สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 910

ในเวลานี้ ไม่ว่าหลินหยางจะไล่ตามใครก็ไม่มีใครหนีออกไปจากที่นี่ได้

เขาแค่ตัวคนเดียว!

ชายเคราแพรมองกลับไปทางหลินหยาง หัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

หลินหยางที่ยืนอยู่ตรงนั้นหยุดและยืนอยู่กับที่

ยอมแพ้แล้วหรอ​?

ใช่

มาตามคนอื่นๆ ตอนนี้มันไม่ใช่

มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะไล่ตามแค่หนึ่งหรือสองคน รักษาแรงเอาไว้ดีกว่า

ชายเคราแพรครุ่นคิด

แต่ในตอนนี้อารมณ์ของเขายังคงปั่นป่วนอย่างมาก

ไม่คิดว่าพลังของหมอเทวดาหลินคนนี้จะน่ากลัวเช่นนี้ มีดแทงไม่เข้าปืนยิงไม่ทะลุ เขาต้องรายงานกับหัวหน้าตระกูลโดยเร็ว ให้พวกเขาใช้มาตรการรับมือ!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ ชายเคราแพะก็เพิ่มความเร็วในการวิ่งออกไปเร็วขึ้น

แต่ในเวลานี้

บูม! บูม! บูม! บูม...

เสียงปืนจำนวนมากดังขึ้น

จากนั้นปากกระบอกปืนสีดำหลายกระบอกเล็งไปที่คนตระกูลหนานกงที่กำลังหนีอยู่

"อะไรกัน?"

ชายเคราแพะตกใจหน้าถอดสีและหยุดกะทันหัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเห็นว่ากลุ่มทหารรับจ้างก่อนหน้านี้ยกปืนขึ้นและเล็งไปที่คนตระกูลหนานกงที่กำลังหลบหนี

"ห้ามขยับ ไม่งั้นอย่าโทษปืนของผมว่าไม่มีหูไม่มีตา!"

เมื่อเสียงพูดออกมา คนตระกูลหนานกงก็ยืนแข็งอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับ

พวกเขาจ้องไปที่กลุ่มทหารรับจ้างด้วยความประหลาดใจ จิตใจของพวกเขาว่างเปล่า

แม้ว่าหลินหยางจะอยู่ยงคงกระพัน แต่พวกเขาไม่สามารถต้านทานกระสุนเหล่านี้เข้าไปได้...

"พวกคุณ...พวกคุณทำอะไร? ? ให้ตายเถอะ เอาปืนจ่อมาที่พวกเราหรอ? เก็บปืนไปซะ!" ชายเคราแพะกัดฟันและด่า ตะโกนออกไป

"ขอโทษท่าน เกรงว่าพวกเราจะทำเช่นนั้นไม่ได้!" ชายร่างใหญ่ยักไหล่

"พวกคุณอยู่ฝั่งไหนกันแน่? ผมเป็นคนจ้างพวกคุณ หรือว่าพวกคุณไม่อยากได้เงินแล้วหรอ? ?" ชายเคราแพะถามด้วยความโกรธ

"เงินหรอ? พวกเราอยากได้สิ แต่เทียบกับชีวิตแล้ว เงินจะมีค่าอะไร?"

"ชีวิตหรอ?" ลมหายใจของชายเคราแพะสั่น

ชายร่างใหญ่ยืดคอของเขาออกมาตะโกนหาหลินหยาง: "ท่าน พวกเราช่วยท่านจัดการพวกเขา ตามเงื่อนไข คุรจะไม่ฆ่าพวกเรา! เป็นยังไง?"

ชายเคราแพะเข้าใจทุกอย่าง

สมาชิกตระกูลหนานกงล้วนเป็นคนศิลปะการต่อสู้ มีความเร็วมาก ถ้ากระจายตัวเพื่อหนีต้องมีบางคนรอดอย่างแน่นอน

แต่ทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่เหมือนกัน

พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่แข็งแกร่ง ไม่ได้มีความเร็วเทียบเท่ากระสุน ในขณะที่ไม่มีรถ พวกเขาก็คงไม่สามารถหนีออกไปจากขอบเขตของเขาตงหวงได้เลย

ถ้าหลินหยางจัดการคนตระกูลหนานกงได้แล้ว หันมาไล่ตามพวกเขา เขาต้องตามมาได้แน่ๆ

หากหลินหยางต้องการจะคิดบัญชี คงไม่มีใครหลบหนีได้และพวกเขาคงไม่มีชีวิตรอด!

เพราะเช่นนี้ ชายร่างใหญ่จึงตัดสินใจจัดการคนตระกูลหนานกงเพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง

"เหอะ ไม่คิดว่าผมจะไปจ้างพวกหม่าป่าตาขาวมา!" ชายเคราแพะตะโกน

"หมาป่าตาขาวจริงๆ หรอ? เหอะ ก่อนรับงานนี้ผมถามคุณแล้วว่างานนี้ยากไหม? ถ้าเป็นคนศิลปะการต่อสู้ ผมจะไม่รับ คุณบอกว่าไม่ใช่ เป็นแค่หมอคนหนึ่ง แต่สุดท้ายหล่ะ! ให้ตายเถอะ นี่แค่หมอคนหนึ่งหรอ? นี่มันซุปเปอร์ฮีโร่ชัดๆ! ผมจัดการได้ไหม? คุณขายผมแล้วยังมาด่าว่าผมเป็นหมาป่าตาขาวอีก? มีเหตุผลนี้บนโลกด้วยหรอ?" หัวหน้าทหารรับจ้างพูดพูดอย่างเย็นชา

"คุณ..."

ชายเคราแพะรีบร้อน ตะโกน ทันใดนั้นก็เอนตัวไปข้างหน้า เข้าหาหัวหน้าทหารรับจ้างโดยตรง

"อ๊า?"

หัวหน้าทหารรับจ้างเร่งรีบ กำลังจะเหนี่ยวไก

แต่ระยะทางใกล้เกินไปพร้อมกับความเร็วที่เร็วอย่างมากของคู่ต่อสู้ ลูกกระสุนไม่แม้แต่จะสามารถสัมผัสคู่ต่อสู้ได้เลย

หัวหน้าทหารรับจ้างหน้าถอดสี ถอยไปด้วยความกลัว

โชคดีที่เป้าหมายของชายเคราแพะไม่ใช่เขา หลังจากเข้าไปใกล้ เขาคว้าปืนในมือของทหารรับจ้างทันใด

บูม!

รูปร่างของปืนเปลี่ยนไปทันที

ชายเคราแพะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานั้นพุ่งไปด้านหน้า