก! ลูก หิวแล้วหรือยัง? รีบเข้ามานั่งเร็ว! มา!"

เหลียงชิวเยี้ยนยิม จูงหลินหยางมานั่งในบ้าน

"หืม เสี่ยวหยางมาแล้วหรอ? มาๆๆๆ วันนี้มาดื่มกันเถอะ!" เหลียงเฟิงหยานถือซุปเดินออกมาเสิร์ฟ จากนั้นก็หยิบขวดมาจากด้านข้าง พูดด้วยรอยยิ้ม

"โอเค" หลินหยางพยักหน้า

"อะไรหน่ะ ทำไมทำกับคนนี้ดีจัง! จริงๆ เลย!"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยมุ่ยปาก พึมพำเบาๆ

"เธอพูดอะไรหน่ะ ตักซุปให้พี่ใหญ่สิ!" เหลียงชิวเยี้ยนพูดอย่างเคร่งขรึม

"แม่..." เหลียงเสี่ยวเตี๋ยไม่พอใจ

"ไป!"

"เหอะ!"

ปากของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยคว่ำลง เธอหยิบชามมาเพื่อตักซุป

ครอบครัวกินกันอย่างมีความสุข

เหลียงชิวเยี้ยนเอาแต่บนว่าเหลียงก่วนเจ๋อลูกชายคนโตของเธอและเหลียงผิงเฉาลูกสาวคนรองของเธอไม่กลับมา

"สองคนนี้นี่ยังไง ไม่รู้ว่ามัวไปที่ไหน! ไม่ต้องไปสนใจพวกเขา มาๆ เสี่ยวหยาง!"

"โอเค! ดื่ม!"

หลินหยางยิ้ม ยกแก้วขึ้น

แต่ร่างกายของเขาอยู่กับเหล้าสมุนไพรมาหลายปี เหล้าธรรมดาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกใดๆ หลังจากดื่มไวน์ไป 2-3 แก้ว ใบหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

"โอ้ ดูไม่ออกเลยว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน!" เหลียงเฟิงหยานแปลกใจ

"พ่อทูนหัว ผมก็ไม่ได้อะไรมาก..." หลินหยางยิ้ม

"พวกดื่มเหล้าได้ก็มักจะพูดแบบนี้! คุณต้องเป็นคนดื่มเก่งแต่ไม่บอกใครแน่ๆ! วันนี้ต้องแสดงมันออกมา!" เหลียงเฟิงหยานพูด จากนั้นก็หยิบขวดเหล้ามาอีกขวดและเริ่มดื่ม

"พ่อ ไม่ต้องดื่มแล้ว! คุณดื่มน้อยๆ หน่อย"

เหลียงซวนเหม่ยพูดเตือนข้างๆ

แต่ก็ไร้ประโยชน์

เหลียงเฟิงหยานต้องการแข่งกับหลิหยาง

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดเหลียงเฟิงหยานก็ทนไม่ไหว เสียง ตึก ดังขึ้น เขานอนหลับลงไปบนโต๊ะ

เหลียงซวนเหม่ยทำอะไรไม่ได้

เหลียงชิวเยี้ยนที่กำลังยุ่งอยู่ในครัว ก็ยื่นหัวออกมาและยิ้มอย่างขมขื่น

หลินหยางลุกขึ้น ช่วยพยุงเหลียงเฟิงหยานเข้าไปพักผ่อนในห้อง

"พ่อไม่ค่อยดื่มกับคนอื่นแล้วเป็นแบบนี้" เหลียงซวนเหม่อยพูดอย่างหมดหนทาง

"วันนี้คงจะดีใจ"

หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

เหลียงซวนเหม่ยถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ทำได้แค่พยักหน้า

แต่เธอก็เพิ่งเคยเห็นพ่อของตัวเองมีความสุขขนาดนี้

เมื่อมองไปที่บรรยากาศรอบๆ เหลียงซวนเหมายก็ดีใจเช่นกัน

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยที่กลับมาที่ห้องของตัวเองนานแล้วจู่ๆ ก็เปิดประตูห้อง มือของเธอกำลังถือกระเป๋าและเดินออกไปด้านนอก

"เสี่ยวเตี๋ย จะไปไหนหน่ะ?" เหลียงซวนเหม่ยถาม

"พี่ ฉันมีคลาสตอนเย็น ต้องไปมหาลัย!" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยมองเหลียงซวนเหม่ยด้วยใบหน้าที่ขุ่นเคือง

"อ๋อหรอ...เดี๋ยวฉันไปส่งละกัน เธอไปคนเดียวไม่ปลอดภัย"