สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 804

"ใช่ หลินหยางไม่ยอมร่วมมือกับพวกเรา! ฉันตั้งใจจับตัวเขามาสั่งสอนเขาให้เข็ด บังคับให้เขาร่วมมือกับพวกเรา แต่ใครจะไปรู้ หลังจากที่คนของเราเริ่มเคลื่อนไหว ถูกลอบโจมตีอย่างกะทันหัน…"

"งั้นเหรอ…" ทางปลายสายเงียบไปสักพัก

"คุณคิดว่าใช่ฝีมือของหลินหยางหรือเปล่า?" หลินจื่อเยี้ยนรีบถาม

"เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่ถูกไล่ออกจากตระกูล และยังไปเป็นลูกเขยของตระกูลอื่น คุณคิดว่าคนอย่างเขาจะเอาอะไรมาเป็นศัตรูกับพวกเรา?"

"งั้น…งั้นเป็นฝีมือของใคร?"

"ผมคิดว่า…น่าจะเป็นฝีมือของประธานหลิน!"

"ประธานหลิน?"

"เจียงเฉินเป็นถิ่นของใคร? นอกจากประธานหลิน ใครสามารถทำเรื่องแบบนี้ในเจียงเฉิน? จื่อเยี้ยน ถ้าหากผมเดาไม่ผิด ตอนนี้คุณน่าจะกำลังโดนสะกดรอยตาม!"

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ หลินจื่อเยี้ยนตกใจจนเหงื่อแตก

เธอรีบหันไปมองข้างหลัง เห็นเพียงรถยนต์หลายคันขับตามอยู่ด้านหลัง และไม่แน่ใจว่ารถคันไหนที่กำลังแอบติดตามเธอ

"แล้วตอนนี้ฉันควรทำยังไง?" หลินจื่อเยี้ยนรีบถาม

"สิ่งที่คุณต้องการทำในตอนนี้คืออะไร?" คนที่อยู่ปลายสายถามกลับ

"ในเมื่อจับตัวหลินหยางไม่ได้ ฉันทำได้แค่เสี่ยง ตอนนี้กำลังเดินทางไปจุดแลกเปลี่ยน!"

"งั้นเธอก็ไปเถอะ ผมจะส่งยอดฝีมือของตระกูลไปช่วยคุณทำภารกิจให้เสร็จสิ้นเดี๋ยวนี้!"

"จริงเหรอ?" หลินจื่อเยี้ยนรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

"คุณอดทนรอไปก่อน ผมจะจัดเครื่องบินส่วนตัวไป! น่าจะใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ไปถึงที่หมาย"

พูดจบ โทรศัพท์ถูกตัดสายไปโดยตรง

"คุณหนู ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงต่อ?" คนที่อยู่ด้านข้างถาม

"ไปเขาหย่าซาน! ครั้งนี้ ถึงเป็นประธานหลินฉันก็ไม่ยอมก้มหัวให้เขา!" หลินจื่อเยี้ยนตะคอกเสียงเบา ในแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

เขาหย่าซานของเจียงเฉินค่อนข้างมีชื่อเสียง

เนื่องจากบนเขาหย่าซานมีวัดแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงตั้งอยู่บนนั้น วัดแห่งนี้มีชื่อว่าวัดหย่าซาน

มีผู้คนมาจุดธูปขอพรไม่ขาดสายทุกวัน โดยเฉพาะช่วงวันหยุดเทศกาล สถานที่แห่งนี้ยิ่งคึกคัก ผู้คนมากมายเดินทางมาที่นี่จนส่งผลให้การจราจรติดขัด

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์

เดิมทีซูเหยียนไม่ได้คิดจะมาที่นี่ ตั้งแต่หยางหัวจัดการเทียนเหิงกรุ๊ปของเลิ้นกุย บริษัทของเธอมีงานเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย และมีเงินทุนก้อนโตของหลินหยางเข้ามาสนับสนุน ซูเหยียนมีงานรัดตัว ในขณะเดียวกันก็เริ่มมีความมั่นใจในการรับใบสั่งซื้อสินค้าล็อตใหญ่ ตอนนี้ตั้งบริษัทจำเป็นต้องเร่งบริหารจัดการยอดสั่งซื้อที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน เธอจึงไม่สามารถไปไหนได้ชั่วคราว

เธอมั่นใจว่าใช้เวลาอีกไม่เกินหนึ่งปี กำไรของบริษัทจะต้องเพิ่มเป็นสองเท่าอย่างแน่นอน

ถึงเวลานั้น เรื่องเงินสำหรับเธอก็จะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ซูเหยียนสูดหายใจเข้า มองเส้นทางที่นำไปสู่วัดหย่าซาน บนใบหน้าปรากฏให้เห็นอารมณ์ของความตั้งใจและรู้สึกผิดเล็กน้อย

"คิดไม่ถึงเลย จนกระทั่งถึงตอนนี้ คนที่ช่วยฉันมากที่สุด…กลับเป็นหลินหยาง!" เธอพูดพึมพำกับตนเอง แววตามืดมนเล็กน้อย

นึกถึงความขมขื่นที่หลินหยางได้รับในตลอดช่วงหลายปี ซูเหยียนยิ่งเกิดความรู้สึกผิด

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เธอต้องยอมรับว่าเธอไม่เข้าใจความคิดของหลินหยางเลยแม้แต่นิดเดียว

ในมุมมองของเธอ อันที่จริงสามีคนนี้เป็นคนมีความสามารถ

ถ้าหากเขายินดีลงมือทำ มีความเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จสูง ถึงทำไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็สามารถหางานที่มั่นคงทำ เธอเองก็จะไม่ดูถูกเขา คนอื่นก็จะเคารพเขามากขึ้น

ทว่าตั้งแต่เริ่มจนจบ…เขาเอาแต่นอนกินอยู่บ้านไม่คิดจะทำอะไรเลย

ราวกับเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

พฤติกรรมของเขาทำให้ซูเหยียนรู้สึกว่าเขาเป็นคนลึกลับ

ซุเหยียนส่ายหัวปัดความคิดที่ยุ่งเหยิงทิ้ง เดินเข้าไปในวัด

หลังจากจุดธูปขอพรและเติมน้ำมันตะเกียงเรียบร้อย ซูเหยียนไปยืนรอที่ด้านนอกของวัด

วันนี้มีลูกค้ารายใหญ่ต้องการคุยกับเธอ

ซูเหยียนไม่เข้าใจ ทำไมไม่ไปนั่งคุยกันที่บริษัท แต่กลับนัดมาในสถานที่แบบนี้…

แต่พอนึกถึงสถานะและที่มาของบริษัทฝ่ายตรงข้าม ซูเหยียนก็จำเป็นต้องทำตามคำขอ