สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 847

ตัวเองเป็นเป็นคนเริ่มลงมือมาโดยตรง ข้อนี้ได้เปรียบอย่างมาก

แต่ถ้าละทิ้งข้อได้เปรียบนี้ไป...ก็ไม่ใช่เรื่องดีของตระกูลหนานกง

อย่างน้อยหลินหยางก็ได้เริ่มลงมือก่อนแล้ว!

เขาสามารถลงมือกับตระกูลหนานกงได้ทุกเมื่อ

นายท่านแปดลังเล

คนตระกูลหนานกงด้านหลังมีท่าทีสับสนอย่างมาก

บางคนอยากที่จะปกป้องความลับนี้ไว้ ไม่ให้นายท่านแปดพูดออกมา

แต่ก็มีคนอยากรักษาชีวิตของตัวเอง ขอให้นายท่านแปดยอมบอกออกไป

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่นายท่านแปด

"นายท่านแปด..."

มีคนพูดขึ้นมาและหยุดลง

แต่นายท่านแปดยังคงเงียบไม่พูดอะไร

"ทำไม? กลัวหรอ? ไม่กล้าพูดหรอ? ที่ผมถามคุณคำถามนี้เพราะอยากจะเรียกให้คนของผมและคนของคุณมาสู้กันเพื่อจัดการกับความแค้นนี้ แต่ไม่คิดว่าตระกูลหนานกงของพวกคุณจะอ่อนแอเช่นนี้ ทำให้ผิดหวังจริงๆ!"

หลินหยางส่ายหน้า ดวงตาของเขาไม่แยแสและดูถูก

เมื่อทุกคนได้ยินก็โมโหอย่างมาก

นายท่านแปดหัวเราะออกมา

"ประธานหลิน คุณไม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ที่ก้าวร้าวกับผม! ผมไม่หลงกลคุณหรอก! อย่างไรก็ตามจากสถานการณ์ปัจจุบัน ผมคิดว่าบอกตำแหน่งของตระกูลหนานกงของพวกเราไปจะดีกว่า! เพราะแบบนี้แล้วพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องพยายามที่จะจัดการพวกคุณ พวกเราแค่เปิดประตูเอาไว้และรอพวกคุณมาตายเองก็พอ!"

นายทานแปดพูดไปด้วยพร้อมหยิบแผนที่ออกมาจากหน้าอกและโยนมันลงพื้น

ยี้กุ้ยหลินเดินเข้ามาและหยิบแผนที่ขึ้นมากางดู

ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็หรี่ลงราวกับว่าเห็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ

"มิน่าหล่ะ...มิน่าหล่ะ...ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่พบตำแหน่งของตระกูลหลัก ไม่คิดว่าพวกเขาจะซ่อนลึกขนาดนี้!"

ยี้กุ้ยหลินพูดอย่างตื่นเต้น

หลินหยางขมวดคิ้ว รับแผนที่ที่กุ้ยหลินส่งมา มองดู ขมวดคิ้วแน่น

"กล้าไปไหม?"

นายท่านแปดถามด้วยรอยยิ้ม

"รอผมก็พอ!"

หลินหยางเก็บแผนที่เอาไว้และโบกมือ

"ได้ ผมจะให้ตระกูลของผมจัดน้ำชาเตรียมรอหมอเทวดาหลิน!"

นายท่านแปดพูดและเดินไปขึ้นรถ

ขบวนรถของตระกูลหนานกงหันหลังกลับทันทีและลงจากภูเขา

ไปอย่างสง่างาม

ยี้กุ้ยหลินมองกลุ่มรถที่ออกไป จากนั้นก็หันไปพูดกับหลินหยางอย่างจริงจัง:

"หมอเทวดาหลิน ผมแนะนำว่าคุณอย่าทำอะไรเกินเลยจะดีกว่า! ที่แห่งนี้ เข้าไปกี่คนก็ตายกันหมด! ถ้าคุณไปก็อาจจะไม่ได้กลับมา! อย่าหุนหันพลันแล่นเกินไป"

"แต่ถ้าไม่ไป คนตระกูลหนานกงก็ต้องมาแก้แค้นผมอย่างแน่นอน! อีกทั้งการแก้แค้นของพวกเราไม่ได้เจาะจงที่ผมคนเดียวแน่ๆ! ถ้าผมไม่จัดการตระกูลหนานกง ผมก็คงกินไม่ลงนอนไม่หลับ!" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"คุณอยากไปตายหรอ​?"

"คุณคิดว่า...นี่คือการไปตายหรอ​?"

ยี้กุ้ยหลินอึ้ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี