สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 765

"ว๊าย! !"

ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างคุณชายหวังตกใจจนกรีดร้องหนีกระเจิง

ส่วนคุณชายหวังถึงกับหน้าซีด

เห็นท่าทางของหลินหยาง…เขาคงจะไม่ได้เอาจริงหรอกมั้ง?

หรือมีคนที่ไม่กลัวตายจริงเหรอ?

ร่างกายของคุณชายหวังสั่นสะท้าน ในขณะเดียวกันก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

คนอย่างเขากลัวมากที่สุดก็คือคนไม่กลัวตายแบบหลินหยาง! ถึงจะบอกว่าหลังจบเรื่องสามารถไปคิดบัญชีตามหลัง แต่ถ้าหากโดนทำร้ายจนพิการ เมื่อเป็นแบบนั้น ถึงจะสับอีกฝ่ายให้เป็นชิ้นมันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

"คุณ…คุณคุณ…ผมจะบอกอะไรคุณ คุณอยากเข้ามานะ! ผมจะบอกอะไรคุณ วันนี้ถ้าคุณกล้าทำร้ายผมแม้แต่ปลายนิ้ว…ผมรับประกันได้เลย ตระกูลของผมไม่ปล่อยคุณไปแน่ ไม่ว่าคุณเป็นใคร ตระกูลของเราจะทำให้คุณได้ชดใช้ในสิ่งที่คุณทำ…" คุณชายหวังรีบพูด

แต่หลินหยางราวกับไม่ได้ยิน เขาไม่มีท่าทีที่จะหยุดเลยแม้แต่นิดเดียว

คุณชายหวังก้าวถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง ขาทั้งคู่สั่นไปหมด

ส่วนทางด้านเถ้าแก่ร้านอาหารรู้สึกถึงความผิดปกติ เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคน

ทว่า ในตอนที่หลินหยางกำลังเดินเข้าไปหาคุณชายหวัง มีร่างของคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าหลินหยาง

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้ง

สายตาหันไปมอง คนที่อยู่ตรงหน้าคือซูเหยียน…

"เสี่ยวเหยียน? คุณทำอะไร?" หลินหยางถามด้วยความไม่เข้าใจ

"หลินหยาง ช่างเถอะ…ปล่อยเขาไป!" ซูเหยียนเม้มริมฝีปากแล้วพูด

"ปล่อยเขา?"

"เขาน่าจะมีอิทธิพลพอสมควร พวกเราไม่ควรไปยุ่งกับพวกเขา มีปัญหาน้อยลงหนึ่งเรื่องก็ยังดีกว่ามีปัญหาเพิ่มขึ้นหนึ่งเรื่อง ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดเขากลับมาแก้แค้น พวกเรา…จะลำบาก" ซูเหยียนพูด

ถึงแม้ซูเหยียนจะมีความสัมพันธ์เป็นเพื่อนร่วมงานกับหยางหัว แต่ปัจจุบันบริษัทที่ร่วมงานกับหยางหัวก็มีมากถึงร้อยบริษัท! บางทีเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลอาจจะมีสถานะที่พิเศษอยู่บ้าง แต่เธอไม่อยากทำให้ตนเองต้องไปขอร้องประธานหลินเพราะเรื่องนี้

คุณชายหวังได้ยินแล้วหายตื่นตระหนกทันที เขาแสยะยิ้มพูด "ใช่แล้ว คนสวยคนนี้พูดถูก มีปัญหาน้อยลงหนึ่งเรื่องก็ยังดีกว่ามีปัญหาเพิ่มขึ้นหนึ่งเรื่องไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณต้องทำให้เรื่องมันบานปลายด้วย? ทุกคนล้วนแต่ออกมาสนุก มีเรื่องเข้าใจผิดบ้างเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้เถอะ…"

"ปล่อยให้ผ่านไป?"

หลินหยางกระตุกมุมปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย "คงจะไม่ได้! ถ้าหากคุณล่วงเกินผมคนเดียว อันที่จริงผมเป็นคนคุยง่ายมาก แต่ครั้งนี้คุณล่วงเกินภรรยาของผมด้วย แม้แต่สวรรค์ก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว!"

พูดจบ หลินหยางผลักซูเหยียนออก เดินตรงเข้าไปทางคุณชายหวัง

ซูเหยียนถึงกับอึ้ง มองหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้เข้าไปห้ามอีก แต่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนมองเขา

เกิดความรู้สึกอบอุ่นที่แปลกประหลาดเล็กน้อยภายในใจ

และกลัวเล็กน้อย

แต่โดยรวมแล้วเธอมีความรู้สึกที่ปลอดภัยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอไม่เคยสัมผัสถึงความรู้สึกแบบนี้บนตัวของหลินหยาง

"เขาเปลี่ยนแปลงเพื่อฉันมาโดยตลอดเหรอ?"

ซูเหยียนมองแผ่นหลังของหลินหยางด้วยสายตาที่เหม่อลอย วินาทีนี้สมองของเธอหยุดคิดทุกอย่าง

ทว่าในตอนนั้นเอง มีเสียงตะคอกดังขึ้น

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ทันทีที่สิ้นเสียง หลินหยางและซูเหยียนหันไปมองตามต้นทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว

กลับเห็นชายวัยกลางคนที่มีผมขาวตรงขมับทั้งสองข้างและไว้หนวดเดินเข้ามาในร้านอาหาร ด้านหลังของเขายังมีชายชุดดำอีกหลายคนเดินตามมาด้วย ค่อนข้างดูน่าเกรงขาม

"พ่อ!"

คุณชายหวังรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม กวาดสายตามองผู้คนที่ร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น หลังจากนั้นหันไปมองลูกชายของตนเอง ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "แกเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ไม่เป็นไร พ่อ พ่อมาได้พอดีเลย!" หวังจื่อเซี๋ยงพูดด้วยความดีใจ

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" ชายวัยกลางคนหันไปมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พ่อหนุ่ม สวรรค์ช่วยเขาไม่ได้ แต่บางทีพ่อของเขาอาจจะช่วยเขาได้! คุณคิดว่ายังไง?"

"ฮืม…คุณคือพ่อของเขา? พอดีเลย ลูกชายของคุณทำให้ภรรยาของผมตกใจ เรื่องนี้ควรจะคิดบัญชียังไง?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ ในแววตากลับเต็มไปด้วยความสงสัย