สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 714

เห็นเพียงหลินหยางพุ่งออกไป กระแสลมปราณในร่างกายระเบิดออกมาทั้งหมด กลายเป็นรูปร่างของกิเลนพุ่งตรงเข้าจู่โจมเจ้าสำนักฉี๋หลิน

"ไสหัวไป!"

เจ้าสำนักฉี๋หลินส่งเสียงคำราม รีบตั้งท่าป้องกันของฉี๋หลินเปี้ยน

ครั้งนี้…กิเลนที่เขาสร้างขึ้นเล็กกว่าและอ่อนแอของหลินหยางเป็นเท่าตัว!

ไม่ พูดให้ถูกคือกิเลนที่หลินหยางสร้างแข็งแกร่งมากขึ้น!

หลินหยางในตอนนี้ ใช้วิชาฉี๋หลินเปี้ยนช่ำชองกว่าเขาไปเยอะมาก!

"นี่…มันเป็นไปไม่ได้…"

เจ้าสำนักฉี๋หลินตกตะลึง…

เขาพยายามป้องกันอย่างเต็มที่ แต่พลังที่หลินหยางแสดงออกมาในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าเขาแทบจะเป็นเท่าตัว! ในด้านของพลังอยู่เหนือกว่าเขาไปมาก!

กิเลนที่ดุดันฉีกกระชากกิเลนของเจ้าสำนักจนแตกกระจาย

ตอนที่เจ้าสำนักฉี๋หลินตั้งสติได้ กรงเล็บของกิเลนฟาดลงบนหน้าอกของเขาอย่างแรง

พู่!

ร่างกายของเจ้าสำนักฉี๋หลินลอยกระเด็นออกไป กระแสลมปราณหายไป กระอักเลือดออกมากองใหญ่

"เจ้าสำนัก!"

ลูกศิษย์สำนักฉี๋หลินที่อยู่โดยรอบตกใจมาก รีบพุ่งเข้าไปประคอง

ไม่มีใครคาดคิด สถานการณ์จะพลิกผันในเวลาเพียงชั่วครู่เดียว…

"ฉี๋หลินเปี้ยนของคุณ…ทำไมถึงแข็งแกร่งขึ้นอย่างกะทันหัน?"

เจ้าสำนักฉี๋หลินฝืนลุกขึ้นยืน จ้องหลินหยางตะคอกด้วยความโกรธ

"เรื่องนี้ต้องถามคุณ!"

"ถาม…ถามผม?" เจ้าสำนักฉี๋หลินมึนงง

"ใช่ คุณสอนผมดี ผมก็ต้องก้าวหน้าเร็วเป็นเรื่องธรรมดา" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

หลังสิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ ร่างกายของเจ้าสำนักฉี๋หลินสั่นสะท้าน เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง

"ที่แท้เมื่อกี้คุณแอบเรียนวิชาฉี๋หลินเปี้ยนของผม?" เขาชี้หลินหยางด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา

"ไม่ใช่แอบเรียน" หลินหยางส่ายหัว "ผมเรียนอย่างเปิดเผย!"

"คุณ…"

เจ้าสำนักฉี๋หลินกระอักเลือด สีหน้าซีดขาวจนถึงขีดสุด

คนที่อยู่โดยรอบตกตะลึง

"เรียนรู้กระบวนท่าของคู่ต่อสู้ในขณะที่กำลังต่อสู้? บนโลกใบนี้…มีอัจฉริยะแบบนี้จริงเหรอ?" ลี่หวู่จี๋ทิ้งตัวนั่งลงบนก้อนหิน มองหลินหยางพร้อมกับพูดพึมพำ

"ผมจะเอาชีวิตคุณ!"

เจ้าสำนักฉี๋หลินคำราม ผลักคนที่อยู่โดยรอบออก หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "เจ้าสำนักฉี๋หลิน ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่ลงมืออีกแล้ว เพราะถ้าสู้กันต่อไป! คุณต้องเป็นคนแพ้!"

"ยังกล้ามาพูดจาเหลวไหลต่อหน้าผมอีกเหรอ? วันนี้ถึงผมต้องตาย! ผมก็จะฉีกคุณให้เป็นชิ้น!" เจ้าสำนักฉี๋หลินคำราม

แต่วินาทีต่อมา ร่างกายของเจ้าสำนักฉี๋หลินที่กำลังพุ่งเข้ามาสั่นสะท้านอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นรู้สึกเจ็บที่หน้าอก กระอักเลือด ทิ้งตัวลงคุกเข่าลงพื้นไม่สามารถลุกขึ้นอีก

"เจ้าสำนัก? คุณเป็นอะไร?"

"สารเลว! ไอ้คนต่ำช้า! คุณใช้อาวุธลับอะไรอีก?"

คนของสำนักฉี๋หลินตะคอกด้วยความโกรธ

หลินหยางส่ายหัว "ผมไม่ได้ใช้อาวุธลับอะไรเลย เป็นเพราะอาการบาดเจ็บภายในของเขากำเริบ!"

"อาการบาดเจ็บภายใน?" อาวุโสคนหนึ่งพูด

"ถูกต้อง สถานการณ์ของเจ้าสำนักพวกคุณในตอนนี้แย่มาก ถึงผมไม่ลงมือ เขาก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว!" หลินหยางพูด

หลังจากพูดจบ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง

แม้กระทั่งเจ้าสำนักฉี๋หลิน ก็ทำหน้าไม่อยากเชื่อ

"คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร? ผมจะตายแล้ว? ฮึ่ม คนแซ่หลิน เลิกมาพูดจาไร้สาระที่นี่ได้แล้ว! ผมจะเด็ดหัวคุณเดี๋ยวนี้!"

เจ้าสำนักฉี๋หลินย่อมไม่มีทางยอมรับ ทุกคำรามด้วยความโกรธ คิดจะลงมืออีกครั้ง

หลินหยางส่ายหัว

"ผมขอถามคุณหน่อย คุณกำลังรู้สึกเจ็บตรงกระดูกซี่โครงถัดลงมาจากหน้าอกของคุณสามนิ้วใช่หรือเปล่า?"