สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 849

ไม่นานการประชุมก็แยกย้าย

แต่อารมณ์ของทุกคนไม่สงบ

เวลาเร่งด่วน หลินหยางออกเดินทางหลังจากเตรียมการเล็กน้อย ตัดสินใจที่จะไปยังเขาตงหวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมใหญ่ตงหวง หวังว่าจะสามารถใช้พลังของนิกายตงหวงเพื่อยับยั้งตระกูลหนานกงได้

ในความคิดของหลายๆ คน นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

แต่สำหรับหลินหยางแล้ว นี่เป็นแค่การลองแบบนี้

เพราะแม้ว่าจะไม่สำเร็จก็ไม่เป็นอะไร

แค่ต้องรักษาชีวิตเอาไว้ให้ได้ ตัวเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไร กลับมาแล้วควรทำอะไรก็ทำอย่างนั้น

แต่สำหรับหม่าไห่ กงซีหยุนและฉินไป่ซงแล้ว วันเวลาหลังจากนี้คงไม่ได้อยู่อย่างสงบๆ

ก่อนหลินหยางเดินทาง เขาสั่งให้คนบนเกาะหวางโยวและสำนักฉี๋หลินมาอยู่ที่เจียงเฉินให้หมด

แม้แต่เสว่โยวโยวก็ถูกเขาเรียกกลับมาจากเกาะหวางโยว ประจำการในเจียงเฉินเพื่อจัดการกับเหตุฉุกเฉินต่างๆ

ชวี่หนานตงเป็นตัวแทนตระกูลชวี่ นำกองกำลังของหนานเฉินมายังเจียงเฉินทั้งหมดเพื่อป้องกันและควบคุม

ปัจจุบันสนามบิน สถานี ทางเข้ารถไฟใต้ดิน และแม้แต่ทางแยกทั้งหมดของเจียงเฉิน เต็มไปด้วยผู้คนของหลินหยาง

ทุกคนเฝ้าระวังการแทรกซึมของพลังของตระกูลหนานกงที่จะมาแก้แค้นหลินหยาง

แน่นอนสิ่งสำคัญที่สุดในเจียงเฉินของหลินหยางคือซูเหยียน

นับตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด หลินหยางรู้สึกผิดเป็นพิเศษ

นี่เกือบจะทำให้ส่วนหนึ่งในหัวใจของเขาแย่

บางทีหลินหยางไม่ได้มีความรู้สึกใดๆ ต่อซูเหยียน

แต่ในใจเขา ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาของตัวเอง

ก่อนที่จะหย่ากัน เขาต้องทำหน้าที่ปกป้องผู้หญิงคนนี้ แต่... เขาไม่ได้ทำ

อึก!

รถขับมุ่งหน้าไปยังสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

หลินหยางเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยพิเศษ

เสว่โยวโยวยืนอยู่ด้านหน้าห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นหลินหยางเดินเข้ามาก็โน้มตัวลงทันที: "หมอเทวดาหลิน"

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น

"อืม"

หลินหยางพยักหน้าเบาๆ: "ช่วงนี้...ลำบากหน่อยนะ"

"หมอเทวดาหลินไม่ต้องเกรงใจ เกาะหวางโยวของพวกเรายังต้องพึ่งพาการสนับสนุนจากหมอเทวดาหลิน" เสว่โยวโยวพูดด้วยรอยยิ้ม

ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้ว เสว่โยวโยวเติบโตขึ้นอย่างมาก และไม่มีรูปลักษณ์ที่เย่อหยิ่งและจงใจมาก่อนแล้ว แต่กลับกลายเป็นท่าทางที่สงบและระมัดระวังอย่างมาก และมีลักษณะเหมือนเจ้าของเกาะพลางๆ

หลินหยางพยักหน้าและเดินเข้าไปโดยไม่พูดอะไร

ในห้องผู้ป่วยสีขาวบริสุทธิ์ ซูเหยียนสวมชุดเครื่องแบบของโรงพยาบาล ดวงตาของเธอถูกคลุมด้วยผ้ากอซ และเธอกำลังนอนอยู่บนเตียง มองไม่เห็นอะไรเลย

มีวิทยุข้างๆ เธอ

นี่คือสิ่งที่เธอถามพยาบาลมาเป็นเวลานาน และพยาบาลได้รับการอนุมัติจากฉินไป่ซง

เพราะซูเหยียนกำลังอยู่ในการรักษาแบบปิด

นอกจากผู้คนจากสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่ได้ตามต้องการ และแม้ว่าพวกเขาต้องการเข้า พวกเขาต้องได้รับความยินยอมจากเสว่โยวโยว แม้แต่ฉินไป่ซงก็ไม่สามารถเข้ามาได้

รวมทั้งจางชิงหยู ซูกวงและคนอื่นๆก็ไม่สามารถเข้าพบซูเหยียนได้เหมือนกัน

แน่นอนว่าสิ่งนี้ก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน

เพราะหลินหยางไม่สามารถคาดเดาได้ว่าการแก้แค้นครั้งต่อไปของตระกูลหนานกงจะเกิดขึ้นเมื่อใดและที่ไหน

เห็นได้ชัดว่าหลินหยางเตรียมตัวไม่พอสำหรับคู่ต่อสู้คนนี้

"ใคร?"

อาจเป็นเพราะได้ยินเสียง ซูเหยียนจึงหันหน้ามาและถาม

หลินหยางอ้าปาก เดิมทีคิดจะพูดออกไป

แต่เมื่อเขากำลังจะพูด เขาก็ลังเล

ตอนนี้ควรใช้เสียงของหมอเทวดาหลินพูดออกไป หรือเสียงของหลินหยาง?

หลินหยางมองซูเหยียนเงียบๆ สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบ

"คุณเป็นใครกันแน่? พยาบาลหรอ? ขอโทษนะ ดวงตาฉันตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? ฉันยังอยู่ที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีใช่ไหม? ประธานหลินหล่ะ? ฉันอยากเจอประธานหลิน!"

ซูเหยียนตะโกนอย่างรีบร้อน สองแขนของเธอโบกไปมามั่วซั่ว

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ เธอก็จับมือใหญ่มือหนึ่งได้ แต่หลังจากจับมือนั้นแล้ว เธอก็ตัวสั่น ปล่อยมันทันที และกรีดร้องว่า: "มือนี้...มือนี้ไม่ใช่มือของผู้หญิง? คุณเป็นใคร? คุณ...คุณเข้ามาได้ยังไง? คุณเป็นใครกันแน่?"

เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นตระหนกของซูเหยียน หลินหยางก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

เขาสูดลมหายใจและหันตัว