ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 428

ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ – ตอนที่ 428 ปีศาจหลานสี่
ตอนที่ 428 ปีศาจหลานสี่
โดย
Ink Stone_Fantasy
ขณะนี้หลิ่วหมิงและคนอื่นๆ ถึงค้นพบว่าปีศาจหลานสี่ตรงหน้าไม่เพียงแต่รักษาการฝึกฝนระดับผลึกขั้นต้นไว้ได้เท่านั้น กลิ่นไอที่แผ่ออกมาก็แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านั้นมาก

พอหัวปีศาจยักษ์กล่าวจบ ก็ดูเหมือนจะสำรวจดูหลานสี่ด้วยความพอใจ จากนั้นถึงกวาดสายตามองมาทางหลิ่วหมิงและคนอื่นๆ

ขณะที่มองมาทางชายหนุ่มชุดคลุมสีขาวนั้น มันก็ยิ้มและพยักหน้าด้วยความพอใจ ขณะที่มองไปทางซินหยวน ก็เพียงแค่กวาดสายตาผ่านไป แต่ขณะที่สายตาตกลงบนตัวของหลิ่วหมิง มันก็ทำจมูกฟุดฟิดและอุทานออกมาเบาๆ

ปีศาจหลานสี่ที่มีใบหน้าไร้ความรู้สึกก้าวมาตรงหน้าหลิ่วหมิงในฉับพลัน จากนั้นก็ดึงถุงหนังบนเอวหลิ่วหมิงและเปิดออกมา

ไอดำสองสายม้วนตัวออกจากถุงหนัง แมงป่องกระดูกกับหัวบินลอยออกมาจากในนั้น

พอแมงป่องกระดูกตกถึงพื้น และเห็นสภาพของหลิ่วหมิงในตอนนี้ ก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ส่วนใหญ่ได้ เปลวไฟสีเขียวในเบ้าตาทั้งสองเปล่งประกาย และส่งเสียงร้องแปลกประหลาดออกมา จากนั้นร่างของมันก็พุ่งออกไปจนกลายเป็นเงา ขณะเดียวกัน ‘หางอสรพิษ’ ตรงหลังก็พร่ามัวจนกลายเป็นไหมสีดำแน่นขนัด และพุ่งไปทางปีศาจหลานสี่

หัวบินเผยสีหน้าดุร้ายออกมา ผมยาวบนหัวกลายเป็นตาข่าย และพุ่งไปหาปีศาจหลานสี่เช่นกัน

ปีศาจหลานสี่เห็นเช่นนี้ ก็คำรามออกมา แขนทั้งสองพร่ามัวท่ามกลางแสงสีดำที่เปล่งประกาย

“ตุ๊บ!” “ตุ๊บ!”

แมงป่องกระดูกกับหัวบินถูกกำปั้นที่มีลวดลายจิตวิญญาณสีดำโจมตีจนกระเด็นออกไปพร้อมกัน

มันทั้งสองพลิกตัวอยู่กลางอากาศสองสามที ก็เห็นได้ชัดว่าหน้าเสียเป็นอย่างมาก แต่ขณะเดียวกันก็กระตุ้นความดุร้ายของมันออกมาด้วย ทันใดนั้นมันก็กระโจนเข้าใส่ปีศาจหลานสี่ทันที

แต่ขณะนั้นเอง หัวปีศาจยักษ์ที่ถูกโซ่อาญาสิทธิ์รัดพันอยู่กลับลืมตาทั้งคู่ขึ้นมา ไอดำบนตัวพวยพุ่ง และปล่อยพลังกดดันอันน่ากลัวออกมาราวกับภูเขาไท่ซาน

ร่างของแมงป่องกระดูกกับหัวบินหยุดชะงักลงทันที จากนั้นก็ตกลงพื้นอย่างรวดเร็วราวกับสิ่งของที่ไม่มีชีวิต

ปีศาจหลานสี่ชะลอฝีเท้าลงด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก พอฝ่ามือยักษ์ทั้งสองคว้าลงไป มือข้างหนึ่งก็จับหางแมงป่องกระดูกไว้ ส่วนอีกข้างก็จับผมหัวบินไว้ และยกขึ้นมา

พอปีศาจหลานสี่สะบัดแขน คลื่นสั่นสะเทือนห้าชั้นก็แผ่ขยายออกมา ทำให้ปีศาจทั้งสองอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว จนไม่สามารถกระดิกตัวได้อีก จากนั้นหลานสี่ก็หมุนตัวเดินกลับไป

พอเดินมาถึงตรงหน้าหัวปีศาจยักษ์ มันก็ยื่นแขนทั้งสองออก ส่วนแมงป่องกระดูกกับหัวบินก็ยังคงไม่สามารถกระดิกตัวได้

ดวงตาทั้งคู่ของหัวปีศาจยักษ์เปล่งประกายแสงสีเงินระยิบระยับ หลังจากสังเกตดูแมงป่องกระดูกกับหัวบินแล้ว ก็แสดงสีหน้าแปลกประหลาดและพูดพึมพำขึ้นมา

“คิดไม่ถึงจริงๆ! ตัวหนึ่งเป็นแค่หัวปีศาจระดับต่ำ แต่กลับมีกลิ่นไอของข้า อีกตัวก็เป็นแค่ปีศาจระดับต่ำ กลับทำให้ข้ารู้สึกถึงความใกล้ชิด ข้าขอคิดดูก่อน……ใช่แล้ว! แต่ก่อนข้าเคยถูกศัตรูฟันกระดูกนิ้วหลุดไปชิ้นหนึ่งในดินแดนไอหยิน เจ้าปีศาจนี่จะต้องกินมันเข้าไปอย่างแน่นอน ถึงได้มีสภาพอันน่าประหลาดใจเช่นนี้ เจ้าเด็กน้อย เจ้าเคยพบร่างส่วนอื่นๆ ของข้าที่ถูกปิดผนึกอยู่ใช่หรือไม่?”

ประโยคสุดท้าย หัวปีศาจหันมากล่าวกับหลิ่วหมิงที่อยู่ไม่ไกล

พอหลิ่วหมิงได้ยินเช่นนี้ ก็เข้าใจขึ้นมาเล็กน้อย

ที่แท้เจ้าแมงป่องกระดูกตัวนี้ ก็มีวาสนาเช่นนี้มาหลายปีแล้ว การแสดงออกของมันจึงไม่เหมือนกับปีศาจตัวอื่นๆ ซึ่งไม่เพียงแต่มีพัฒนาการอยู่ไม่หยุด แต่ยังสามารถผ่านด่านเคราะห์สายฟ้าได้ ซึ่งห่างชั้นจากปีศาจประเภทเดียวกันมาก

“ไม่ผิด! ข้าเคยพบร่างส่วนอื่นๆ ของท่านที่ถูกปิดผนึกไว้!” หลิ่วหมิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยอมรับอย่างไม่สะทกสะท้าน

พอคำพูดนี้ออกจากปาก ไม่เพียงแต่ทำให้ซินหยวนที่อยู่ด้านข้างแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาเท่านั้น แม้แต่ราชาปีศาจสมุทรก็กวาดสายตามองมาด้วยความแปลกใจ

พอราชาปีศาจสมุทรได้ยินเช่นนี้ ก็รีบละความสนใจจากหัวบินและแมงป่องกระดูกทันที จากนั้นก็ทำการซักถามหลิ่วหมิง

“ดีมาก! เจ้ารีบบอกสภาพแขนขาของข้า และเบาะแสมาโดยเร็ว หากยืนยันได้ว่าเป็นความจริง ข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้! แต่หากเจ้ากล้าปิดบังข้าแม้เพียงน้อยนิดล่ะก็ ข้าจะทำให้เจ้าจะอยู่ก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้!”

ดูเหมือนหัวปีศาจยักษ์จะมีสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นดีอกดีใจเป็นอย่างมาก

พอหลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็เผยแววประหลาดใจออกมา แต่ก็ค่อยๆ ตอบกลับไป

“เมื่อหลายปีก่อน ข้าได้ไปหาประสบการณ์ในสถานที่ที่มีชื่อว่า ‘แผ่นดินอวิ๋นชวน’ และขณะที่ไปสำรวจแดนลึกลับบางแห่งกับคนอื่นๆ นั้น ก็ได้พบกับจุดตัดมิติในสถานที่เปล่าเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ด้วยความสงสัยจึงเข้าไปสำรวจดู และได้พบกับแท่นบูชาที่ดูเหมือนกับที่นี่ไม่มีผิด บนแท่นบูชายังมีบาทายักษ์ถูกปิดผนึกอยู่ข้างหนึ่ง”

หลิ่วหมิงพูดกึ่งจริงกึ่งเท็จออกมา และพยายามยืดเวลาไว้เล็กน้อย ขณะเดียวกัน ก็นึกถึงสภาพของบาทายักษ์ที่เขาพบในแดนลึกลับของนิกายหยวนหมัวในตอนนั้นอย่างละเอียด

เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ตอนนี้ได้พบกับปีศาจยักษ์แล้ว แต่ทำไมฟองน้ำลึกลับถึงยังไม่ปรากฏออกมา

และดูจากสถานการณ์แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถยื้อเวลาได้นานมากนัก

“ไม่ผิด! นั่นจะต้องเป็นบาทาของข้าที่ถูกปิดผนึกไว้อย่างแน่นอน รีบเล่าต่อ เจ้ายังค้นพบอะไรอีก?” หัวปีศาจยักษ์ได้ยินก็พยักหน้าติดต่อกัน และเผยรอยยิ้มออกมา

“หลังจากที่ข้ากับสหายค้นพบบาทายักษ์ ก็รู้สึกหวาดกลัวกับกลิ่นไออันแข็งแกร่งมาก จึงไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่สำรวจดูเล็กน้อยแล้วก็เดินจากไป นอกจากนี้แล้วก็ไม่มี……”