ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1015

ประมุขประจิมหลางชิงแต่งกายแบบนักศึกษาคล้ายกับเหมาหยวนเซิง แต่ว่าภายนอกสวมทับด้วยเสื้อคลุมเต๋าชิ้นหนึ่ง เขาไว้เครายาวสีดำสามแฉกไว้ใต้ข้าง ตัดแต่งเป็นระเบียบยิ่ง

“พวกเรามีศัตรูร่วมกัน นั่นก็คือเฉาเจี๋ย” หลางชิงว่า “เขากว่างเฉิงที่เพิ่งผงาดขึ้นมาเป็นตัวแปรที่อยู่เหนือความคาดหมาย”

“ดูจากตอนนี้ เขากว่างเฉิงนี่เหมือนกับสุนัขเฝ้าประตูที่เฉาเจี๋ยเลี้ยงไว้ หากไม่ถอนตะปูดอกนี้ออก เขาโถงทองทองจะมั่นคงเหมือนเดิม”

หลางชิงพูดพลางส่ายศีรษะอย่างแช่มช้า “ข้าเองก็อยากจะถอนตะปูดอกนี้เช่นกัน แต่ว่าตอนนี้ทำไม่ได้”

จวงเซินไม่ได้รู้สึกว่าหลางชิงกำลังบอกปัด กลับถามอย่างเยือกเย็นว่า “พี่หลางได้ยินข่าวอะไรมาหรือ”

“ข้าครั้งนี้ที่มาเพราะคิดบอกต่อท่าน” หลางชิงพยักหน้า “จักรพรดิแพรงามกลับโลกซ้อนโลกแล้ว นอกจากนี้ยังมีข่าวส่งมาจากยอดเขาอัศจรรย์ ว่าเขาตั้งใจคุ้มครองเยี่ยนจ้าวเกอและเขากว่างเฉิง”

พอพูดจบ จอมยุทธ์เนินต้นจักพรรรดิก็มีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น

ท่าทีที่ชัดเจนขนาดนี้ของจักรพรรดิแพรงามอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขา แต่ว่าไม่มีคนพูดถึงข้อสงสัยนี้

ประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยมีความสำคัญแนบแน่นกับจักรพรรดิแพรงาม ส่วนประมุขประจิมหลางชิงกับเฉาเจี๋ยแม้ว่าจะเป็นน้ำกับไฟ แต่เขาก็นับว่าสนิทสนมกับอวิ๋นฉือจักรพรรดิแพรงามยิ่ง

สำหรับความขัดแย้งระหว่างเฉาเจี๋ยกับหลางชิง หลังจากที่จักรพรรดิแพรไกล่เกลี่ยไม่เป็นผล ก็จะอยู่ตรงกลางไม่ช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

แต่สำหรับเนินต้นจักรพรรดิแล้ว นี่เป็นภูเขาที่ยากจะข้ามผ่าน

จวงเซินถามอย่างแช่มช้า “เป็นเรื่องราวตั้งแต่เมื่อใด”

“แทบจะพร้อมกับที่พวกเราออกฌาน” หลางชิงตอบ “เห็นได้ชัดว่าเขาวางแผนไว้แต่แรก จักรพรรดิเอกภพยังไม่กลับจากมิติต่างแดน พวกเราไปฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ตอนนี้ มีแต่จะชนกำแพงเสียเปล่าๆ”

คำพูดของหลางชิงค่อนข้างเกรงใจแล้ว

สำหรับหลางชิงที่มีความสัมพันธ์กับจักรพรรดิแพรไม่เลว บางทีอาจจะแค่ชนกำแพง แต่สำหรับจวงเซินกับเนินต้นจักรพรรดิ เกรงว่าจะไม่ได้แค่ชนกำแพงเท่านั้น

มีคนโพล่งขึ้นว่า “สมมติว่าพวกเราเพียงเล่นงานแค่เขากว่างเฉิง ไม่เล่นงานเขาโถงทอง จักรพรรดิแพรงามจะลงมือหรือไม่”

หลางชิงไม่ได้รู้สึกไม่พอใจต่อการสอดปากของเขา เพียงพยักหน้าช้าๆ

จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิสีหน้าสั่นไหวเล็กน้อย “หรือว่าข่าวลือส่วนหนึ่งจะเป็นจริง จักรพรรดิแพรคิดเลือกเขยให้บัวแดงฟู่ถิงหรือ คนที่นางถูกใจคือโจรน้อยแซ่เยี่ยนนั่นหรือขอรับ”

พอได้ฟังคำพูดนี้ จวงเซินก็มองหลางชิง สีหน้าฉายแววค้นหา

แม้ว่าทั่วทั้งเนินต้นจักรพรรดิจะเกลียดเยี่ยนจ้าวเกอเข้ากระดูกดำ แต่ก็จำเป็นต้องยอมรับว่าเขาเป็นคนหนุ่มที่ในไม่กี่ปีมานี้ ผงาดขึ้นมาได้โดดเด่นที่สุดบนโลกซ้อนโลก และเป็นอัจฉริยะบุรุษอายุน้อย

ฉายามนุษย์เซียนผู้ถูกเนรเทศแพร่หลายในเขตเพลิงทักษิณอย่างกว้างขวางเช่นกัน

“ไม่อาจบอกได้ว่าไม่มีแน่นอน แต่สมควรไม่ใช่” หลางชิงส่ายหน้า “ข่าวที่ส่งมาจากยอดเขาอัศจรรย์คือ เยี่ยนจ้าวเกอเคยช่วยเหลือฟู่ถิง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการทดแทนบุญคุณ”

จวงเซินครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวว่า “ทางจักรพรรดิแพรใช่ว่าจะลงมือได้”

“โอ้?” หลางชิงมองจวงเซินอย่างเหนือความคาดหมายเล็กน้อย

เหมาหยวนเซิงที่อยู่ด้านข้างยามนี้กระแอมขึ้น กล่าวเสริมว่า “ไม่ใช่ว่าข่าวที่ประมุขประจิมท่านได้ยินมามีข้อผิดพลาด ความหมายของศิษย์พี่เจ้าสำนักก็คือ จักรพรรดิแพรบางทีอาจตั้งใจช่วยเหลือ แต่พอถึงตอนนั้นกลับไม่แน่ว่าจะมีเวลา”

หลางชิงขมวดคิ้ว “หมายความว่าอย่างไร”

จวงเซินลดเสียงกล่าวหลายประโยค หลางชิงสีหน้าพลันแปรเปลี่ยน