ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 14

“ฉือฮั่วคารวะฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าค่ะ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีเจ้าค่ะ" ย่อเข่าคารวะเคารพตามแบบพิธีโบราณ จากนั้นนางยืนนิ่งด้วยท่าทีที่สงบ รอให้ผู้เฒ่าอนุญาตให้นั่งได้ นางถึงสามารถนั้งได้

“ดี เจ้าหก เด็กดี มานั่งข้างย่ามา” เฒ่าฮูหยินเรียกเพื่ออยากที่จะยลโฉมฉือฮั่วใกล้ๆท่าทางเอ็นดูหลานสาวคนนี้เช่นกัน เนื่องจากเด็กหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้านางป่วยบ่อยถึงไม่ค่อยจะมาเคารพเช้าๆเยี่ยนนี้ นี่นับว่าอาการของนางนั้นดีขึ้น นางถึงได้มีเรี่ยวแรงคารวะเคารพและใหหญิงชราอย่างนางเห็นค่าหน้าตาเช่นนั้นได้ นางเองห็ดีใจไม่น้อยที่ดรุณีหลานของนางผู้นี้แข็งแรงดี

“เจ้าค่ะ ฮูหยินผู้เฒ่า” นางเดินไปนั่งข้างๆหญิงชราด้วยกิริยาเช่นเดิม มิได้มีท่าทีตื่นกลัวแต่อย่างใด แววตาที่นิ่งสงบไม่กลัวคนอย่างหญิงชราเช่นคนตรงหน้านี้แต่อย่างใด ในใจนางล้วนรู้สึกว่างเปล่า เพราะร่างเดิมไม่เคยพบหรือสัมผัสกับคนผู้นี้ นางถึงได้มีอาการเช่นนี้

“หลานดีขึ้นแล้วหรือ!!? อืมไหนดูสิ(จับคางให้ใบหน้าเล็กๆเงยหน้าขึ้นเพื่อมองสำรวจ) ดียิ่งนักหลานสีหน้าดูดี ของบำรุงเมื่อวานข้าให้พี่ใหญ่ของเจ้าเอาไปส่งได้ทานหรือไม่เล่า” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถึงเรื่องของเมื่อวานเป็นการเกรินนำก่อนที่จะเข้าสู้เรื่องถัดไป

“เรียนฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าค่ะ ข้าผู้น้อยได้รับของบำรุงแล้วเจ้าค่ะ” นางตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจแต่ยังมีความเคารพในทีนางเป็นย่าเชียวหนา แต่อย่างว่านางนั้นไม่มีความรูสึกผูกพันธ์สักเท่าไหร่หากนั้บจากวันนี้ไม่แน่ต้องลองเปิดใจดู

“เจ้านี่นะช่าง…!!ฮ่าฮ่า เด็กดี เจ้าเรียกข้าว่าท่าย่าเถอะ ข้าอนุญาต เรียกเหมือนพี่ๆของเจ้า ข้าเป็นย่าเจ้านะอย่าพูดห่างเหินกันเช่นนี้เลยนะเจ้าหก” เอ่ยเตือนคุณหนูหก

“เจ้าค่ะ ท่านย่า ข้ารู้ความแล้ว”

“ดี” ลูบหัวเบาๆ “อืมย่าได้ข่าวว่าวันนี้พ่อเจ้าอนุญาตให้เจ้าออกไปสำรวจตลาดรึ เจ้าคิดจะทำการค้าด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า อายุสิบหนาวเช่นเจ้ารู้ความคิดอยากทำการค้า ข้าหญิงชราผู้นี้รู้สึกดียิ่งนัก ได้ ย่าอนุญาตหากเจ้าคิดจักทำสิ่งใดให้แจ้งพ่อบ้านหรือแม่ใหญ่ของเจ้า ข้ามีร้านเปล่าอยู่ร้านหนึ่งข้ายกให้เจ้า แต่ ฉือฮั่วเจ้าจงไตร่ตรองให้ดี ครั้งนี้ครั้งเดียวที่เจ้าจักพิสูจน์ในทุกคนที่เรือนเห็นว่าเจ้าทำได้” จากนั้นท่านย่าเรียกสาวใช้ให้ไปหยิบบางสิ่งมา แล้วยื่นให้ ตอนแรกยังมีความกังวลเล็กน้อย แต่สุดท้ายยื่นมือไปรับท่านย่าส่งท่าทางว่าให้เปิดเลย นางทำตามถึงกับต้องตะลึงเป็นตั๋วเงินจำนวนสองพันตำลึง นางตาค้างมองหน้าท่ายย่า ฉงนเหตุใดถึงให้ตั๋วเงินมากมายเช่นนี้ทั้งที่เอ่ยปากยกร้านให้หนึ่งร้านแล้ว

“ท่าย่า มันมากเกินไปเจ้าค่ะ ข้าไม่อาจรับเงินนี้ได้” ข้ารีบตอบไปและยื่นคืนตั๋วเงินนางตกใจอย่างยิ่งการรับของพบหน้าส่วนใหญ่เป็นเพียงสร้อยแหวนกำไรปิ่นมิใช่หร้อแล้วทำไม?? ทำไมกันท่าย่าผู้นี้ถึงได้ออกเงินเป็นของพบหน้ากันเล่า

“มันสมควรเป็นของหลาน ถือว่าชดเชยแทนพ่อของเจ้า” ฮูหยินผู้เฒ่าตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม จิตใจนางยังบริสุทธิ์นัก ไม่โลภอย่างที่ตนเป็นกังวล นี่แสดงว่าป่ายอี๋เหนียงอบรมนางมาดี ดีสมกับเป็นหลานสกุลซ่ง หากแต่งออกเรือนไปไฉนเลยจะอับอายขายหน้าตระกูลได้ นางยินดีเป็นอย่างยิ่งที่หลานสาวผู้นี้มีมารยาทงานเพียบพร้อม

“เจ้ารับไปเถอะ คุณหนูหก แม่ใหญ่เองคิดช่วยสนับสนุนเจ้าด้วยแต่อาจจะน้อยกว่าท่านย่าของเจ้านะ” ฮูหยินใหญ่โบกมือให้แม่นมถือถุงเงินมอบไว้ให้กับข้า เมื่อฉือฮั่วรับถุงเงินมาเปิดดูพบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึง นางจึงลุกขึ้นทำความเคารพ

“ขอบคุณที่ท่านย่าและท่านแม่ใหญ่ที่เมตตา" เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองมอบของให้เรียบร้อยแล้วต่างกำชับกำชาเรื่องออกไปนอกจวนควรระวัง ทำสิ่งใดนึงถึงหน้าตาของจวนด้วย และเรื่องอื่นๆจากนั้นปล่อยให้กลับเรือนท้ายจวน

ข้าเดินออกมาจะรู้สึกดีในเรื่องของเงินขวัญถุงนี้ มันไม่ดีในอนาคตแน่แต่มันยังไม่ถึงข้าอาจคิดระแวงมากเกินไป แต่ต้องระวังไว้ก่อนเป็นเรื่องที่ดี ถ้ามาขอคืนหรือคิดจะเล่นลูกไม้ทีหลังมันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เมื่อคิดได้ว่าต้องระวัง แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

เมื่อถึงเรือนเตรียมตัวออกไปข้างนอกและมองดูร้านที่ได้รับมาให้พ่อบ้านรีบเอาไปเปลี่ยนเป็นชื่อของตนให้เรียบร้อย พ่อบ้านถามว่าจะไปที่ใดก่อน ข้าบอกไปว่าเลือกทาสใหม่ก่อนแล้วกันและหลังจากนั้นให้พ่อบ้านไปเปลี่ยนชื้อเป็นชื่อของข้าแล้วกลับเรือนนำใบโฉนดร้านให้ท่านแม่ถือไว้ได้เลย ให้จัดคนติดตามสักสองสามคนพอไม่ต้องมากวุ่นวายเสียเปล่าๆ

ณ โรงงานค้าทาสแห่งหนึ่ง เป็นโรงงานที่ทางราชสำนักมักส่งคนที่เป็นทาสมาและโรงค้าทาสพวกนี้รับคนมาเพื่อขายต่อ ทางราชการได้ส่วนแบ่งเป็นภาษี และเก็บส่วนต่าง และแต่นายผู้คุม ด้วยที่จะเรียกร้องส่วนแบ่งนั้นมากหรือน้อย {อ้างอิงจากพ่อบ้านที่เดินเล่าให้นางฟังเพราะนางสงสัยเลยถาม} เสียงเรียกลูกค้า และผู้คนมากมาย พ่อบ้านเดินนำไปยังโรงค้าทาสที่เรือนใช้ประจำ

“ไอหยา…พ่อบ้านจวนโหวนี่เอง ให้พวกบ่าวมาเรียกข้าไปก็ได้ไม่ต้องเสียเวลามาถึงนี่”

“คุณหนูหกเรือนข้าต้องการสาวใช้เพิ่ม และมีอย่างอื่นต้องทำด้วย เลยมาที่นี่”