สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 73

"อืม" คุณนายซูพยักหน้าแล้วถาม "เสี่ยวเจิน พี่สองพี่สามของเธอจะกลับมาเมื่อไหร่?"

"ใกล้แล้ว! ได้ยินมาว่าตระกูลหลิวส่งคนไปแล้ว อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงพี่สองพี่สามก็น่าจะกลับมาแล้ว"

"ดี! ดี! ครั้งนี้ตระกูลซูของเราถือว่าโชคดีในคราวเคราะห์" คุณนายซูหัวเราะเหอเหอแล้วพูด

"คุณย่า หลินหยางทำกับเราแบบนี้ และยังเกือบจะทำให้พ่อของหนูต้องติดคุก พวกเราจะปล่อยเขาไปไม่ได้เด็ดขาด!" ซูเหม่ยซินกัดฟันพูด

"วางใจเถอะเหม่ยซิน นายท่านสองตระกูลหลิวจะจัดการหลินหยางแน่นอน"

"แค่นั้นยังไม่พอ คุณย่า ฉันต้องการสั่งสอนนางแพศยาซูเหยียนคนนั้นด้วย แล้วก็ซูกวงและจางหยู่ชิง! ครอบครัวของพวกเธอสมควรตาย!" ซูเหม่ยซินพูดด้วยน้ำเสียงที่ขยะแขยง

คุณนายซูขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เหม่ยซิน ไม่ว่าจะยังไงซูกวงก็เป็นลุงสี่ของพวกเรา อีกอย่างซูเหยียนก็แซ่ซูเหมือนกับพวกเรา ทำแบบนี้คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกมั้ง?" ซูหยูที่อยู่ด้านข้างทนฟังไม่ได้จึงพูดขึ้น

เมื่อก่อนเธอก็ไม่พอใจหลินหยางและพูดจาเยาะเย้ยเขา แต่นั่นมันก็เป็นเพียงหลินหยางคนเดียว ซูหยูก็ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดครอบครัวของซูเหยียน อย่างมากเธอก็แค่รู้สึกอิจฉาในความสวยของซูเหยียนเล็กน้อย

แต่แล้วหลังจากที่เธอพูดออกไป ส่งผลให้ซูเหม่ยซิน ซูเจินและคนอื่นรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที

"ซูหยู ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้? ครอบครัวของซูเหยียนเป็นยังไงเธอไม่รู้เหรอ? ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะพวกเธอ หลินหยางจะกล้าทำตัวอวดดีขนาดนี้เหรอ? ฉันมั่นใจได้เลยว่าซูเหยียนต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องเมื่อวานแน่นอน!" ซูเหม่ยซินพูดเสียงแหลม

"ใช่ ซูหยู เธอเป็นคนของตระกูลซู เธอกินข้าวของตระกูลซู เธออย่าทำตัวเหลวไหลไปสุมหัวกับคนนอกเด็ดขาด! หรือว่า…เธอคิดจะเข้าข้างครอบครัวของซูเหยียน?" ซูเจินเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หลังจากพูดจบ สีหน้าของซูหยูเริ่มซีดขาวทันที

คุณนายซูเหลือบมองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "พอแล้ว เลิกพูดได้แล้ว ซูเป่ยกับซูกุ้ยน่าจะใกล้กลับมาแล้ว รีบเตรียมตัวเถอะ"

"เข้าใจแล้ว คุณย่า/คุณแม่!"

ทุกคนเริ่มพากันยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง

ในตอนนั้นเอง มีคนของตระกูลซูคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"คุณย่า นายท่านสองมาแล้ว!"

"ฮืม?"

คุณนายซูรู้สึกอึ้งเล็กน้อย หลังจากนั้นรีบพูดขึ้น "รีบไปเชิญเข้ามา!"

ในขณะที่คุณนายซูกำลังพูด นายท่านสองตระกูลหลิวได้พาคนเดินตรงเข้ามาแล้ว

"เซียวเซิง ทำไมถึงมาตั้งแต่เช้าเลย? เป็นยังไงบ้าง สูตรยาวิจัยไปถึงไหนแล้ว?" คุณนายซูยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

แต่แล้วสีหน้าของนายท่านสองตระกูลหลิวกลับมืดเหมือนกับก้นหม้อ เขาตบหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะอย่างแรง

ปัง!

โต๊ะโดนตบจนสั่นสะเทือน

"ดีมากตระกูลซู! ถึงขั้นกล้าปั่นหัวของผมเลยเหรอ? พวกคุณหมายความว่ายังไง? วันนี้ถ้าไม่มีคำอธิบายให้ผมหลิวเซียวเซิง ผมหลิวเซียวเซิงจะต้องทำให้ตระกูลซูของพวกคุณหายไปจากเมืองเจียงเฉินแน่นอน!"

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ คนของตระกูลซูที่อยู่โดยรอบตกตะลึงทันที

คุณนายซูรีบเดินเข้าไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน

"เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้! ไม่เคยมีใครเห็นสูตรยาของฉัน! เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!"

คุณนายซูตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ตัวเธอทรุดลงกับพื้นจนแทบจะหมดสติ

"แม่ แม่เป็นอะไรหรือเปล่า?" ซูเจินรีบวิ่งเข้าไปประคอง

ซูเหม่ยซินหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาดูด้วยร่างกายที่สั่นเทา หลังจากที่มองเพียงแค่แวบเดียว ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเหมือนโดนฟ้าผ่า

"ทำไม…ถึงกลายเป็นแบบนี้?" เธอพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ตระกูลซูของพวกคุณร้ายกาจมาก ขายสูตรยาให้ผมก่อน หลังจากนั้นเอาไปขายให้คนอื่นอีกทีเหรอ? ดีมาก! ดีมาก! เหอเหอ ครั้งนี้ผมหลิวเซียวเซิงโดนพวกคุณปั่นหัวแล้ว!" นายท่านสองตระกูลหลิวโกรธจนหัวเราะ สีหน้าของเขาในตอนนี้ดูน่ากลัวมาก