สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 826

ปัง!

ร่างกายของอายี่กระแทกเข้ากับคนคนนั้นอย่างแรง คนทั้งสองล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้นหลายสิบตลบ หลังจากนั้นหมดสติไปโดยตรง ไม่รู้เป็นหรือตาย

หนานกงเซียก็ล้มไปนอนอยู่บนพื้นเช่นกัน บนใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

หลังจากที่เขาลุกขึ้นมาเห็นภาพตรงหน้า เขาตกใจจนร่างกายสั่นอย่างบ้าคลั่ง

อายี่…โดนจัดการทั้งแบบนี้

"คุณชายสาม ตอนนี้ควรเซ็นชื่อได้หรือยัง?"

หลินหยางตบฝุ่นบนหัวไหล่ หันไปพูดกับหนานกงเซียด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"เซ็นได้แล้ว เซ็นได้แล้ว…"

หนานกงเซียพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

"ดีมาก!"

หลินหยางพยักหน้า หันไปมองติงเหมาที่เพิ่งวิ่งออกจากอาคารที่ยับเยิน "ประธานติง ยังไม่รีบไปเอาสัญญามาให้คุณชายสามอ่าน?"

"ได้…ได้! เร็ว รีบไปเอาสัญญามา!" ติงเหมาพูด

มีคนไปเอาสัญญามา โดยติงเหมาเป็นคนส่งให้หนานกงเซียกับมือ

หนานกงเซียยื่นมือออกไปหยิบปากกาด้วยความยากลำบาก เหลือบมองสัญญาฉบับนั้นแวบหนึ่ง ขยับมือเข้าไปหาสัญญาฉบับนั้นด้วยอาการสั่น แต่ดูเหมือนเขากำลังลังเลอย่างมาก

ถ้าหากเซ็นสัญญาฉบับนี้! ตระกูลหนานกงจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ถึงเวลาแม้ตระกูลหนานกงไม่ให้เงิน หยางหัวและหมอเทวดาหลินก็จะเป็นฝ่ายที่ได้รับผลประโยชน์…

ทำยังไงดี…

หนานกงเซียรู้สึกเจ็บใจมาก

เขารู้ดี ถ้าหากไม่ยอมเซ็นชื่อ วันนี้ชีวิตของตนเองคงต้องจบลงที่นี่!

เขาเคยได้ยินวิธีการการทำงานของหมอเทวดาหลินมาบ้าง คนที่เป็นศัตรูกับเขา ไม่ใช่หายตัวไปก็กลายเป็นคนพิการ…

คนมากมายขนาดนั้นกำลังมองอยู่ หมอเทวดาหลินไม่มีทางฆ่าตนเองแน่นอน แต่ถ้าจะให้เขานอนอยู่บนเตียงไปตลอดทั้งชีวิต…มันไม่ใช่เรื่องง่าย

บัดซบ

หนานกงเซียสบถในใจ ภายใต้สถานการณ์ไม่มีทางเลือก จึงทำได้แต่กำปากกาแน่นเตรียมเซ็นชื่อของตนเองลงไป

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงเบรคของรถยนต์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

เป็นเพียงรถเก๋งสีดำคันหนึ่งขับพุ่งเข้ามาจอดลงตรงหน้าผู้คน

ประตูรถเปิดออก มีผู้ชายหลายคนก้าวลงมา

คนที่เป็นผู้นำคือชายชราผมหงอกในชุดถังจวง

เขากวาดมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยสายตาที่เย็นชา สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่ตัวของหนานกงเซีย หลังจากนั้นเดินเข้าไป

"ปรมาจารย์ว่าน!"

หนานกงเซียราวกับเห็นผู้กอบกู้ เขารีบวิ่งเข้าไปด้วยความดีใจทันที

แต่กลับโดนคนของติงเหมาจับตัว

"หืม?"

คนที่ชื่อปรมาจารย์ว่านขมวดคิ้ว จ้องติงเหมา พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ประธานติง คุณทำอะไร? คุณต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลหนานกงเหรอ?"

"ปรมาจารย์ว่านล้อเล่นแล้ว พวกเราไม่กล้า เพียงแต่คุณชายสามเพิ่งประมูลซื้อเหมืองจื่อข้วน ผมกำลังจะเซ็นสัญญากับเขา" ติงเหมาเค้นรอยยิ้มแล้วพูด

"แต่ผมได้ยินมาว่าเหมืองจื่อข้วนโดนปั่นราคา! นี่ไม่ใช่การประมูลที่ยุติธรรม ผมขอประกาศการประมูลครั้งนี้เป็นโมฆะ! ติงเหมา สั่งให้คนของคุณหลบไปเดี๋ยวนี้! ผมจะพาคุณชายหนานกงไปจากที่นี่!" ปรมาจารย์ว่านพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"เรื่องนี้…"

ติงเหมามองไปทางหลินหยางด้วยความลำบากใจ

หลินหยางก้าวออกมา

"เขาเป็นใคร?"

"ปรมาจารย์ว่าน เขาไม่ใช่บุคคลธรรมดา! ในเมืองชิงตูต้องบอกว่าแบบนี้เลย!" ติงเหมาแอบยกนิ้วโป้งขึ้นพูด

"คุณคือหมอเทวดาหลินเหรอ?" ชายชรามองมาทางหลินหยาง พยักหน้า "ไม่เลว ไม่เลว! สมกับเป็นคนรุ่นใหม่! หมอเทวดาหลิน ไว้หน้าผมสักครั้ง เรื่องนี้ให้มันจบแค่นี้เป็นยังไง?"

หลินหยางเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ขมวดคิ้ว หันไปตะคอกใส่หนานกงเซีย "เซ็นชื่อเถอะ"

นี่…เขากำลังมองข้ามปรมาจารย์ว่าน!

ปรมาจารย์ว่านรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

"หมอเทวดาหลิน! คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ?"

ปรมาจารย์ว่านตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ได้ยินแล้ว!"

"แล้วคุณหมายความว่ายังไง?"