สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 679

หลินหยางรับยาประสานหยกดำมายัดใส่กระเป๋า

"นี่ คุณ…คุณยังไม่รีบปล่อยฉันอีก?" เลขาเจิ้งพยายามดิ้นรนพร้อมกับตะโกนเสียงดัง

"ไม่ต้องรีบ!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ทันใดนั้นยกฝ่ามือขึ้นตบลงบนใบหน้าของเลขาเจิ้งสองครั้ง

เพี๊ยะเพี๊ยะ!

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น

ใบหน้าของเลขาเจิ้งบวมขึ้นมาทันที

"คุณ…คุณตบฉัน? คุณกล้าตบฉัน?" เลขาเจิ้งชี้หน้าหลินหยางด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา

"คุณมีอะไรไม่พอใจหรือเปล่า?" หลินหยางมองเธอด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ร่างกายของเลขาเจิ้งสั่นสะท้านพูดอะไรไม่ออก

"คุณตบหน้าน้องสาวของผมต่อหน้าคนอื่นสองครั้ง ตอนนี้ผมตบหน้าคุณต่อหน้าคนอื่นสองครั้ง พวกเราก็ถือว่าหายกันแล้วไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นออกแรงผลักเลขาเจิ้งออกไป

เลขาเจิ้งเซไปข้างหน้าหลายก้าวแล้วล้มลงบนพื้น คนที่อยู่ด้านข้างรีบเข้ามาประคองเลยขาเจิ้งลุกขึ้น

"กระทืบมัน! กระทืบมันให้ตาย!" เลขาเจิ้งกุมใบหน้าของตนเองแล้วพูด

ทุกคนเตรียมตัวพุ่งเข้าไปทันที!

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ประธานหวู่ตะคอกเสียงดัง!

ผู้คนที่อยู่โดยรอบหยุดชะงัก หันไปมองเขา

"ประธานหวู่ คนคนนี้ทำให้สมาคมศิลปะการต่อสู้ของเราเสียหน้า จะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด!" เลขาเจิ้งกัดฟันพูด

ใบหน้าที่ถูกปกคลุมด้วยความกลัวก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว

มีประธานหวู่หนุนหลัง ทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปแล้ว

"เลขาเจิ้ง! คุณทำให้ผมรู้สึกผิดหวังมาก! เสียหน้า? ศักดิ์ศรีของคุณได้มาจากการทำแบบนี้เหรอ? คุณธรรมของคุณไปไหนหมด? จรรยาบรรณของคุณไปไหนหมด? มันหายไปหมดแล้วเหรอ?" ประธานหวู่มองเลขาเจิ้งด้วยความผิดหวัง

"ประธาน…" เลขาเจิ้งอ้าปาก

ได้ยินเพียงประธานหวู่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "ฟังให้ดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณเจิ้งจื่อหยาจะไม่ใช่เลขาของสมาคมศิลปะการต่อสู้อีก!"

คำพูดของประธานหวู่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจมาก

ถึงแม้การกระทำของเลขาเจิ้งจะวู่วามไปบ้าง แต่สิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดก็ล้วนทำเพื่อสมาคมศิลปะการต่อสู้

และหลายปีที่ผ่านมา สมาคมศิลปะการต่อสู้มีโครงสร้างที่มั่นคงอย่างปัจจุบัน ก็หนีไม่พ้นการทำงานหนักของเจิ้งจื่อหยาแน่นอน!

ประธานหวู่เขาบ้าไปแล้วเหรอ? ถึงขั้นไล่เจิ้งจื่อหยาออกโดยตรง…

ทุกคนมองไปทางประธานหวู่ด้วยความเหลือเชื่อ

โดยเฉพาะเจิ้งจื่อหยาร่างกายสั่นสะท้านเหมือนโดนไฟช็อต ยืนตกตะลึงอยู่ที่ตรงที่เดิมไม่สามารถตั้งสติได้

"หมอเทวดาหลิน ต่อไปผมจะดำเนินการแก้ไขสมาคมศิลปะการต่อสู้อย่างเคร่งครัด และจะไม่ปล่อยให้คนของสมาคมศิลปะการต่อสู้ทำพฤติกรรมชั่วช้าแบบนี้แน่นอน คุณวางใจได้" ประธานหวู่พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ในเมื่อประธานหวู่พูดถึงขนาดนี้แล้ว งั้นผมก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีก ขอตัวลา!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นหันหลังเดินออกจากห้องประชุม

อีกฝ่ายแสดงความจริงใจมากพอแล้ว หลินหยางก็ไม่อยากทำให้เรื่องมันยืดเยื้อ

ตอนนี้มีผู้คนมายืนเต็มตรงโถงทางเดิน

เห็นหลินหยางเดินออกมา ทุกคนยืนจ้องเขาด้วยท่าทางที่โกรธเคือง ไม่ยอมหลีกทางให้

"หลบไปให้หมด!" ประธานหวู่ตะคอก

"แต่ว่า…ประธาน!" มีคนไม่พอใจ ตะโกนพูด

"จะให้ผมพูดซ้ำเป็นรอบที่สองเหรอ?" สีหน้าของประธานหวู่เย็นชาลง พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

คนคนนั้นกัดฟันแน่น ทำได้แต่หลบไปด้านข้าง

ไม่นาน ผู้คนที่อยู่บนโถงทางเดินเปิดทางเป็นเส้นตรงสายหนึ่ง

หลินหยางตบฝุ่นบนเสื้อสูท ก้าวเท้าเดินออกจากสมาคมศิลปะการต่อสู้