ปิงชางจุนกระแทกเสียงออกมา หยิบตราสัญลักษณ์เทียนจุนขึ้นมา พูดอย่างไม่แยแส: "สิ่งที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดคือการเอาเปรียบผู้อื่น ในเมื่อสภาพร่างกายของคุณไม่พร้อม งั้นพวกเราค่อยสู้กันวันอื่น"
"หืม?" หลินหยางขมวดคิ้ว: "นี่ไม่ใช่การต่อสู้ของผู้ปราดเปรื่องหรอ? ทำไมคุณจะจบก็จบง่ายๆ หล่ะ?"
"การต่อสู้ของผู้ปราดเปรื่องแล้วยังไง? ผมไม่สนใจ สิ่งที่ผมสนใจคือการต่อสู้อย่างยุติธรรม ไม่ใช่การต่อสู้ที่เอาเปรียบ! หยุดการต่อสู้นี้ชั่วคราว! หลังจากนี้หนึ่งเดือนผมจะส่งจดหมายต่อสู้ให้คุณ แล้วเราจะแข่งกันใหม่! ผมว่าหนึ่งเดือนคงจะพอในการฟื้นตัวนะ?" ปิงชางจุนกระแทกเสียง
"พอ" หลิหยางพยักหน้า
ปิงชางจุนกระโดดออกไปจากสนามโดยตรง
หลินหยางถอนหายใจและนั่งลงบนก้อนหินก้อนใหญ่
อันที่จริงการต่อสู้ที่ตระกูลหนานกงผลาญพลังของร่างกายหลินหยางไปเป็นจำนวนมาก ทั้งยังได้รับบาดเจ็บ ถ้าเขาดูแลอาการบาดเจ็บของเขาอย่างดี เขาจะสามารถฟื้นตัวได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ แต่ตั้งแต่กลับมา เขามัวแต่ยุ่งกับการพัฒนายาแก้พิษ ไม่ได้หลับนอนและไม่ได้สนใจกับบาดแผลบนร่างกายของตัวเอง และการกระตุ้นเลือดวิญญาณลั่วหลินทำให้แย่ลงกว่าเดิม
เดิมทีคิดว่าการต่อสู้กับปิงชางจุนนี้จะเป็นการต่อสู้ที่ยาก กลับไม่คิดว่าปิงชางจุนจะเป็นคนอารมณ์ดี
"คุ้มค่าที่จะทำความรู้จักกัน"
หลินหยางถอนหายใจ ยิ้มอย่างขมขื่น
วึ่ง วึ่ง
โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาสั่น
เมื่อหยิบออกมาดูก็รู้สึกประหลาดใจมาก
เป็นสายของซ่งจิงโทรเข้ามา
โดยปกติซ่งจิงก็คงไม่ติดต่อเขา
หลินหยางกดรับสาย จากนั้นเสียงที่มีความสุขของซ่งจิงก็ดังขึ้นมา
"ประธานหลิน! เยี่ยมยอด! เยี่ยมยอด! ฮ่าๆๆๆ.."
"เยี่ยมยอดอะไร?" หลินหยางสับสน
"กำไรของภาพยนตร์พยัคฆ์สงคราม! ประธานหลิน! ติดรายชื่อแล้ว!" ซ่งจิงพูดด้วยความตื่นเต้น
หลินหยางถึงได้ตระหนักว่า เมื่อวานวันก่อนภาพยนตร์พยัคฆ์สงครามเข้าโรงอย่างเป็นทางการแล้ว
เดิมทีซ่งจิงไม่ได้คิดว่าภาพยนต์เรื่องนี้จะได้ผลตอบรับที่ดี
อย่างไรก็ตามพล็อตของหนังเรื่องนี้เบี่ยงเบนไปจากกระแสหลักในปัจจุบัน ผุ้คนชอบดูหนังย้อนยุค แต่หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงครามที่หาได้ยาก จำนวนคนดูก็น้อยมาก
นอกจากนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังใช้นักแสดงหน้าใหม่และไม่มีดาราที่คุ้นหน้าคร่าตาแม้แต่คนเดียว หากหมอเทวดาหลินไม่ได้สนับสนุนภาพยนตร์เรื่องนี้มากนัก คงไม่ได้รับความสนใจจากฝูงชน
อย่างไรก็ตามหลินหยางเป็นตัวดึงดูดที่ดี
หยางหัวได้รับความโด่งดังมากในประเทศ และหมอเทวดาหลินก็เป็นเป้าหมายของความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ซ่งจิงเชื่อว่าไม่น่ามีปัญหาที่จะขายภาพยนตร์เรื่องนี้ในราคา 500 ถึง 600 ล้าน
ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการปล่อยตัวออกมาเพียงสามวันแต่สามารถทำกำไรได้ถึงสองพันล้านโดยไม่คาดคิด
แค่รอบปฐมทัศน์ก็ได้ราคาสูงถึง 500 ล้าน
คะแนนที่ได้รับจากแพลตฟอร์มหลักทั้งหมดนั้นสูงกว่า 9.5 คะแนน!
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์
ต้องรู้ว่าการประชาสัมพันธ์ละครเรื่องนี้ไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่การระเบิดของความนิยมเช่นนี้หมายความว่าเรื่องนี้ดีอย่างน่าประหลาดใจ ผลกำไรและความนิยมจะต้องสูงขึ้นแน่ๆ
"ประธานหลิน ผมคาดเดาว่ากำไรในท้ายที่สุดจะมากถึงหกพันล้าน ไม่มีภาพยนตร์เรื่องใดในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ในประเทศที่ทำรายได้ทะลุมากเท่านี้! ประธานหลิน นี่ต้องขอบคุณคำแนะนำของคุณถึงทำให้ภาพยนตร์นี้ยอดเยี่ยม!" ซ่งจิงพูดด้วยความตื่นเต้น
"นี่เป็นเหมือนความพยายามของพวกคุณ" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม
"ประธานหลินถ่อมตัวเกินไป ใช่แล้วประธานหลิน คืนนี้จะมีงานเลี้ยงฉลองที่โรงแรมหมิงจู ผมอยากถามว่าคุณสะดวกหรือเปล่า...โอ้ะ...พาคุณผู้หญิงซูหยูมาด้วย! เธอเป็นดาราดังแล้ว!" ซ่งจิงยิ้ม
หลินหยางไม่อยากไป แต่เมื่อได้ยินว่าซูหยูมาด้วย เขาก็คิดสักพักและตกลง
"เดี๋ยวผมไปตอนเย็น แต่ไม่ใช่ในฐานะประธานหลิน ผมจะไปดื่มกับซูหยูและออกมา! อย่ารบกวนผมมาก" หลินหยางพูด
ไม่ได้เจอกับเด็กผู้หญิงคนนี้นานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...