สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 950

เขาปล่อยมือและถอยไปหนึ่งก้าวเพื่อที่จะหลบนิ้วนั้น

แต่หลินหยางไม่ปล่อยเขาไป นิ้วนั้นเคลื่อนมาด้านหน้าอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่โดนตรงหัวใจของหนานกงเมิ้ง แต่ก็แทงเข้าที่หน้าอกโดยตรง

บูม!

ทันทีที่นิ้วนี้แตะโดนหน้าอกของหนานกงเมิ้ง มันก็เหมือนกับทักษะพลังกำลังพิเศษของตระกูลน่าหลาน เขากระเด็นออกไปและชนกันหลายสิบคน จากนั้นก็กระอักเลือดออกมา

ด้วยวิธีนี้ หลินหยางไม่สามารถหลบกระบี่และดาบนับไม่ถ้วนเหล่านั้นได้

ผู้คนรอบๆ ต่างจ้องมองที่ฉากนี้ด้วยดวงตาเบิกกว้าง

เจ้านิกายตงหวงหนุ่มคนนี้...จะถูกผ่าเป็นชิ้นๆ ในวันนี้หรือ?

หลายคนคิดเช่นนี้

แต่วินาทีต่อมา

คัง! คัง! คัง! คัง! คัง...

เสียงกระทบกันของเหล็กดังขึ้นอย่างชัดเจน

คมมีดจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงบนร่างของหลินหยาง แต่กลับสัมผัสได้เพียงผิวของเขาเท่านั้นและไม่สามารถทะลุเข้าไปในเนื้อได้เลย

"อ๊า? ?"

ทุกคนตกตะลึง

"มีด...แทงไม่เข้าหรอ?" จินซื่อหมิงอุทานเสียงหลง

"นี่คือพลังของร่างดวงดาวโดยกำเนิดหรอ?" ฟู่หวู่เย่อึ้งและพึมพำ

ในใจของยอดฝีมือนับไม่ถ้วนเหมือนถูกคลื่นซัด

"พ่อ! !"

หนานกงหยุนชิวและหนานกงโม่เฟยตะโกนสุดเสียงและวิ่งไปพยุงหนานกงเมิ้ง

"ไม่เป็นไร...แอะแอะแอะ...ไม่เป็นไร...ไม่ต้องตื่นตระหนก..."

หนานกงเมิ้งเช็ดเลือดที่มุมปากและลุกขึ้น

แน่นอน นี่เป็นเพียงสิ่งที่เขาพูดเท่านั้น อันที่จริงนิ้วนั้นของหลินหยางเมื่อกี้นี้ได้หักกระดูกบนร่างกายของเขาไปแล้วสองสามซี่ อวัยวะภายในสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เกรงว่าอวัยวะภายในจะฉีกขาด...

ยังดีที่เขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ ฐานการฝึกฝนไม่ต่ำ ไม่งั้นนิ้วเมื่อกี้ก็คงคร่าชีวิตของเขาไปแล้ว...

พัฟ!

ในเวลานี้เงาทรราชพุ่งเข้ามาอีกครั้ง กระบี่ยาวที่น่ากลัวฟาดฟันใส่ผู้คนรอบๆ หลินหยางอย่างดุเดือด

จิ! จิ! จิ! จิ...

ได้ยินเสียงฟันเนื้อดังขึ้นถี่ๆ

หลังจากผ่านไปกว่าสิบวินาที เงาทรราชเหล่านั้นก็มายืนข้างหลินหยางอีกครั้ง

สถานการณ์ถูกควบคุมโดยหลินหยางอย่างสมบูรณ์

หลินหยางตบฝุ่นบนเสื้อและเดินไปด้านหน้า

หนานกงเมิ้งมองอย่างสิ้นหวัง

"ไป!"

ด้านน่าหลานเทียนไม่ลังเล เขาตะโกนและกระโดดออกนอกฝูงชน

"ไม่คิดว่าผู้ปราดเปรื่องอันดับสิบจะมีช่วงเวลาที่หนีอย่างตื่นตระหนกด้วย" ฟู่หวู่เย่เผยอารมณ์ออกมา

ผู้คนคร่ำครวญ

หลินหยางไม่ได้เข้าไปขวางน่าหลานเทียน

เป้าหมายที่เขามาในครั้งนี้ก็เพื่อเอายาถอนพิษและแก้แค้น

น่าหลานเทียนไม่ได้อยู่ในเป้าหมายของเขา

หลินหยางยกแขนขึ้น กระตุ้นเลือดวิญญาณลั่วหลินและเตรียมที่จะฆ่าหนานกงเมิ้ง

แต่ในเวลานี้ หนานกงเยี่ยนหลัวตะโกนออกมา

"หยุด!"

หลินหยางหันหน้าไป

กลับเห็นหนานกงเยี่ยนหลัวหลุดออกมาจากพันธนาการ คุกเข่าทั้งสองลงบนพื้น ก้มหน้าพูด: "หมอเทวดาหลิน ถ้าคุณมาเพื่อแก้แค้น ก็โปรดฆ่าเยี่ยนหลัวเถอะ เยี่ยนหลัวยอมใช้ชีวิตตัวเองและกับชีวิตพ่อ!"

"พี่!" หนานกงหยุนชิวน้ำตาไหล

"คุณผู้หญิง!"

คนตระกูลหนานกงร้องออกมาเช่นกัน

แต่หลินหยางส่ายหน้าอย่างไร้อารมณ์: "ผมแค่ต้องการให้หนานกงเมิ้งตายเท่านั้น! ชีวิตของพวกคุณจะอยู่ต่อไปไหม ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของผม ทำไมคุณถึงคิดว่าคุณมีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับผมหล่ะ?"

เมื่อพูดจบ เขาก็ไม่สนใจหนานกงเยี่ยนหลัวและเดินไปทางหนานกงเมิ้งต่อ

"ฉันจะสู้กับคุณ!"

หนานกงหยุนชิวโกรธจัด กัดฟันพุ่งเข้าไป

"คุณผู้หญิงรองอย่าทำอะไรมั่วซั่ว! ให้พวกเราเข้าไป!"

ได้ยินเพียงเสียงตะโกน ร่างสองร่างก็พุ่งออกมาจากฝั่งของหนานกงเมิ้ง ตรงไปยังหลินหยาง

หลินหยางกวาดสายตามองร่างสองร่างนั้น เขาหยิบกระบี่ยาวของเงาทรราชข้างๆ มาและกวัดแกว่ง

ฉึบ!