สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 846

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หนานกงเฟยหยางก็เงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก ใบหน้าของเขาบ้าคลั่ง

"คุณคือใคร? คุณ...คุณคือประธานหลินหรอ? คุณคือประธานหลิน?"

จู่ๆ เขาก็เหมือนนึกอะไรออก กรีดร้องด้วยเสียงดังในปากของเขา ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

คนข้างๆ กดเขาเอาไว้

"หืม?"

นายท่านแปด

"ดูคุณสิ หนานกงเฟยหยาง! คุณเป็นถึงรองของตระกูลหนานกงตระกูลรอง ทำไมถึงได้สภาพเช่นนี้?"

นายท่านแปดกวาดสายตามองหนานกงเฟยหยาง ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความสงสย

อย่างไรก็ตาม...หนานกงเฟยหยางเหมือนจะไม่ได้ยินที่เขาพูด ทำได้เพียงตะโกน 'ช่วยด้วย' ด้วยเสียงที่สั่นเครือไม่หยุด ดิ้นรนไม่หยุด ราวกับว่าพยายมหนีเอาตัวรอด

"นายท่านแปด! เหมือนว่าเขาจะบ้าไปแล้ว!" คนข้างๆ พูดอย่างระมัดระวัง

"บ้าหรอ?"

นายท่านแปดคุกเข่าลงตรงหน้าของหนานกงเฟยหยาง ยื่นมือไปจับใบหน้าของเขาและจ้องมองดวงตาเขา

"หนานกงเฟยหยาง! ใครทำอะไรคุณ?" นายท่านแปดถาม

"ช่วยด้วย...ช่วยด้วย ประธานหลิน อย่าฆ่าผมเลย...อย่าทำอะไรผมเลย..." หนานกงเฟยหยางตะโกนสุดเสียง

"หนานกงซงพี่ใหญ่คุณหล่ะ?"

"ช่วยด้วย...ช่วยด้วย..."

"คนอื่นอยู่ไหนหมด? เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลรอง?"

"ช่วยด้วย..."

หนานกงเฟยหยางตะโกนไม่หยุด

ไม่ว่านายท่านแปดจะถามอะไร เขาก็พูดแต่ประโยคนั้น

นายท่านแปดปล่อยมือ ส่ายหัว: "บ้าไปแล้วจริงๆ!"

"ทำไมจู่ๆ เขาก็บ้าขึ้นมา?"

คนข้างๆ ตกใจ

"ตกถามอีกหรอ? เห็นได้ชัดว่าเป็นผลงานของหมอเทวดาหลินของพวกเราไง

นายท่านแปดพูดอย่างเย็นชา ตะโกน: "รีบขึ้นเขาไป ดูว่าสามารถหยุดหมอเทวดาหลินได้ไหม?"

"รับทราบ!"

"นายท่านแปด จะทำยังไงกับหนานกงเฟยหยางดี?"

"ส่งขยะนี้กลับไปรักษาก่อน รักษาเรียบร้อยแล้ว ดูว่ามีข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากปากของเขาหรือไม่ ถ้ารักษาไม่ได้ก็ปล่อยเขาไป ให้เขาดูแลตัวเอง!"

"รับทราบ นายท่านแปด!"

เมื่อพวกเขาพูดเสร็จ ก็แบกหนานกงเฟยหยางขึ้นรถลงเขาไป

ส่วนกลุ่มของนายท่านแปดก็ขึ้นเขาต่อไป

แต่เมื่อขับรถไปครึ่งทางก็หยุดลง

เพราะพวกเขาไปเจอกับกลุ่มของหยางหัวที่กำลังลงเขา

จะพูดว่าเจอไม่ได้ เพราะคนของหยางหัวเหมือนกำลังรอพวกเขาอยู่

เขาเห็นลูกศิษย์เกาะหวางโยวลงมาจากรถและเปิดประตูรถ

หลินหยางเดินลงมา

ในตอนนี้ ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ทำอะไรเลย และเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดก็ถูกเปลี่ยนทิ้งด้วย และผิวของเขาก็ดูดีมาก

นายท่านแปดเห็นเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็ตื่นตระหนกมากขึ้น

ทุกคนรู้จักประธานหลิน

เพราะใบหน้าของเขาทำให้ยากที่จะลืม ใครเห็นในข่าวก็ยากที่จะลืมใบหน้านี้...

"นายท่านแปดหรอ?"

หลินหยางหยิบบุหรี่ออกมา จุดไฟและหยุดลง

นายท่านแปดลงจากรถเช่นกัน