ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 20

   เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น พี่เสี่ยวชุ่ยให้หลันฮวารีบไปต้มน้ำ ส่วนตัวของนางเองนั้นนั่งเฝ้าคุณหนูที่ตอนนี้ได้นั่งหลับไปเป็นที่เรียบร้อย รอจนหลันฮวาเดินมาบอกว่าได้เตรียมน้ำให้คุณหนูเรียบร้อยแล้ว

“พี่เสี่ยวชุ่ยจะให้ข้าหรือว่าพี่เป็นคนพาคุณหนูไปข้างนอกเจ้าค่ะ”  สาวใช้คนใหม่เอ่ยถาม

“เป็นเจ้านั้นแหละ ข้าและมี่เออร์จะช่วยเก็บเรือนครัวให้เรียบร้อย ขี้ผึ้งของคุณหนูเรียบร้อยแล้วแล้ว พรุ่งนี้รอเคี่ยวอีกรอบคงจะใช้ได้ตามที่คุณหนูต้องการ ส่วนเจ้า พาคุณหนูอาบน้ำให้เรียบร้อยแล้วเข้านอน อ้อเอาน้ำมันทาหน้าคุณหนูด้วยล่ะอย่าลืม”  เมื่อสาวใช้รุ่นพี่สั่งสาวใช้รุ่นน้องอย่างหลันฮวาทำตามทันทีโดยที่พี่เสี่ยวชุ่ยไม่ต้องพูดรอบสอง

“คุณหนูไปอาบน้ำนอนเจ้าค่ะ นอนตรงนี้จะป่วยเอา”  และเหมือนเจ้าตัวนั้นได้ยินเดินตามหลันฮวาอย่างว่าง่าย  อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและ ทาน้ำมันหอมระเหยที่ใบหน้าและลำคอ จากนั้นก็นอนและ ปราสาทรับรู้ทุกๆอย่างได้ปิดหมดสิ้นเพราะเหนื่อยมาก

              เวลายามเหม่า [ตีห้า-หกโมงเช้า] ของวันใหม่ร่างเล็กๆของฉือฮั่วสะดุ้งตื่น ความสับสนยังมีอยู่หลับตาลืมตาอยู่เพื่อตั้งสมาธิ และมีเสียงดังอยู่นอกห้อง

“ใครหรือ หลันฮวาใช่ไหม เข้ามาสิ”  นางพับผ้าห่มเรียบร้อยแล้วนั่งรอที่โต๊ะเครื่องแป้ง แปรงผมที่ยุ่งเหยิงจากการนอนเมื่อคืน 

“คุณหนูล้างหน้าได้แล้วเจ้าคะ”  เสียงของหลันฮวาดังขึ้น นางผินหน้ามองสาวใช้แล้วล้างหน้าของตัวเองทันที 

“เป็นไงพี่หลันฮวาหน้าช้าเป็นเช่นไร”  ใบหน้าของคุณหนู ดูเต่งตึงมีน้ำมีนวล หลังจากเมื่อคืนนอนดึกแล้วแทนที่จะมีรอยค้ำใต้ตาแต่ปรากฏว่าไม่มีให้เห็น ผิวยังเปล่งปลั่งอีกต่างหาก

“คุณหนูหกท่านงามมากเจ้าค่ะวันนี้”

“ใช่ไหมเล่า” (เงินของข้า เงินของข้า กำลังลอยมากลิ่นของเงินช่างหอมหวานเสียจริง) นางมีความสุขถึงได้ร้องเพลงเกี่ยวกับเงินนี้จนสาวใช้พากันส่ายหน้า อันดับแรกนางเดินไปหาท่านแม่ที่ห้องก่อน โดยมีทั้งพี่มี่ฮวาและพี่เสี่ยวชุ่ยพากันปรนนิบัติสาวท้องแก่อยู่

“ท่านแม่ เป็นไงบ้างเจ้าค่ะ รู้สึกดีกับผิวหน้าของท่านหรือไม่”  สายตาจ้องใบที่บนใบหน้าแม่ของตัวเองเข้าไปใกล้ ใกล้อีก และ ใกล้ จนผู้เป็นแม่เอ่ย 

“เจ้าลูกคนนี้นี่ พอเลย หยุดมองหน้าแม่แบบนั้นได้แล้ว” นางเอ่ยขึ้นมาบอกให้บุตรสาวหยุดมองหน้านางได้แล้ว อี๋เหนียงนางหน้าแดงขึ้นมาเขินอายบุตรสาวที่พยายามล้อเลียน

“คิก คิก ก็ท่านแม่ข้าสวยนี่เจ้าค่ะ ยิ่งท้องท่านยิ่งสวย ข้าถึงชอบมองยังไงเล่า” นางเอ่ยชมท่านแม่อีกครั้ง เพราะมารดาของนางที่นางยอมรับทั้งใจแล้วว่าต่อไปนี้อี๋เหนียงนางคือมารดาของฉือฮั่วตัวข้าผู้นี้แล้ว

“เจ้าเด็กคนนี้นี่”  แม่ของนางใช้มือตีเบาไปที่หลังมือของลูกสาว

“แม่คิดว่าเจ้าน้ำมันหอมของเจ้าช่างใช้ได้ดีทีเดียว ตอนนี้แม่รู้สึกชุ่มชื่นของใบหน้า กลิ่นยังหอมอีกด้วย” นางอวยชื่นชมน้ำมันหอมที่บุตรสาวทำขึ้นเพื่อให้นางได้ใช้งาน

“เจ้าค่ะ”  นางฉีกยิ้มถึงหูให้มารดาจนได้ฝ่ามือเป็นรอบที่สอง จากนั้นทั้งคู่ทานอาหารเช้าพร้อมกัน เพราะวันนี้เจ้าลูกสาวตัวดี ต้องไปเรืองของเฒ่าฮูกยินเพื่อที่จะคารวะตอนเช้า

“ก่อนไปข้าขอไปดูสบู่ก่อนแล้วกันไปกันเถอะพี่หลันฮวา”  ทั้งสองเดินไปห้องครัวที่ที่วางสบู่เอาไว้ 

             เมื่อหยิบออกมาและแกะมันออกจากแม่พิมพ์แล้วดมกลิ่นดู พยักหน้าให้กับความหอมแต่เมื่อพินิจดีดี สบู่นี้ยังไม่จับเป็นก้อนดี สงสัยต้องรอ ให้มันจับเป็นก้อน ไม่เป็นไรเอาให้คนที่สมควรได้ก่อน