ห้องโถงใหญ่ของบ้านตระกูลเหลียง
ตอนนี้ สมาชิกระดับสูงของตระกูลเหลียงล้วนแต่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่
เหลียงหูเซียวหัวหน้าตระกูลเหลียง เหลียงฉินซงเจ้าบ้านสองและเหลียงเว่ยกั๋วเจ้าบ้านสามก็นั่งอยู่ด้านใน
สีหน้าของทุกคนดูเคร่งขรึมและแปลกประหลาด
บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยแรงกดดัน
แต่ว่าสีหน้าของเหลียงหูเซียวและคนอื่นถือว่าดูสงบนิ่ง
พวกเขานั่งดื่มชา สายตามองไปทางประตูใหญ่ด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบ
เหลียงชิวเยี้ยน เหลียงเฟิงหยานและครอบครัวไม่ได้อยู่ที่นี่
เหลียงหงอิงและเหลียงเซิงยืนอยู่ตรงด้านหลังของเหลียงเว่ยกั๋ว สีหน้าทั้งสองคนดูกังวลใจ แววตาสั่นไหวไม่หยุด
ในตอนนั้นเอง หลินหยางเดินเข้ามา
สายตาของทุกคนหันไปรวมกันบนตัวของเขา
"คนที่ควรมาก็มาแล้ว…"
เหลียงเว่ยกั๋วถอนหายใจ
ในสายตาของเหลียงหงอิงปรากฏให้เห็นความกังวล
พวกเขารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร
เหลียงเว่ยกั๋วพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ตระกูลเหลียงเกิดความขัดแย้งกับหลินหยางมาโดยตลอด หวังว่าจะสามารถฟื้นฟูช่องว่างที่เกิดจากความขัดแย้งกันก่อน
แต่คิดไม่ถึง ท้ายที่สุดเรื่องมันก็บานปลายมาจนถึงขนาดนี้…
"หมอเทวดาหลินมาเยือน ตระกูลเหลียงของเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง! มามามา หมอเทวดาหลินเชิญนั่ง! ยกน้ำชามา!"
เหลียงหูเซียวลุกขึ้นยืนพร้อมกับรอยยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้น
หลินหยางก็ไม่เกรงใจ นั่งลงบนเก้าอี้โดยตรง หลังจากนั้นหยิบบุหรี่ออกมาจุด
"พวกคุณน่าจะรู้เรื่องหมดแล้วมั้ง?"
เขาพ่นควันออกจากปาก ถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ
"รู้หมดแล้ว เรื่องของซวนเหม่ย พวกเราคงทำได้แต่แสดงความเสียใจ พวกเราคิดไม่ถึงว่าซวนเหม่ยจะตัดสินใจทำเรื่องที่วู่วามแบบนี้ เฮ้อ มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้…มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้" เหลียงหูเซียวถอนหายใจ พูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกเสียดาย
"งั้นใครก็ได้ช่วยบอกผมหน่อย น้องสาวผมพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมถึงออกจากโรงพยาบาลอย่างกะทันหัน แล้วทำไมถึงคิดสั้นไปโดดแม่น้ำ? ใครเป็นคนกดดันเธอ?" หลินหยางถามอีกครั้ง สีหน้าเรียบเฉย แต่แววตากลับมีความเยือกเย็นที่ยากจะได้เห็นปรากฏขึ้น
"ไม่มีใครกดดันเธอ…พวกเราก็แซ่เหลียงเหมือนกัน จะไปคิดทำร้ายเธอได้ยังไง? ถ้าหากจะบอกว่ากดดัน…ผมว่าน่าจะเป็นผู้ปราดเปรื่องลี่หวู่จี๋! คุณน่าจะเคยได้ยินเรื่องของเขามาบ้างแล้วมั้ง? ลี่หวู่จี๋ต้องการสู้กับคุณ ถึงขั้นไปส่งหนังสือท้าที่โรงพยาบาล ยัยเด็กคนนี้ไม่อยากเป็นภาระของคุณ ก็เลยทำเรื่องโง่แบบนี้ออกมา…" เหลียงหูเซียวยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด
"งั้นเหรอ?" หลินหยางยกบุหรี่ขึ้นมาสูบ เงียบขรึมไปสักพัก
"หมอเทวดาหลิน ขอเสียมารยาทถามคุณสักคำ ความสัมพันธ์ของคุณกับซวนเหม่ย…เป็นความสัมพันธ์แบบไหน?" เหลียงหูเซียวถามด้วยความระมัดระวัง
"เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?" หลินหยางถามกลับ
"ฮ่าฮ่า หมอเทวดาหลินอย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้มีความหมายอื่น แค่รู้สึกว่าถ้าหากเด็กคนนี้มีความหมายสำหรับหมอเทวดาหลิน ตระกูลเหลียงของเรายินดีให้เธอแต่งงานกับคุณ!" เหลียงซวนเหม่ยยิ้มแล้วพูด
คนของตระกูลเหลียงอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาหลายครั้ง
ถ้าหากเป็นแบบนี้ สำหรับตระกูลเหลียงถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก
หมอเทวดาหลินในปัจจุบันเรียกได้ว่ามีชื่อเสียงไปทั่วโลก
ทักษะการแพทย์ของเขาไม่เป็นสองรองใคร โดยเฉพาะศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ของเขาน่าทึ่งมาก
บวกกับสถานะที่เป็นผู้ปราดเปรื่องของเขา ประธานหลินแห่งหยางหัว ผู้ก่อตั้งสถาบันพรรคซวนอี…
ด้วยอิทธิพลของสถานะพวกนี้ เพียงพอที่จะดึงตระกูลเหลียงขึ้นไปอยู่ในรายชื่อระดับแนวหน้า!
มีผู้คนไม่น้อยเริ่มรู้สึกตื่นเต้น
แต่หลินหยางกลับส่ายหัว
"ความสัมพันธ์ของผมและเหลียงซวนเหม่ยเป็นแค่พี่น้องทั่วไป ไม่มีความรู้สึกระหว่างชายหญิงปะปน คุณอย่าเข้าใจผิด อีกอย่างผมไม่ได้มาคุยเรื่องความสัมพันธ์กับตระกูลเหลียงของคุณ ผมแค่อยากรู้ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับน้องของผม! เหลียงหูเซียว ผมไม่ใช่คนโง่ ลี่หวู่จี๋พยายามหาเรื่องผม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับซวนเหม่ย ซวนเหม่ยก็น่าจะรู้ดี ถึงเธอฆ่าตัวตายไปก็ไม่สามารถทำให้ลี่หวู่จี๋ล้มเลิกความคิดของเขา ดังนั้นเธอไม่มีทางโดดแม่น้ำเพราะเรื่องนี้อย่างแน่นอน! มันต้องมีเหตุผลอื่น"
"หมอเทวดาหลินคิดว่าการที่เกิดเรื่องกับซวนเหม่ย เป็นฝีมือของตระกูลเหลียง?" เหลียงหูเซียวถามกลับ
"ทำไมซวนเหม่ยต้องออกจากโรงพยาบาล?"
"เธออาจจะรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมของโรงพยาบาล อยากกลับมาพักฟื้นที่บ้าน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...