สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 793

หลังจากเห็นหวังจื่อเซี๋ยงถูกหามเข้ามา ทุกคนตกตะลึง

"เขาเป็นใคร?"

"ดูเหมือนจะเป็นหวังจื่อเซี๋ยง!"

"หวังจื่อเซี๋ยง? เขาเป็นใคร?"

"อะไรกัน? คุณไม่รู้จักหวังจื่อเซี๋ยงเหรอ? เขาเป็นถึงลูกชายของหวังห่าว!ลูกชายคนโตของผู้เฒ่าหวัง! คุณไม่รู้จักได้ยังไง?"

"เขาเป็นถึงคนมีชื่อเสียงของเจียงเฉินเลยนะ!"

"ได้ยินมาว่าคนคนนี้ทำเรื่องเลวทรามเอาไว้มาก! ทำไมวันนี้ถึงมันนอนอยู่บนเปลหาม?"

"ไม่รู้! คงจะเป็นเพราะทำเรื่องเลวทรามเยอะเกินไป สวรรค์ลงโทษมั้ง?"

ฝูงชนในเหตุการณ์พากันซุบซิบ ส่วนบนโลกอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม เห็นได้ชัดว่าทุกคนไม่รู้จักเขา แต่ก็มีคนของเจียงเฉินคอยอธิบายเรื่องที่เกี่ยวกับหวังจื่อเซี๋ยง

หลังจากที่รู้ว่าหวังจื่อเซี๋ยงเป็นบุคคลที่ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่กลั่นแกล้งผู้อื่นในเจียงเฉิน ผู้คนมากมายโพสต์รูปอีโมจิหน้าโกรธ

"ไอ้เวร ที่แท้ก็พวกเศษสวะ!"

"ไอ้ลูกสุนัขแบบนี้รอดมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง?"

"ตอนนี้เขาเป็นอัมพาตไปแล้วเหรอ? อัมพาตไปแล้วก็ดี!"

"คนแบบนี้ทำเรื่องเลวทรามเอาไว้เยอะ ไม่มีจุดจบที่ดีหรอก!"

ชาวเน็ตพากันสาปแช่งหวังจื่อเซี๋ยง

แต่สุดท้ายหวังจื่อเซี๋ยงก็ไม่รับรู้เรื่องพวกนี้

ส่วนสำหรับผู้เฒ่าหวัง ทันทีที่หวังจื่อเซี๋ยงปรากฏตัวขึ้น มันหมายความว่าทุกอย่างจบแล้ว

ตระกูลหวัง…ถูกตัดสินโทษตายแล้ว!

เห็นเพียงหลินหยางเดินเข้าไปพร้อมกับเข็มเงินที่หม่าไห่เตรียมไว้ หลังจากนั้นเริ่มลงมือฝังเข็มให้หวังจื่อเซี๋ยง

ผ่านไปสักพัก บนคอของหวังจื่อเซี๋ยงเต็มไปด้วยเข็มเงิน หลังจากนั้นหม่าไห่นำยาสมุนไพรที่กำลังร้อนมาป้อนให้หวังจื่อเซี๋ยงดื่ม

อึกอึก…

หวังจื่อเซี๋ยงเดิมที่เป็นอัมพาต กลับฟื้นคืนความสามารถในการดื่มกลืน

"พ่อ นี่…นี่มันอะไรกัน? ทำไมจื่อเซี๋ยงเขา…เขา…" หวังคังมองตาค้าง ชี้ไปทางหวังจื่อเซี๋ยงด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา

"จบแล้ว! ทุกอย่างจบแล้ว!" ผู้เฒ่าหวังในตอนนี้ราวกับแก่ลงสิบกว่าปี พูดด้วยเสียงที่สั่นเทา "ฉันคิดไม่ถึงว่าหมอเทวดาหลินจะลงมือจากตัวของจื่อเซี๋ยง! พวกเราจบแล้ว!"

"พ่อ หมอเทวดาหลินเขาจะทำอะไร? พ่อรีบบอกผมมาสิ! ผมจะไปหยุดหมอเทวดาหลิน!" หวังคังก็เริ่มรู้สึกร้อนใจแล้ว รีบตะโกนพูด

"หยุด?" ร่างกายของผู้เฒ่าหวังสะดุ้ง หลังจากนั้นตะโกนด้วยความร้อนใจ "ใช่! จำเป็นต้องหยุดหมอเทวดาหลิน! เร็ว! รีบไปหยุดการรักษาของหมอเทวดาหลินเดี๋ยวนี้! จื่อเซี๋ยงอยู่ในอาการโคม่ามาโดยตลอด! เขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างตระกูลหวังและหยางหัว หมอเทวดาหลินพูดอะไรไม่กี่คำก็สามารถเปิดโปงฐานะของลู่เสวี่ยแล้ว! ถึงเวลาพวกเราจะไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีก! รีบไปหยุดหมอเทวดาหลิน! เร็ว!"

ผู้เฒ่าหวังตะโกนดังลั่น หวังคังรีบวิ่งเข้าไปหาหลินหยางโดยไม่สนใจอะไรเหมือนกับคนเป็นบ้า

คนของตระกูลหวังที่อยู่ด้านหลังก็เคลื่อนไหวเช่นกัน

แต่ทันทีที่พวกเขาขยับตัว ชวี่เทียนและกงซีหยุนสั่งให้คนของตนเองจับตัวคนของตระกูลหวังไว้ทั้งหมด

คนของตระกูลหวังถูกปิดปากและไม่สามารถขยับตัว

ผู้เฒ่าหวังและคนอื่น ทำได้แต่เบิกตากว้างมองดูภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า

หมอเทวดาหลินมีการเตรียมทุกอย่างมาพร้อม!

พวกเขาทำอะไรไม่ได้สักอย่าง!

ผ่านไปได้ไม่นาน

ภายใต้การรักษาของหลินหยาง หวังจื่อเซี๋ยงเริ่มได้สติทีละนิด เปลือกตาทั้งคู่เปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า

"ผม…ผมเป็นอะไรไป?" สติของหวังจื่อเซี๋ยงเลือนลางเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

"หวังจื่อเซี๋ยง ผมขอถามคุณหน่อย ตระกูลหวังของคุณคงส่งหนอนบ่อนไส้ไปอยู่ข้างกายประธานหลินไม่น้อยเลยใช่หรือเปล่า?" หลินหยางพูด