สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 752

ใครจะคิดว่าประธานหลินจะใช้วิธีนี้! จู่ๆ ก็ยุติความร่วมมือทุกอย่างกับม่ายเคอในทันที...

ประธานหลินบ้าไปแล้วหรอ?

นี่มันเล่นสนุกเกินไปแล้ว!

ต้องเข้าใจว่าม่ายเคอเป็นช่องทางการขายที่ใหญ่ที่สุดในอุตสาหกรรมโทรศัพท์มือถือภายใต้หยางหัว หากยุติสัญญากับม่ายเคอจะไม่เพียงต้องชดใช้จำนวนมากให้กับม่ายเคอสำหรับความเสียหายแล้ว ยังเป็นการตัดแขนของตัวเองซึ่งเป็นช่องทางการขายที่ใหญ่ที่สุดของตัวเองด้วย!

คนที่แม้แต่จะมีสมองเพียงนิดเดียวก็คงไม่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้มั้ง?

แต่...ประธานหลินทำอย่างไม่ลังเล

ฉู่หาวอึ้งอยู่กับที่ ไม่นานเขาก็ตัวสั่น ได้สติกลับมาและพูดอย่างจริงจัง: "ประธานหลิน คุณต้องการทำแบบนี้แน่ใช่ไหม? ตามที่ผมรู้ โทรศัพท์รุ่นใหญ่ที่บริษัทหยางหัวของคุณเปิดตัวล่าสุดกำลังอยู่ในสถานะอุ่นตัวแล้วและกำลังจะวางขายในตลาดเร็วๆ นี้ หากคุณยกเลิกความร่วมมือกับผมตอนนี้เกรงว่ายอดขายผลิตภัณฑ์ใหม่ของคุณจะได้รับผลกระทบจากการกระทำครั้งนี้ และตอนนั้นต้องเกิดความโกลาหลในอุตสาหกรรมอย่างแน่นอน ชื่อเสียงบริษัทจะได้รับความเสียหาย หุ้นจะปั่นป่วน ผลที่ตามมาจากการกระทำเช่นนี้จะส่งผลกระทบแบบเป็นลูกโซ่หลายพันล้าน คุณไม่ได้พิจารณาถึงจุดนี้หรอ?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมาก็มีหลายคนเห็นด้วย!

นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้น

แต่ในวินาทีต่อมา เสียงที่ไม่แยแสของหลินหยางดังขึ้น

"ผมดูขาดแคลนเงินหรอ?"

คำพูดที่เรียบง่าย ทำให้ฉู่หาวพูดมไม่ออก

ใช่...ประธานหลินขาดแคลนเงินหรอ?

มูลค่าตลาดโดยรวมในปัจจุบันของหยางหัวเกินแสนล้านแล้ว ด้วยศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดเช่นนี้ เขาขาดแคลนเงินตรงไหน?

เขาเพิ่งพัฒนายาตัวใหม่ที่กินได้ตลอดชีวิตออกมา

เขาจะใส่ใจหรอ?

แต่แม้ว่าจะมีเงินเท่าไหร่ก็ไม่ควรทำแบบนี้!

"ผมมองว่าประธานหลินของพวกเรามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อสร้างความร่วมมือกับพวกเราอย่างจริงใจเลยสักนิด!" เลิ้นกุยกระแทกเสียง พูดเสียงดัง

"ผมก็แค่ไม่สนใจที่จะร่วมมือกับบางคนที่ไม่ทำตามกฎและไม่เข้าใจมารยาท" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"ประธานหลิน ผมรู้ว่าตอนนี้คุณมีความสามารถและทรงพลังมาก แต่คุณต้องรู้ไว้ว่า ในประเทศคุณยังไม่ใช่แนวหน้า คุณยังไม่ได้เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด!" เลิ้นกุยตะโกน

"ผมไม่ต้องการเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดคนนั้น ผมก็แค่ต้องแข็งแกร่งกว่าคุณก็พอแล้ว" หลินหยางหรี่ตาจ้องเขาและพูด

เลิ้นกุยตัวสั่นโดยตรง เขาเพียงยอมแพ้และตะโกนใส่ทุกคนในที่แห่งนี้: "ทุกท่าน คนนี้อวดดีแบบนี้แล้ว! ทั้งยังไม่มีความจริงใจในการสร้างความร่วมมือ! พวกคุณจะอยู่ต่อไปทำไม? ถ้าทุกคนใครเห็นด้วยกับผม งั้นก็ออกไปกับผมตอนนี้เถอะ! ผมเชื่อว่าถ้าไม่มีหยางหัวของเขา พวกเราก็ยังสามารถประสบความสำเร็จได้อย่างมาก! ผมรับรองว่าผมสามารถหาโครงการที่ดีกว่าให้กับพวกคุณได้! ทุกท่านว่ายังไง?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ผู้คนทุกคนต่างตกตะลึงและมองหน้ากันด้วยความตกใจ

เลิ้นกุยกำลังบีบให้ทุกคนเลือกเขากับหลินหยาง!

จะเลือกหลินหยาง หรือเลือกเลิ้นกุย!

ทุกคนสับสนจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เลิ้นกุยหน้ามืดลง กัดฟันพูด: "ได้ เหมือนว่าเกียรติของผมไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้แล้ว ถ้าอย่างงั้นก็ดี ผมขอตัวก่อน แต่เรื่องนี้ผมจะจำเอาไว้! แต่หวังว่าพวกเราจะสามารถสร้างความร่วมมือต่อกันได้ในอนาคต!"

เลิ้นกุยพูดอย่างเยือกเย็นและเดินออกไปจากห้องประชุม

"ประธานเลิ้น ช้าก่อน!"

ในเวลานี้ มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา

ทุกคนมองไปและเห็นคนที่ยืนขึ้น นั่นคือจูจือเฉียง!

สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปที่เขา

จูจือเฉียงมองหลินหยางและเอ่ยปาก: "ประธานหลิน เรื่องที่เกิดขึ้นต้องมีสาเหตุ คุณทำกับประธานเลิ้นแบบนี้ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน ตอนนี้เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนอยากเห็น ถ้าคุณมีอะไรไม่พอใจสามารถพูดออกมาโดยตรง ถ้าเป็นความผิดของพวกเรา พวกเราก็ยอมที่จะขอโทษคุณแต่โดยดี ทุกคนล้วนแสวงหาเงิน ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องเป็นแบบนี้..."

"หรอ? ถ้าไม่ใช่ความผิดของพวกคุณหล่ะ?" หลินหยางจ้องจูจือเฉียงและถามอย่างเรียบเฉย