สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 724

เดิมทีพวกเธอคิดว่าหลินหยางค้นพบมโนธรรมของความเป็นมนุษย์ รู้จักเอ็นดูสาวงามถึงบอกให้พวกเธอหยุด

แต่คิดไม่ถึง…ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายประเภทพวกตายด้านไร้ความรู้สึก!

เขาต้องการคิดบัญชี! แล้วทำไมต้องสนใจด้วยว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?

"หมอเทวดาหลิน! คุณ…" หม่านปิงซวนรู้สึกโมโหมาก

"ทำไม? คุณหม่าน หรืออยากให้ผมช่วยลงมือแทน?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ถือว่าคุณร้าย!" หม่านปิงซวนรู้สึกโกรธจนตัวสั่น พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย "คนที่ทำน้องสาวคุณ มีแค่ฉันคนเดียว!"

"ผมขอเสนอให้คุณตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา ถ้าเกิดหลังจากที่ผมถามน้องสาวพบว่าพวกคุณพูดไม่เหมือนกัน เกรงว่า…ผลที่ตามมาจะร้ายแรงกว่านี้!" หลินหยางส่ายหัว

ลมหายใจของหม่านปิงซวนหยุดชะงัก

สายตามองใบหน้าที่หล่อเหลาราวเทพบุตรด้วยความเหลือเชื่อ

ผู้ชายคนนี้คือหมอเทวดาหลินที่ทำให้คนทั้งโลกยอมรับนับถือจริงเหรอ?

เขา…มันปีศาจชัดๆ!

หม่านปิงซวนไม่มีทางเลือก จึงทำได้แต่บอกรายชื่อของคนที่มีส่วนร่วมออกมา

ผู้หญิงทั้งกลุ่มตกใจกลัวจนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาทันที

ตอนนี้พวกเธอไม่หลงเหลือท่าทางที่อวดดีเหมือนก่อนหน้านี้แม้แต่นิดเดียว ราวกับเป็นเพียงแกะตัวน้อยที่น่าสงสาร…

หลินหยางรู้ สั่งสอนเด็กพวกนี้ ถ้าไม่ให้บทเรียนที่สาสมแก่พวกเธอ พวกเธอไม่มีทางหลาบจำแน่นอน

ทันทีที่ก้นบุหรี่พวกนี้ที่ลงไป เด็กผู้หญิงกลุ่มนี้เจ็บจนตัวสั่น ส่วนหลินหยางก็ไม่ได้สั่งให้หยุด

อย่างไรก็ตามนี่เป็นสิ่งที่พวกเธอสมควรได้รับ!

หลินหยางเชื่อ สิ่งที่เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเจอยังถือว่าไม่ได้หนักหนาอะไรมาก ต้องมีเด็กผู้หญิงคนอื่นที่โดนรังแกมากกว่านี้แน่นอน

ซ่า!

เสียงสูดอากาศที่เย็นวูบเข้าปอดดังขึ้น

เห็นเพียงหม่านปิงซวนกุมแขนของตนเอง ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา มีอาการชักกระตุกเล็กน้อย บนหน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ

"หมอ…หมอเทวดาหลิน ตอนนี้…คุณคงพอใจแล้วมั้ง…" เธอหอบหายใจเล็กน้อย พูดเสียงสั่น

"พอใจแล้ว หวังว่าความสัมพันธ์ในอนาคตของพวกคุณจะสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หลังจากนั้นหันไปจับมือเหลียงเสี่ยวเตี๋ย "พวกเรากลับกันเถอะ"

"ได้…ได้…"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยยังคงตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

เห็นได้ชัด สภาพจิตใจของเธอไม่สามารถยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันพวกนี้

"คนแซ่หลิน! ฉันจะต้องเอาคืนให้ได้!" หม่านปิงซวนจ้องแผ่นหลังของหลินหยาง ตะคอกเสียงดังในใจ

ท้ายที่สุดเธอไม่กล้าตะโกนออกมา

หลังออกจากวิลล่า หลินหยางสังเกตเห็นข้างถนนมีรถจักรยานไฟฟ้าสาธารณะจอดอยู่ตรงนั้นหลายคัน เขาจึงไปนำมาคันหนึ่ง ตั้งใจจะขี่จักรยานไฟฟ้าส่งเหลียงเสี่ยวเตี๋ยกลับมหาวิทยาลัย

"เสี่ยวเตี๋ย ขึ้นมา!"

หลินหยางที่นั่งอยู่บนจักรยานไฟฟ้าพูด

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยสะดุ้ง ราวกับเพิ่งสงบสติอารมณ์ลง

เธอมองใบหน้าของหลินหยางด้วยสายตาที่เหม่อลอยเล็กน้อย รู้สึกขนลุกอย่างกะทันหัน ชี้หน้าเขาแล้วตะโกนถาม "ตก…ตก…ตกลงคุณเป็นใครกันแน่?"

หลินหยางมองเหลียงเสี่ยวเตี๋ยด้วยสายตาที่นิ่งสงบ บนใบหน้าไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความตื่นตระหนกเท่าไหร่

เขาคาดการณ์เอาไว้แต่แรกแล้วว่าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยจะมีปฏิกิริยาแบบนี้

แลพเขาก็เตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว

เขาไม่อยากให้คนโดยรอบรู้ว่าเขาคือหมอเทวดาหลิน

เพราะเขาเข้าใจดี หลังการประชุมใหญ่ จะมีคนมากมายมองเขาเป็นเสี้ยนหนามที่ต้องกำจัดทิ้ง

มีศัตรูมากเกินไป!

ถ้าหากดึงคนพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย พวกเธอก็จะได้รับผลกระทบตามไปด้วย

เขาไม่สามารถปกป้องพวกเธอทุกคน!

การปิดบังความจริงสำหรับพวกเธอไปจนถึงกระทั่งซูเหยียนจนถึงวันนี้ ทั้งหมดก็เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอทั้งนั้น!

สำหรับเหลียงเสี่ยวเตี๋ยก็เช่นกัน

แต่น่าเสียดาย ตอนนี้ปิดไม่อยู่แล้ว

"เสี่ยวเตี๋ย คุณคิดว่าผมเป็นใคร?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"คุณ…คุณคือหมอเทวดาหลิน? คุณใช่หมอเทวดาหลินหรือเปล่า?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเบิกตากว้าง ชี้หน้าหลินหยางแล้วถาม

"ใช่" หลินหยางพยักหน้าโดยตรง

เขาไม่ต้องการปิดบังแล้ว เขาหงายไพ่แล้ว

ในเมื่อคนทั้งโลกรู้ว่าหมอเทวดาหลินมีความเกี่ยวข้องกับเหลียงซวนเหม่ย งั้นการรู้จักเหลียงเสี่ยวเตี๋ยก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา