สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 859

เมื่อเผชิญหน้ากับอำนาจเช่นนี้ หลินหยางก็รู้สึกประหลาดใจมากและไม่เคลื่อนไหวใดๆ

เขาเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ยืนอยู่ตรงนั้น

เหมือนว่าเขาจะเพิกเฉยต่อช่าวหมิง

คนรอบๆ ประหลาดใจ

หรือว่าคนนี้จะไม่รู้ความแข็งแกร่งของช่าวหมิง?

ทุกคนครุ่นคิด

ช่าวหมิงแปลกใจยิ่งกว่า

แต่เขาได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาเยือกเย็นลง ไม่พูดพร่ำทำเพลง ต่อยเข้าไปที่ไหลของหลินหยาง

เขาจะระเบิดแขนขาทั้งสี่ของหลินหยางก่อน จากนั้นก็ค่อยๆ ทรมานเขา ทำให้เขาอับอาย ทำให้คนตำหนักชิงเหอรู้ว่าชะตากรรมของการต่อสู้กับเขาเป็นอย่างไร

แต่หลังจากที่เขาต่อยหมักออกไป ก็มีฝ่ามือหนึ่งมาจับหมัดที่เขาระบิดออกไปในทันที

แปะ!

เสียงดังฟังชัด

"อะไรกัน?"

ลมหายใจของช่าวหมิงสั่น

คนรอบๆ ผงะ

ช่าวหมิงลองออกแรงเพิ่มอีก

แต่...ก็ยังไม่ได้ผล!

ฝ่ามือนั้นเหมือนกำแพงที่สามารถต้านหมัดที่มาจากด้านหน้าได้

เป็นไปได้ยังไง?

หัวสมองของเขาหยุดคิดแล้ว

วินาทีต่อมา มีเท้าเตะเข้ามาที่ช่องเอวของช่าวหมิง

ไม่ดีแล้ว!

ช่าวหมิงตกใจ กำลังจะหลบ

แต่การเตะของเท้านั้นเร็วอย่างมาก

ไม่มีเวลาให้ได้หลบเลย

ปัง! !

เสียงอู้อี้ดังขึ้น

คลิก!

มีเสียงเหมือนกระดูกหักตามมา

จากนั้นก็เห็นว่าช่าวหมิงกระเด็นลอยออกไปเหมือนลูกธนู กระแทกก้อนหินที่อยู่ข้างหลังเขาโดยตรง

ปัง!

ก้อนหินนั้นแหลก

ช่าวหมิงกระแทกลงบนก้อนหินนั้นอย่างรุนแรง

ทุกคนอึ้ง

เสียงรอบๆ เงียบลง

สีหน้าของทุกคนทั้งแดงและขาว อัศจรรย์

แค่เตะครั้งเดียว...ทำให้ช่าวหมิงกระเด็นออกไปได้เลยหรอ?

นี่เป็นไปได้ยังไง?

ไม่ใช่ว่าช่าวหมิงจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ด้วยการต่อยหรือเตะครั้งเดียวไม่ใช่หรอ? ทำไมทุกอย่างมันกลับกัน?

สมองของทุกคนว่างเปล่า

สักพัก คนตำหนักกู่หลิงก็ได้สติกลับมา

"ศิษย์พี่ใหญ่!"

"ศิษย์พี่ช่าวหมิง!"

ทุกคนวิ่งเข้ามาพยังช่าวหมิงขึ้น

แต่ช่าวหมิงยืนไม่ขึ้นแล้ว

"ทำไมเป็นแบบนี้?"

เจิ้งหลัวเบิกตากว้าง มองไปที่หลินหยางด้วยความเหลือเชื่อ

แน่นอน เจิ้งตานตกตะลึง

"เจียงเช่อ คนนี้...คือใครกันแน่?"

แต่เจียงเช่อก็ตอบเขาไม่ได้

หลินหยางเริ่มเดิน มุ่งหน้าไปทางช่าวหมิง

เขาเต็มไปด้วยโมเมนตัม เต็มไปด้วยพลัง

เจิ้งตานและคนอื่นๆ ตกตะลึง