ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 18

“พ่อบ้าน เจ้าไปให้ช่างแกะชื่อนี้มาให้คุณหนูหกด้วย เจ้าควรตั้งใจทำให้ดี”  ซ่งโหว เอ่ยบอกพ่อบ้านของตัวเองแต่ถูกลูกสาวขัดเสียก่อนเพราะตนนั้นอยากมีส่วนร่วมช่วยลูสาวของเขาผู้นี้ เพราะอยากชดเชยเรื่องที่ผ่านมานั้นด้วยเช่นกัน ตนขอเพียงแค่เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้นไม่มากก็น้อย หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของตระกูลนั้นตนจะทำมันอย่างแน่นอน

“ช้าก่อนเจ้าค่ะท่านพ่อ” นางห้ามท่านพ่อของนางก่อนที่ท่านพ่อจะใช้ท่านพ่อบ้านจัดการ ซึ่งเรื่องนี้ตนเองสั่งการคนของนางว่าได้ทำไว้แล้วอย่างไรล่ะ

“มีอะไรหรือ” ซ่งเฟยหม่าเลิกคิ้วถามขึ้นมา

“ลูกนั้นได้ให้พี่เสี่ยวชุ่ยจัดการแล้วเจ้าค่ะ ท่านพ่อได้โปรดปล่อยให้เรื่องพวกนี้เป็นหน้าที่ของข้า และคนของข้าเถิดเจ้าค่ะ”  

“ได้...เช่นนั้นตามใจเจ้า พ่อเองจะได้ไปพักก่อนแล้วกัน”  พูดยังไม่ทันจบลูกสาวคนโปรดเดินเข้ามาทักทาย หมายจะขอร้องแทนมารดาเท่านั้น

“ท่านพ่อเจ้าค่ะ ข้าคารวะท่านพ่อ” คุณหนูสี่เดินมาคารวะซ่งเฟยหม่าทันที่ที่เห็นหน้าบิดาเท่านั้น

“ท่านพ่อกำลังทำเรื่องอะไรอยู่เจ้าค่ะ ข้ามีเรื่องอยากคุยกับท่านพ่อเป็นการส่วนตัว”  เมื่อหันไปพบหน้าของน้องหก ถึงได้เอ่ยกับบิดาของตนเองไม่อยากให้ใครต่อใครได้ยินเรื่องที่จะคุยกับบิดาของตนเอง

“ข้าคารวะพี่สี่เจ้าค่ะ”  และเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าหาได้สนใจตัวไหม ถึงได้เอ่ยขอตัวและหันไปพูดคุยกับบ่าวไพร่ต่อ

“เจ้าเอาขี้ผึ้งพวกนี้มาให้ข้า ข้าต้องการทำเองต่อ” เอ่ยบอกกับบ่าวไพร่ แต่มีหรือ บ่าวพวกนี้จะยอมให้คุณหนูของเรือนยกของไปเอง

“บ่าวจะยกไปให้เจ้าคะ คุณหนูไปที่เรือนได้เลย”  

“ได้” และนางเดินออกไปโดยที่ไม่สนใจสองพ่อลูกที่รักกันปานนั้น และพวกบ่าวไพร่พวกนี้ด้วย เดินไปเพียงไม่นาน ฉือฮั่วเรียกมี่ฮวามาช่วยกัน โดยสั่งให้หลันฮวาไปเก็บดอกกุหลาบไว้และทำความสะอาด

***********************

                 ด้านสองพ่อลูกเข้าห้องหนังสือพร้อมกัน คนที่เอ่ยก่อนคือลูกสาวคนโปรดของตน ขอร้องแทนมารดาที่ถูกลงโทษจากฮูหยิน

“ท่านพ่อ ท่านต้องช่วยท่านแม่นะเจ้าค่ะ ท่านดูสิท่านแม่ต้องอยู่ในศาลบรรพชนที่ทั้งหนาวทั้งเย็นเยี่ยงนั้น มันไม่ดีต่อท่านแม่เลยนะเจ้าค่ะ ท่านพ่อ”