สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 46

บทที่ 46 ภาพหลุดอนาจาร

ลู่หานถิงจ้องตรงไปที่เธอ ดวงตาที่ร้อนแรงดั่งเปลวเพลิงที่เขาจ้องมานั้นแทบจะทำให้เธอหลอมละลาย เซี่ยซีหวั่นซบหน้าที่แดงระเรื่อเข้าไปในอ้อมอกของเขา

ลู่หานถิงก้มหน้าแล้วโน้มตัวเข้าหาริมฝีปากแดงของเธอ

เซี่ยซีหวั่นเม้มปากแล้วหลบเพราะเธอรู้สึกชาไปหมดแล้ว “คุณลู่คะ ได้เวลาเข้านอนแล้วค่ะ”

เธอเตือนเขา

ลู่หานถิงทิ้งร่างที่แข็งทื่อลงบนเตียง มองไปที่โคมระย้าคริสตัลที่สดใสด้านบน เขาใช้มือปิดลูกตาสีแดงเข้มจากนั้นก็ห่มผ้าให้เธอ “นอนเถอะ กู๊ดไนท์”

อยู่ในอ้อมกอดของเขา เซี่ยซีหวั่นเข้าสู่นิทราอย่างรวดเร็ว

ลู่หานถิงจูบหน้าผากเธอไม่ยอมละจากกลิ่นหอมอ่อนจากกายสาวน้อย เวลานี้โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีก สายของซูซียังคงดังต่อเนื่อง

ลู่หานถิงหันไปมองเซี่ยซีหวั่นที่ท่าทางจะหลับสนิทไปแล้ว จากนั้นจึงกดรับสาย

เสียงที่ร้อนรนจนแทบจะเป็นบ้าของซูซีดังขึ้นจากปลายสาย “หวั่นหวั่น ในที่สุดเธอก็ยอมรับสายพี่ พี่...”

“เธอหลับไปแล้ว” ลู่หานถิงตัดบทเขา

ซูซีที่อยู่ปลายสายนั้นนิ่งไปจนแทบจะไม่ได้ยินเสียง

ลู่หานถิงยกมุมปากอย่างไม่แยแส น้ำเสียงเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน “คุณชายซู หวั่นหวั่นเหนื่อยมากและหลับอยู่ในอ้อมกอดของผม เมื่อครู่ต้องขอโทษด้วยเป็นอย่างมาก พวกเรากำลังทำภารกิจของคู่สามีภรรยาจึงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของคุณ”

พูดจบ ลู่หานถิงก็วางสายทันที

......

เซี่ยซีหวั่นไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมป้าหลิน เมื่อถึงหน้าทางเข้าโรงพยาบาลก็เห็นเซี่ยเสี่ยวแด๋

เซี่ยเสี่ยวแด๋สีหน้าซีดขาวดวงตาแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่า party งานหมั้นที่ล้มเหลวเล่นงานเธออย่างหนัก หลังจากที่ขาข้างหนึ่งได้ก้าวเข้าไปในตระกูลใหญ่แล้วแต่กลับโดนดึงกลับมาอย่างไกลสุดกู่

“เซี่ยซีหวั่นฉันขอถามเธอ พี่ซูซีล่ะ เธอยั่วพี่ซูซีไม่ที่ไหน ทำไมฉันโทรหาพี่ซูซีเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด?”

เซี่ยเสี่ยวแด๋มองเซี่ยซีหวั่นด้วยแววตาที่แสนจะชั่วร้าย เธอติดต่อซูซีไม่ได้แล้ว เธอแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

เซี่ยซีหวั่นยกมุมปาก “เซี่ยเสี่ยวแด๋ เธอตามหาซูซีเหรอ แต่ฉันไม่รู้ว่าซูซีอยู่ที่ไหนนะ”

“เซี่ยซีหวั่น เธออย่ามาโกหก เธอใช้เสน่ห์ยั่วยวนเขา ทำให้เขาไม่สนฉัน”

“เซี่ยเสี่ยวแด๋ ฉันไม่ได้หลอกเธอนะ อ่อ ใช่แล้ว เมื่อคืนซูซีโทรศัพท์หาฉันตั้งหลายสายแต่ฉันไม่ได้รับหรอกนะ”

อะไรนะ?

เซี่ยเสี่ยวแด๋นิ่งไป ในขณะที่เธอแทบพลิกแผ่นดินเพื่อตามหาซูซี แต่ซูซีกลับใช้เวลาทั้งคืนเพื่อโทรหาเซี่ยซีหวั่น

เซี่ยเสี่ยวแด๋กำมือแน่นอย่างรวดเร็วจิกเล็บไว้ในมือโดยไม่รู้สึกเจ็บ

“ฉันยังมีธุระ ไม่อยู่เป็นเพื่อนแล้วนะ” เซี่ยซีหวั่นเดินเข้าโรงพยาบาลไป

......

ในโรงพยาบาล เซี่ยซีหวั่นได้รับข้อความวีแชทจากเย่หลิง—หวั่นหวั่น เธอไปยั่วโมโหเซี่ยเสี่ยวแด๋ ไม่กลัวพวกนั้นเป็นหมาจนตรอกเหรอ?

เซี่ยซีหวั่นตอบกลับ—เอาสิ ฉันรอวันนั้นมานานแล้ว

......

เซี่ยเสี่ยวแด๋กลับบ้านไปด้วยความอกสั่นขวัญแขวนไปหาหลี่หยู้หลัน “แม่ พี่ซูซีไม่ต้องการหนูแล้วจริง ๆ เขาถูกนางจิ้งจอกเซี่ยซีหวั่นยั่วยวนจนติดกับ หนูไม่โอเคเลยค่ะ หนูอยากให้เซี่ยซีหวั่นตายไปซะ เธอตายไปเรื่องทุกอย่างจะได้จบ พี่ซูซีจะยังเป็นของหนู!”

สีหน้าของหลี่หยู้หลันเองก็ไม่น่าดู ตั้งแต่เซี่ยซีหวั่นกลับมาการเผชิญหน้าหลายครั้งจบลงด้วยความล้มเหลว

ความต้องการสูงสุดของเธอคือการให้ลูกสาวทั้งสองของเธอได้แต่งงานกับสี่ยักษ์ใหญ่แห่งเมืองไห่ เดิมทีเซี่ยเสี่ยวแด๋ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว แต่ก็ถูกเซี่ยซีหวั่นทำพัง

ตอนนี้มีความเป็นไปได้ที่ซูซีจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเซี่ยซีหวั่น หากรอให้เซี่ยซีหวั่นเข้าไปเป็นคุณนายตระกูลซู งั้นความพยายามของพวกเธอก็เสียเปล่า

หลี่หยู้หลันหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาให้เซี่ยเสี่ยวแด๋ “เสี่ยวแด๋เรื่องของเซี่ยซีหวั่นแม่จัดการเอง เชื่อแม่ ครั้งนี้เราจะเล่นงานให้เซี่ยซีหวั่นตกนรกหมกไหม้ไม่มีทางกลับมาได้อีก!”

......

ในโรงพยาบาลป้าหลินยังคงไม่ฟื้น เซี่ยซีหวั่นใช้ผ้าขนหนูอุ่น ๆ เช็ดตัวให้เธอแล้วหยิบกาน้ำร้อนเติมน้ำในห้องกดน้ำ

ในระหว่างกดน้ำในห้องจู่ ๆ ก็มีชายเสื้อดำสองคนเข้ามา พวกเขาปิดประตู

เซี่ยซีหวั่นมองไปที่ชายสองคนนี้ทันทีอย่างกังวล แล้วใช้มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเตรียมจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “พวกคุณเป็นใคร พวกคุณคิดจะทำอะไร?”

“คนสวย ไม่ต้องกลัว พวกพี่ไม่คิดร้ายหรอก”

ชายเสื้อดำทั้งสองเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วใช้มือปิดหน้าเซี่ยซีหวั่น

เซี่ยซีหวั่นใช้แรงดิ้นแต่เธอก็ได้กลิ่นแปลกประหลาดจากผ้าเช็ดหน้านั้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันคือยาสลบ

โทรศัพท์มือถือในมือหล่นอยู่บนพื้น เซี่ยซีหวั่นหลับตาลงแล้วภาพก็ตัดไป

ชายเสื้อดำคนหนึ่งอุ้มเซี่ยซีหวั่นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่สกปรก “ยายเด็กทั้งสวยและผิวเนียน ตัวก็หอม พวกเราไม่ได้เจอของสวย ๆ งาม ๆ แบบนี้นานแล้วนะ”

ชายเสื้อดำอีกคนหนึ่งพูดเร่ง “เอาเธอออกไปก่อน เอาไปที่รถก่อน นายจ้างจ่ายเงินเพื่อให้เราเล่นกับเธอ แกยังกลัวจะไม่ได้เล่นอย่างสาสมงั้นเหรอ?”

......

หลี่หยู้หลันรออยู่ที่บ้านไม่ไปไหนจนถึงค่ำ โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นเป็น MMS

หลี่หยู้หลันเปิดดู MMS นั้นมันคือภาพหลุด

ชายหนุ่มถอดเสื้อคร่อมตัวเซี่ยซีหวั่นเป็นฉากที่เด็ดจริง ๆ

หลี่หยู้หลันดูรูปถ่ายนั้นอยู่หลายรอบ เซี่ยซีหวั่นถูกชายคนหนึ่งกดทับไว้และมองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน แต่มองดูจากด้านข้างแล้วเป็นเธอ

ดีมากเลย!

หลี่หยู้หลันแสดงรอยยิ้มที่แสนร้ายกาจ

ในตอนนี้เองมีข้อความเข้ามาอีกหนึ่งข้อความ—รสชาติของสาวคนนี้ช่างสดชื่น

หลี่หยู้หลันรีบโอนเงินเข้าบัญชีที่อีกฝ่ายกำหนดไว้ จากนั้นเธอก็ใช้ภาพหลุดส่งให้อดีตผู้จัดการส่วนตัวของเธอ--ให้นำภาพหลุดส่งให้กลุ่มคนผู้มีอิทธิพลบนเวยป๋อ ให้พวกเขาปล่อยข่าวให้ทั่ว โดยใช้หัวข้อเซี่ยซีหวั่นคุณหนูตระกูลเซี่ยกับชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยในสถานบันเทิงยามค่ำคืน

หลี่หยู้หลันเกลียดเซี่ยซีหวั่นมาก เธอเสียเงินเพื่อให้กลุ่มชายฉกรรจ์ไปจับตัวเซี่ยซีหวั่นจากนั้นก็ผลัดกันชื่นชม ในขณะเดียวกันก็ใช้เส้นสายในวงการบันเทิงของตัวเองปล่อยข่าวออกไปเพื่อทำลายชื่อเสียเซี่ยซีหวั่นให้ย่อยยับ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง Weibo ก็แทบระเบิด ภาพหลุดติดเทรนด์การค้นหาและชาวเน็ตต่างให้ความสนใจ

--โอ้ย เซี่ยซีหวั่นนี่ใช้ได้เลย ดูเสื้อที่กองอยู่บนพื้นสิอย่างน้อยต้องมีผู้ชายสามคนแหละ

--เซี่ยซีหวั่นไม่ได้แต่งงานกับทายาทรีสอร์ทโยวหลานเพื่อความสุขแล้วเหรอ แต่ก็เข้าใจได้นะ ผัวผีคงไม่มีทางมอบความสุขให้เธอได้

-- เซี่ยซีหวั่นคนนี้ช่างไร้ยางอายจริง ๆ

เมื่อเห็นเซี่ยซีหวั่นถูกชาวเน็ตโจมตี หลี่หยู้หลันมีความสุขเป็นที่สุด ในที่สุดเธอก็เล่นงานเซี่ยซีหวั่นให้จมดินได้แล้ว

“แม่” ในตอนนี้เองเซี่ยเสี่ยวแด๋ก็วิ่งเข้ามาใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยแสงแห่งความสุข “แม่ บน Weibo มีภาพหลุดของเซี่ยซีหวั่น เรื่องนี้ฝีมือแม่ใช่ไหมคะ?”

หลี่หยู้หลันตอบอย่างสบายใจ “ใช่”

“แม่ แม่เก่งจริง ๆ”

เซี่ยเสี่ยวแด๋ต้องกราบหลี่หยู้หลันงาม ๆ เสียแล้ว เธอเขยิบเข้าไปหอมหลี่หยู้หลัน “แม่ เซี่ยซีหวั่นถูกผู้ชายพวกนั้นปล้ำไปแล้วเหรอคะ?”

“ใช่แล้ว”

เซี่ยเสี่ยวแด๋ดีใจกระโดดโลดเต้น ในสายตาเธอเซี่ยซีหวั่นเป็นหญิงยั่วเมืองชอบยั่วยวนผู้ชาย เธอสมควรโดนลงแขกแล้ว!