สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 971

หลินหยางขมวดคิ้ว ดึงสติของตนเองกลับมา

ที่แท้คือหลิวหม่านเยี้ยนป้าเล็กของซูหยู!

หลิวหม่านเยี้ยนเป็นน้องสาวของหลิวหม่านซาน อายุน้อยกว่าเธอประมาณสิบปี หน้าตาเหมือนหลิวหม่านซานสมัยยังเป็นสาว

ส่วนด้านข้างของหลิวหม่านเยี้ยนคือลุงของซูหยู หลิวต้าเปียว

คนพวกนี้แต่งตัวสีสันฉูดฉาด ผู้ชายหวีผมผู้หญิงแต่งหน้า เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่เหมือนกับสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี

หลินหยางเข้าใจได้ในทันที

ซูหยูกลายเป็นดาราดังไปแล้ว ย่อมได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย ทางด้านของตระกูลซูเพิ่งพาบารมีของเธอ หลิวหม่านซานก็ย่อมไม่ยอมใครเช่นกัน ไม่ว่าใครก็ฉุดไม่อยู่

หลินหยางมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับตระกูลหลิวน้อยมาก เคยเจอกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่มารยาทพื้นฐานยังคงมี

"ป้าเล็กกับคุณลุงเองเหรอ สวัสดี" หลินหยางผงกหัวเล็กน้อย พูดทักทายไปตามมารยาท

คนทั้งกลุ่มเดินเข้ามาใกล้ ขมวดคิ้วมองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้า หลิวหม่านเยี้ยนเอ่ยปากพูดโดยตรง "หลินหยาง ใครใช้ให้คุณมา?"

หลินหยางเหลือบมองเธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ "เสี่ยวหยูให้ผมมา มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

"เสี่ยวหยู?" หลิวหม่านเยี้ยนส่งเสียงฮึ่มออกจากจมูก พูดด้วยสีหน้าที่รังเกียจ "หลินหยาง ฉันเคยได้ยินเรื่องของคุณ ดูเหมือนคุณและเสี่ยวหยูใกล้ชิดกันมาก ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนเสี่ยวหยูจะเคารพพี่เขยอย่างคุณมากด้วย ใช่หรือเปล่า?"

"ล้วนแต่เป็นญาติกันทั้งนั้น ทำไมต้องสนใจด้วยว่าให้ความสำคัญหรือเปล่า?"

"อย่ามาพูดไร้สาระ! หลินหยาง ฉันขอเปลี่ยนคุณเอาไว้ก่อน คุณทำร้ายซูเหยียน นั่นคงต้องบอกว่าครอบครัวของซูกวงตาบอด ไร้อนาคต ถึงปล่อยให้คุณทำตัวตามอำเภอใจแบบนี้! แต่ตระกูลหลิวของฉันไม่เหมือนกัน ถ้าหากคุณกล้าทำร้ายเสี่ยวหยูของเรา ฉันจะทำให้คุณอยู่ไม่เป็นสุขแน่!" หลิวหม่านเยี้ยนพูดด้วยท่าทางที่ขยะแขยง

หลิวต้าเปียวที่อยู่ด้านข้างก็จ้องหลินหยางด้วยสายตาที่ดุร้ายเช่นกัน

"ทำร้าย?" หลินหยางรู้สึกอึ้ง "ป้าเล็ก ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้?"

"คุณไม่ต้องสนใจอะไรมาก หลินหยาง! ฉันไม่อยากเห็นคุณอยู่ในงานเลี้ยงของวันนี้! คุณรีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!" หลิวหม่านเยี้ยนพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"ป้าเล็ก ผมมีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงหรือเปล่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ เสี่ยวหยูต่างหากที่เป็นคนสามารถตัดสินใจ ถ้าหากคุณมีปัญหาอะไรกับผม สามารถไปคุยกับเสี่ยวหยู" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หันหลังแล้วเตรียมตัวเดินจากไป

"หยุดอยู่ตรงนั้น!"

หลิวต้าเปียวขวางทางของเขา

"คุณลุง แม่…พวกคุณจะทำอะไร? พี่เขยหลินไม่ได้ทำอะไรให้พวกคุณสักหน่อย ทำไมพวกคุณถึงไม่ให้เขาเข้าไป?" ลูกชายของหลิวหม่านเยี้ยนที่อยู่ด้านข้างทนดูไม่ได้จึงพูด

"ผู้ใหญ่คุยกันเด็กมาแทรกอะไร?" หลิวหม่านเยี้ยนเขม็งตาใส่เขาแล้วพูด

"เสี่ยวเกา แกไม่รู้อะไร! พี่เขยหลินของแกเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิง!" หลิวต้าเปียวพูดอธิบาย

"ลูกเขยแต่งเข้าบ้านแล้วยังไง? พวกคุณจะรังเกียจคนคนหนึ่งเพราะแบบนี้ไม่ได้" เสี่ยวเกาพูด

"ไอ้ตัวเหม็น! แกจะไปรู้อะไร? แกรู้หรือเปล่าว่าพี่เหยียนของแกตาบอดเพราะเขา!" หลิวหม่านเยี้ยนพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธมาก

"หา? แม่ นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?"

"แกคิดว่าฉันโกหกเหรอ? แม่ของพี่เหยียนแกเป็นคนบอกฉันเอง!"

"อยู่ดีๆพี่เขยหลินไปทำตาของพี่เหยียนบอดได้ยังไง?"

"เรื่องนี้ฉันไม่รู้! เอาเป็นว่าหมอนี่ไม่ใช่คนดี ขี้เกียจสันหลังยาว ไร้ประโยชน์ และยังเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงอีกด้วย! ปกติฉันไม่มองคนแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่วันนี้เขามาถึงที่นี่ ฉันไม่สามารถทำเป็นมองไม่เห็น!" หลิวหม่านเยี้ยนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์

"แม่ ในเมื่อแม่รังเกียจพี่เขยหลิน อย่าไปสนใจเขาก็สิ้นเรื่อง ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องด้วย?" เสี่ยวเกาพูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ

"ไอ้ตัวเหม็น! ฉันทำแบบนี้ก็เพราะหวังดีต่อตระกูลหลิว หวังดีต่อพี่เสี่ยวหยูของแก!"

"หมายความว่ายังไง?"

"แกลองคิดดู! ตอนนี้พี่เสี่ยวหยูของแกเป็นใคร? ดาราดัง! เป็นบุคคลสาธารณะ! คนแบบเธอจะมีข่าวด้านลบไม่ได้เด็ดขาด วันนี้มีสำนักข่าวเดินทางมาไม่น้อย ถ้าหากพวกเขาสังเกตเห็นหมอนี่ และเริ่มขุดประวัติของหมอนี่ แบบนั้นมันจะส่งผลกระทบต่ออนาคตของเสี่ยวหยู! หรือแกอยากทำร้ายพี่เสี่ยวหยูของแกอีกคน?" หลิวหม่านเยี้ยนพูดอย่างมีความชอบธรรม

ทันทีที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ เสี่ยวเกาเถียงไม่ขึ้นทันที

"หลินหยาง คุณฟังให้ดี คุณมีทางเลือกสองทาง หนึ่งคือไสหัวออกจากโรงแรมหมิงจู ไปยิ่งไกลยิ่งดี สองคือผมจะกระทืบแก่จนฟันร่วงออกจากปาก ไม่เหลือละรูปของความเป็นคน! คุณเลือกเอาเองก็แล้วกัน" หลิวต้าเปียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แม้เขาอายุมากแล้ว แต่พอมีวิชาศิลปะการต่อสู้ติดตัวอยู่บ้าง บวกกับสมัยหนุ่มเคยเป็นนักมวย แขนทั้งสองข้างของเขาดูค่อนข้างกำยำ

หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "หลิวต้าเปียว หลิวหม่านเยี้ยน เพราะเห็นแก่หน้าของเสี่ยวหยู นี่ก็ถือว่าเกรงใจกับพวกคุณมากแล้ว ถ้าหากพวกคุณคิดจะทำอะไรวู่วาม…ผมก็พร้อมสนุกเป็นเพื่อนพวกคุณ!"