สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 815

หลินหยางมองคนที่เป็นผู้นำแวบหนึ่ง

เป็นชายหนุ่มผมยาวประบ่า

ชายหนุ่มคนนี้มีอายุราวยี่สิบกว่า สีหน้าซีดขาว มีกลิ่นอายของความชั่วร้ายเล็กน้อย ร่างกายผอมแห้ง มือข้างหนึ่งคีบบุหรี่ ส่วนมืออีกข้างอยู่ในกระเป๋ากางเกง

บนแขนข้างที่คีบบุหรี่ของเขาเผยให้เห็นรอยสักแมงป่อง ดูแล้วให้ผู้คนเกิดความหวาดระแวง ส่วนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย

"คุณชายสาม!" ติงเหมารีบก้าวออกมาข้างหน้า โค้งคำนับด้วยสีหน้าที่เคารพ

"คุณชายสาม?"

ในแววตาของหลินหยางปรากฏให้เห็นความสงสัย เห็นได้ชัดว่าไม่เคยรู้จักบุคคลคนนี้

ทว่าอีกฝ่ายกลับเดินตรงมาจุดอยู่ที่ตรงหน้าหลินหยางพร้อมกับยื่นมือออกมา

"หมอเทวดาหลิน ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว!"

"คุณคือ?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ผม? ผมเป็นแค่คนตัวเล็กที่ไม่มีใครรู้จักก็เท่านั้น แต่ผมคิดว่าคุณต้องสนใจตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของผมแน่นอน!" ผู้ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด หลังจากนั้นหรี่ตาลง "ตระกูลหนานกงที่คุณกำลังสนใจในช่วงนี้"

ตระกูลหนานกง?

ลมหายใจของชวี่เทียนหยุดชะงักทันที

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร สีหน้าก็ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมามาก

เกรงว่าคงไม่มีใครคาดคิด คนที่นั่งอยู่ในห้องตรงกลางจะเป็นคนของตระกูลหนานกง!

ถึงว่าทำไมประธานของงานประมูลหลงเถิงถึงเคารพชายหนุ่มคนนี้มากขนาดนี้!

ถึงว่าทำไมติงเหมายอมล่วงเกินหลินหยาง แต่ไม่กล้าล่วงเกินคนที่อยู่ห้องตรงกลาง

ทั้งหมดนี้ได้รับการอธิบายแล้ว

เมื่อเทียบกับหนานกง หลงเถิงเป็นแค่ตัวอะไร?

"ผมรู้แล้ว" หลินหยางพยักหน้า

"หมอเทวดาหลิน อันที่จริงผมรู้สึกว่าระหว่างเราไม่มีบุญคุณความแค้นอะไรกัน เรื่องของจูหนานอัน นั่นเป็นความขัดแย้งระหว่างคุณและคนรุ่นพ่อของผม อันที่จริงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมมากมาย คุณว่าใช่หรือเปล่า?" คุณชายสามตระกูลหนานกงยิ้มแล้วพูด

"เวลาของผมมีขีดจำกัด ถ้าไม่มีธุระอะไรอย่ารบกวนผม!"

หลินหยางราวกับไม่ต้องการคุยกับคุณชายสามตระกูลหนานกงอีกแล้ว

"ประธานหลิน คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนสิ หรือคุณไม่ต้องการเหมืองจื่อข้วน?" คุณชายสามตระกูลหนานกงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

ชวี่เทียนรู้สึกเย็นวูบในใจ แต่ไม่นานก็ผ่อนคลายลง

การที่สามารถทำให้ประธานหลินเดินทางมางานประมูลครั้งนี้ด้วยตนเอง นอกจากเหมืองจื่อข้วน ยังมีอะไรอีก?

"ประธานหลิน คุณอุตส่าห์เดินทางไกลมาชิงตู จะกลับทั้งที่โดยไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอ? แบบนี้จะขาดทุนเกินไปหรือเปล่า? ผมว่านั่งลงคุยกันก่อนดีกว่า หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลงค่อยกลับ" คุณชายสามตระกูลหนานโยนก้นบุหรี่ลงพื้นแล้วพูด

"ผมเคยบอกคุณว่าผมจะกลับด้วยเหรอ"

หลินหยางเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้าง เอนหลังพิงเก้าอี้ นั่งไขว่ห้างมองมาทางคุณชายสามตระกูลหนานกง "ผมแค่อยากถามคุณว่า…เขาเป็นคนของคุณใช่หรือเปล่า?"

"คนของผมเอง"

"คุณสั่งให้เขามา?"

"ถูกต้อง"

"งั้นคุณตั้งใจจะให้คำอธิบายกับผมยังไง?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ บรรยากาศภายในห้องตึงเครียดลงทันที ราวกับอุณหภูมิลดต่ำลงหลายองศา

บนใบหน้าของติงเหมาเต็มไปด้วยเหงื่อ มองไปทางคุณชายสามตระกูลหนานกงด้วยความประหม่า

ทว่าคุณชายสามตระกูลหนานกงกลับยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "ผมไม่เคยให้คำอธิบายกับใคร! และไม่มีใครมีคุณสมบัติพอที่ผมต้องไปให้คำอธิบาย! แต่ว่าหมอเทวดาหลิน ผมก็มีคำพูดประโยคหนึ่งอยากพูดกับคุณ!"

"พูดอะไร?" หลินหยางถาม

"ผมเชิญคุณไปดื่มชาที่ห้องของผม ทำไมคุณไม่ไป? ยิ่งไปกว่านั้นยังทำร้ายคนของผม! คุณ…ไม่คิดจะให้คำอธิบายกับผมหน่อยเหรอ?"

ฟู่!

อุณหภูมิภายในห้องลดต่ำลงจนเท่ากับจุดเยือกแข็งทันที

ผู้คนที่อยู่โดยรอบเงียบสนิท

แม้กระทั่งเสียงหายใจและหัวใจ…ก็ไม่มี

ทุกคนเบิกตากว้างมองคุณชายสามตระกูลหนานกงและหมอเทวดาหลิน

ไม่มีใครคาดคิด สถานการณ์ตึงเครียดอย่างกะทันหันแบบนี้…

คุณชายสามหรี่ตาลงมองหลินหยาง

หลินหยางมองคุณชายสามด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบ

ทุกคนกำลังรอคำตอบของหลินหยาง

ส่วนคนที่อยู่ด้านหลังของคุณชายสามจ้องหลินหยางไม่กระพริบตา

ราวกับต้องการลงมือทันที!

ราวกับสงครามกำลังจะปะทุ

แต่ว่า…ดูเหมือนหลินหยางจะไม่รู้สึกกดดันเท่าไหร่ สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ที่หวั่นไหวแต่อย่างใด

เขาถอนหายใจ ยังคงนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงนั้น แต่ละสายตาออกจากตัวของคุณชายสามแล้ว