สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 688

คนของตระกูลเหลียงสองคนรู้สึกถึงความผิดปกติ รีบลุกขึ้นก้าวออกมาขวางอยู่ตรงหน้าหลินหยาง

แต่วินาทีต่อมา ทางด้านของชวี่เทียนและกงซีหยุนพุ่งออกมา ผลักคนทั้งสองออกโดยตรง

"พวกคุณคิดจะทำอะไร?"

"ที่นี่คือตระกูลเหลียง ไม่ใช่สถานที่ที่พวกคุณจะมาทำตัวบังอาจแบบนี้!"

"รนหาที่ตายเหรอ?"

"คุณคิดว่าตระกูลเหลียงของเราเป็นพวกอ่อนหัดเหรอ?"

มีเสียงพูดที่เต็มไปด้วยความโกรธดังขึ้นไม่หยุด คนของตระกูลเหลียงรุมล้อมกันเข้ามา จ้องหลินหยางและคนอื่นด้วยสายตาที่ดุร้าย

กงซีหยุนและชวี่เทียนรู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นทันที แต่พวกเขากลับไม่กล้าถอย

เดิมทีวันนี้หลินหยางก็มาเพื่อหาเรื่องตระกูลเหลียงอยู่แล้ว

"หมอเทวดาหลิน!"

เหลียงหูเซียววางถ้วยชาที่อยู่ในมือลง ลุกขึ้นยืน รอยยิ้มบนใบหน้าหายไป พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ผมรู้ คุณต้องการคำอธิบาย อันที่จริงผมก็ให้คุณได้ แต่ถ้าคุณจะทำตัวหยาบคายแบบนี้ มันก็คงไม่ได้ ถ้าปล่อยให้เรื่องแบบนี้เผยแพร่ออกไป ตระกูลเหลียงของเราจะไม่กลายเป็นตัวตลกของเยี้ยนจินเหรอ? ถึงเวลาทุกคนก็จะมองว่าตระกูลเหลียงของเราเป็นพวกอ่อนหัด ตระกูลเหลียงของเราจะไม่โดนคนอื่นรังแกทุกวันเหรอ?"

"ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว พวกคุณมีเพียงสองทางเลือก หนึ่ง ส่งตัวคนที่ลงมือกับนักเรียนและซวนเหม่ยออกมา สอง ส่งตัวเหลียงฉินซงออกมา ถ้าหากพวกคุณต้องการทางเลือกที่สาม งั้นลงมือได้เลย" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"คุณ…"

"รังแกกันเกินไปแล้ว!"

ทุกคนรู้สึกโกรธจนถึงขีดสุด แทบอยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าหมอเทวดาหลินให้ล้มลงพื้นทันที

"พี่ใหญ่ ในเมื่อหมอเทวดาหลินบีบคั้นกันมากขนาดนี้ พวกเราก็ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว เขาต้องการสู้ พวกเราก็ไม่กลัวเหมือนกัน!" เหลียงฉินซงลุกขึ้นยืน ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เขาก็เริ่มหัวเสียแล้ว

หมอเทวดาหลินเป็นเพียงเด็กรุ่นหลังคนหนึ่ง กลับทำตัวหยิ่งยโสมากขนาดนี้ ยังไงเขาก็เป็นถึงบุคคลมีหน้ามีตาในเยี้ยนจิน สามารถปล่อยให้คนมาทำตัวบังอาจต่อหน้าแบบนี้หรือ?

ทว่า…เหลียงหูเซียวกลับส่ายหัว ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ฉินซง หรือไม่แกไปกลับหมอเทวดาหลินก็แล้วกัน"

"อะไรนะ?"

คนของตระกูลเหลียงที่อยู่โดยรอบมองตาค้าง

"พี่ใหญ่ พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?" เหลียงฉินซงขมวดคิ้วแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ฉินซง ลำบากแกแล้ว!"

เหลียงเสี่ยวหูพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ถ้าหากลงมือกับหมอเทวดาหลินจริง ถึงพวกเราชนะ แล้วพรุ่งนี้ล่ะ? พวกเราจะเอาอะไรไปสู้กับลี่หวู่จี๋?"

"แต่ถึงจะส่งตัวผมออกไป ลี่หวู่จี๋ก็จะมาหาเรื่องพวกเราอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้หมอเทวดาหลินไม่ยอมสู้กับลี่หวู่จี๋! ส่งตัวผมออกไป หมอเทวดาหลินจะยอมสู้กับลี่หวู่จี๋เหรอ?" เหลียงฉินซงกําหมัดแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"หมอเทวดาหลินจะสู้กับลี่หวู่จี๋หรือเปล่า เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับแกแล้ว!" เหลียงหูเซียวพูดกับเหลียงฉินซงด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง

คำพูดประโยคนี้ทำให้เหลียงฉินซงรู้สึกอึ้งทันที เหมือนเขาเองก็จะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว…

เหลียงหูเซียวต้องการให้เหลียงฉินซงพูดเกลี้ยกล่อมหมอเทวดาหลิน!

เกรงว่า ทั้งหมดนี้คงอยู่ในแผนของเหลียงหูเซียวตั้งแต่แรก

เขามองไปทางเหลียงหูเซียว เหลียงหูเซียวพยักหน้าเล็กน้อย

เหลียงฉินซงครุ่นคิดสักพัก หลังจากนั้นหันหลังไปตะคอกใส่กลุ่มคนที่ปิดล้อมหลินหยาง "หลบไปให้หมด!"

ทุกคนรู้สึกอึ้ง มองไปทางเหลียงฉินซงอย่างไม่เชื่อสายตา ลังเลอยู่สักพักแต่ก็ยอมถอยออกไปแต่โดยดี

"หมอเทวดาหลิน ขออภัยด้วย ตระกูลเหลียงของเราต้องการเป็นสหายกับคุณ อย่าปล่อยให้เรื่องนี้ทำลายน้ำใจระหว่างพวกเราทั้งสองฝ่ายเลย" เหลียงฉินซงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คุณตั้งใจจะจบปัญหานี้ยังไง?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"ผมจะดูแลครอบครัวของเฟิงหยานอย่างดี ในขณะเดียวกันก็จะรับผิดชอบดูแลซวนเหม่ยอย่างเต็มที่ รับรองว่าเธอจะต้องฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็วแน่นอน" เหลียงฉินซงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

แต่วินาทีต่อมา หลินหยางกลับยื่นมือออกไปบีบคอของเหลียงฉินซงอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นออกแรงยกตัวเขาขึ้นด้วยมือข้างเดียว

คนของตระกูลเหลียงตกใจจนสะดุ้ง

บางคนก้าวออกไปข้างหน้าคิดจะลงมือโดยไม่รู้ตัว แต่โดนสายตาของเหลียงหูเซียวห้ามเอาไว้