ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 11

“เจ้าคุกเข่าสำนึกผิดอยู่นั่นก่อน แล้วอย่าร้องขอความเมตตา ข้าตัดสินเอง” คำสั่งที่ดังขึ้นบอกหลีอี๋เหนียง หญิงงามคนรักของตนเองให้อยู่สงบเสงี่ยมเจียมตัวเพื่อทบควนความผิด จนพวกบ่าวไพร่พากันมองหน้ากัน สงสัยเกิดเรื่องอันใดกับอนุโปรด

“น้องหญิง ที่ข้าเชิญเจ้าที่นี่เพื่อมาบอกเจ้าเรื่องยกจวนเรือนหลังและบัญชีต่างๆให้เจ้าเป็นผู้ดูแล ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ป๋ายอี๋เหนียงนั้นนางเอ่อ !! ได้นำสินเดิมของนางออกไปเพื่อใช้จ่ายในครัวเรือนแห่งนี้ข้านั้นต้องรบกวนเจ้าให้นำกลับมาและจ่ายชดเชยให้กับเรือนของพวกนาง เรื่องนี้ข้าขอให้เจ้าช่วย” ซ่งโหวที่บากหน้าออกหน้าแก้ไขปัญหาต่างๆแต่โดยดีเป็นไปตามความยุติธรรมที่สุด หากเรื่องนี้ยังเข้าข้างอนุโปรดคงได้เป็นที่ครหาตามมาอีกมาก เพื่อเป็นการให้ความเป็นธรรมกับลูกเมียทางนี้ตนต้องทำตัวเป็นกลางเท่านั้น

“หึ ท่านพี่ถ้าข้ารับปากเช่นนี้แล้วหากเกิดบัญชีมีตกแต่งขึ้นมาข้าจะมิเดือดร้อนไปด้วยรึ ข้ามิกล้า ! มิกล้าหรอก!!ให้นางจัดการเช่นเดิมเถิดข้ามิอยากรับต่อจากนาง” ท่าทางดูถูก ส่งผ่านให้ซ่งโหวผู้นี้เข้าใจในที แต่เรื่องนี้ฮูหยินตนเป็นผู้ดูแลดีที่สุด

“น้องหญิง ถือว่าพี่นั้นขอร้องเจ้า อีกทั้งเจ้านั้นเป็นผู้ที่เหมาะสมแล้ว” ซ่งโหวต้องทำเพียงกลืนน้ำลายเท่านั้นเพื่อที่จะข่มความไม่พอใจเมียผู้นี้ที่เล่นตัวไม่คิดอยากช่วยตน หากนางไม่ทำเห็นทีภาระนี้คงตกเป็นของมารดาตนเป็นแน่ โหวหนุ่มไม่อยากสร้างภาระพวกนี้ให้นาง เพราะนางนั้นชรามากแล้วหากต้องมาเหน็ดเหนื่อยเรื่องดูแลจวนที่ใหญ่เช่นนี้เขาเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน

“ถ้าเช่นนั้นได้เจ้าค่ะ น้องรับปาก และส่วนที่ต้องชดเชยให้น้องหญิงสามนั้นข้าจะทำอย่างสุดความสามารถ ท่านพี่โปรดอย่าได้กังวล” ฮูหยินใหญ่ทำทีเล่นตัวพอเป็นพิธีเท่านั้นเพราะว่าคนที่สมควรนั้นนางรู้ดีว่าเหลือเพียงนางเท่านั้นที่สมควร ให้ท่านพี่ตระหนักถึงความเป็นฮูหยินใหญ่ของนางเช่นกัน ที่แล้วมานางนั้นเป็นผู้เดียวเท่านั้นที่สมควรได้สิ่งนี้ แล้วเหตุใดกันต้องให้นังอนุต่ำช้าผู้นั้นเป็นคนทำกันเล่า

“ได้พี่เชื่อเจ้า” ซ่งเฟยหม่า

“ลูกใหญ่ พ่อมีเรื่องถามเจ้า วันนี้เจ้าเป็นคนมาส่งของบำรุงให้น้องหกของเจ้าใช่หรือไม่” โหวหนุ่มยังคงถามเรื่องที่ได้ยินมาถามกับลูกสาวคนโต ที่รู้ดีว่าบุตรสาวผู้นี้ของตนเป็นคนตรงไปตรงมาที่สุดในบรรดาบุตรชายบุตรสาวของตระกูลซ่งแห่งนี้

“ถูกต้องเจ้าคะท่านพ่อ”

“เช่นนั้นพ่อขอให้เจ้าเล่าสิ่งที่พบตั้งแต่เข้ามาเยี่ยมน้องให้พ่อฟังได้หรือไม่”