“คุณเฉินอะไร?”
เดิมทีหัวหน้าลั่วค่อนข้างที่จะหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเลขานุการของอธิบดีก็ระงับความหงุดหงิดไว้
เลขานุการของอธิบดีเสยผม และพูดด้วยความสงสัยเล็กน้อย: “อธิบดีบอกว่ามีคุณเฉินมาหาเขา คนก็อยู่ที่ห้องโถง หรือว่ากลับไปแล้วเหรอ?”
หัวหน้าลั่วนึกถึงสองคนก่อนหน้านี้ ก็ส่ายหน้าในทันที
พนักงานสองคนของวังซื่อกรุ๊ปขนาดการนัดหมายก็ทำไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะติดต่อกับอธิบดีโดยตรง
“ที่นี่ไม่มีคุณผู้ชายนามสกุลเฉิน น่าจะออกไปแล้ว”
“ค่ะ ฉันจะไปแจ้งให้อธิบดีทราบ”
หลังจากพูดจบก็บิดเอวไปหาหลันเทียน “อธิบดีค่ะ คุณเฉินท่านนั้นไม่อยู่แล้ว”
“อือ”
หลันเทียนขมวดคิ้ว ใบหน้าแสดงท่าทางไม่พอใจ
นี่เป็นผู้ยิ่งใหญ่อะไรกันแน่ วางมาดใหญ่ขนาดนี้ เวลาแค่นี้ก็รอจนทนไม่ไหว
แม้ว่าเขาจะค่อนข้างหวาดกลัวคนที่มาจากเมืองเอกเหล่านี้ แต่อีกฝ่ายไม่ให้เกียรติเขาก็ย่อมไม่มีทางไปเอาใจอีกฝ่าย
“ช่างเถอะ ไม่ต้องสนใจ ในเมื่อพวกเขาเป็นคนกลับไปเองงั้นก็โทษพวกเราไม่ได้ ฉันจะบอกกับอธิบดีกรมการปกครอง”
พูดแล้วเขาก็โทรหาอธิบดีกรมการปกครอง
“อธิบดีกรมการปกครอง คุณเฉินท่านนั้นที่คุณเพิ่งบอกกลับไปแล้ว”
“หืม? งั้นคุณก็ไปหาเขา จำเป็นต้องทำเรื่องของคุณให้ดีห้ามทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจ เข้าใจมั้ย”
“อธิบดีกรมการปกครอง เรื่องนี้ผมคิดว่าไม่จำเป็นแล้วนะ บางทีคนอื่นเขาอาจจะไม่มีธุระแล้วดังนั้นถึงได้วางมือเพียงแค่นี้?”
หลันเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ก็ถูกขัดจังหวะในทันที
“เรื่องที่ท่านนั้นมาหาคุณคือคนมีฝีมือเป็นคนบอกฉัน ตอนนี้ฉันคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจความหมายของฉันนะ”
คำพูดของอธิบดีกรมการปกครองทำให้หลันเทียนนิ่งอึ้งเล็กน้อย
เผชิญหน้ากับอธิบดีกรมการปกครองท่านนี้ก็เป็นคนมีฝีมือของเมืองฉือไม่ใช่เหรอ ทำไมยังมีคนมีคนมีฝีมืออีกคนด้วย
ไม่ถูก!
“เฉา ผู้ว่าการเฉ่า?”
หลันเทียนกลืนอย่างรวดเร็ว
สามารถที่จะทำให้อธิบดีกรมการปกครองที่อยู่ตรงข้ามเรียกว่าคนมีฝีมือได้ยังจะมีใครอีก ก็ย่อมเป็นเฉาเฉียงผู้ว่าการเฉ่าผู้ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งในเมืองชิงชวนเป็นธรรมดา!
“อือ คุณเข้าใจก็ดีแล้ว ตอนนี้ไปเจอท่านนั้น จำเอาไว้จำเป็นต้องระวังด้วย คุณไม่ต้องการให้เรื่องของตระกูลหลินเกิดขึ้นอีกครั้งกับคุณใช่มั้ย”
ในหัวของหลันเทียนปรากฏไปด้วยความหวาดกลัว
เรื่องราวของตระกูลหลินเขาก็ย่อมได้ยินมาก่อนเป็นธรรมดา ก็รู้ความลับบางอย่างที่หลายคนไม่รู้
ตัวอย่างเช่นผู้ยิ่งใหญ่ในของหน่วยทหารกดดันโดยตรง ครั้งนั้นเฉาเฉียงก็มาด้วยตัวเอง อธิบดีกรมการปกครองของเมืองฉือก็ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น
“คือ คือท่านนั้นเหรอ?”
หลันเทียนถามด้วยเสียงพึมพำ แต่กลับค้นพบในทันทีว่าอีกฝ่ายวางสายไปแล้ว
เลขานุการยังคงจ้องมองไปที่หลันเทียน รออีกฝ่ายดึงสติกลับมาค่อยถามว่า: “อธิบดีค่ะ ตอนนี้ควรทำยังไงดี?”
“ยังจะทำอะไรได้ รีบจัดเตรียมรถไปที่ตึกจิ่งช่าง!”
เขากลับรู้ว่าที่อยู่ของคนคนนั้นก็คือตึกจิ่งช่าง
เพียงแต่ว่าสิ่งที่เขาไม่รู้คือ มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่อีกด้านหนึ่งต่อไปจะทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก
ในกรมอนามัยและความปลอดภัย
ลั่วต้าเจียงนั่งรอข่าวอยู่ที่ข้างนอกอย่างเอ้อระเหยลอยชายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง
ในความคิดของเขา เดี๋ยวลูกน้องก็จะติดต่อกับตัวเอง พอถึงเวลานั้นเขาก็จะสามารถเห็นท่าทางที่อับอายของเฉินอีที่คุกเข่าลงขอความเมตตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ศึกเดือด มหากาฬ