ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1016

เสวี่ยชูฉิงมารดาของเยี่ยนจ้าวเกอถูกประกาศจับอย่างลับๆ ในสถานที่บางส่วนบนโลกซ้อนโลก

หรือพูดได้ว่าอาจจะไม่ใช่การประกาศจับ แต่ก็มีคนไม่น้อยตามหาตัวนาง

ในจำนวนนี้หลักๆ ได้แก่เขตมหานภากลาง เขตสุราลัยบูรพา เขตฟ้าสงัดพายัพ และเขตสารทอิสาน

ตอนนี้เมื่อทราบว่าบางทีพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋อาจมีความเกี่ยวข้องกับเสวี่ยชูฉิง การตามหาตัวกระเรียนหิมะก็มีเบาะแสที่ทรงประสิทธิภาพสุดขีดเพิ่มขึ้นสายหนึ่ง ดังนั้นจวงเซินจึงได้เชิญนักพรตเทียนอี้ ประมุขบูรพาและเลี่ยนจู่หลิน ประมุขประจิมมาช่วยเหลืออย่างมั่นใจ

แต่ว่าพอพูดถึงประมุขประจิม จวงเซินกลับมองมายังหลางชิง

ตามปกติแล้วนอกจากเขตมหานภากลาง ในบรรดาอีกแปดเขตที่เหลือ สองเขตที่มีภูมิศาสตร์ติดกันจะมีความสัมพันธ์ไม่ปรองดองมาแต่ไหนแต่ไร การกระทบกระทั่งน้อยใหญ่เมื่อสั่งสมมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายต่อให้ไม่กลายเป็นความแค้นล้ำลึก ความสัมพันธ์ก็จะตึงเครียดยิ่ง

เพียงแต่ว่าบ้างก็ควบคุมไว้ได้ บ้างก็เริ่มประทุออกมา

ข้อนี้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นแค่ระหว่างเขตตะวันอาคเนย์กับเขตเพลิงทักษิณเท่านั้น

เขตตะวันอาคเนย์กับเขตสุราลัยบูรพา เขตสุราลัยบูรพากับเขตสารทอิสาน เขตสารทอิสานกับเขตราตรีอุดร ต่างมีความสัมพันธ์ไม่ดีนัก

คล้ายๆ กัน เขตกระฟ้าประจิมและเขตฟ้าสงัดพายัพก็เกิดการกระทบกระทั่งกันหลายครั้งมาก

ประมุขประจิมหลางชิงมีสีหน้าเรียบเฉย “อย่างน้อย ปัญหาด้านผู้สืบทอดของหูเยว่ซิน ข้ากับนางก็มีความเห็นคล้ายกัน การเชิญนางมาช่วยในครั้งนี้ก็เพื่อจุดประสงค์นี้ ข้าเชื่อว่านางจะไม่ปฏิเสธ”

จวงเซินพยักหน้า “เช่นนี้ก็ดี”

กับเรื่องเสวี่ยชูฉิงก่อนหน้านี้ เขาแสดงท่าทีเป็นกลาง ถ้าหากว่าสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิไม่ได้ตัดสินใจออกคำสั่งอย่างชัดเจน เขาก็ไม่สนใจ

แต่ตอนนี้หลังจากรู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอและเสวี่ยชูฉิง ความคิดที่จวงเซินมีต่อเรื่องนี้ย่อมเปลี่ยนแปลงตาม

“ถึงแม้ไม่มีหลักฐานที่จับต้องได้ แต่การคาดคะเนของข้าสมควรไม่ผิดพลาด เยี่ยนจ้าวเกอมีความเกี่ยวข้องกับลูกหลานของหูเยว่ซิน” จวงเซินถาม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้จะให้เฒ่าหวังออกหน้าได้หรือไม่”

หลางชิงส่ายศีรษะ “บางทีอาจอำนวยความสะดวกให้เราบ้าง แต่ไม่ทราบว่าจะออกหน้าด้วยตัวเองหรือไม่”

จวงเซินเงยหน้าเล็กน้อย ถอนหายใจเสียงยาว “ตอนที่อาวุธเซียนในสุสานจักรพรรดิประกายกาฬตกไปอยู่ในมือของเยี่ยนจ้าวเกอนั่น ข่าวถูกส่งออกไป เฒ่าหวังในเมื่อไม่ออกหน้า เช่นนั้นตอนนี้ก็ยังไม่อาจบอก”

จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิด้านหลังเขาแสดงสีหน้าเสียดายออกมา

เฒ่าหวังที่จวงเซินกับหลางชิงพูดถึงไม่ใช่ใครอื่น เป็นหวังเจิ้งเฉิง ประมุขปฐวีนั่นเอง!

ผู้ปกครองเขตมหานภากลาง หนึ่งในคนที่ยืนอยู่ระดับสูงสุดท่ามกลางจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ทั่วทั้งโลกซ้อนโลก

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ หลายๆ ครั้งการตัดสินใจของหวังเจิ้งเฉิง ด้านหลังมีเจตจำนงของกษัตริย์ดินอยู่ด้วย

“ไม่เป็นไร” จวงเซินสายตาล้ำลึก ค่อยๆ เอ่ยว่า “ติดต่อนักพรตเทียนอี้กับสหายร่วมเส้นทางเลี่ยนเถอะ”

หลางชิงว่า “คนอื่นๆ จำเป็นต้องปลอบขวัญ จะให้ดีก็ยอมถอยให้สักหน่อย เพื่อไม่ให้มีใครก่อปัญหาในตอนที่เรามุ่งหน้าไปยังฝั่งตะวันออกเฉียงใต้”

จวงเซินพยักหน้า กล่าวอย่างแช่มช้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็รอจักรพรรดิเอกภพกลับโลกซ้อนโลกเถอะ”

“พวกเราออกฌาน จักรพรรดิเอกภพกับจักรพรรดิแพรยังอยู่ในมิติต่างแดน บางทีอาจจะปลีกตัวมาได้ จักรพรรดิเอกภพทราบถึงความตายของชิงซู่จื่อและพักพรตเซียนหลานแล้ว แม้จักรพรรดิแพรจะถึงก่อน แต่ว่าจักรพรรดิเอกภพกำเนิดสมควรไม่ช้ากว่าเท่าไร”

จวงเซินหันไปมองทิศทางที่เขตตะวันอาคเนย์ตั้งอยู่ “พิธีเปิดสำนัก? ยังเหลืออีกหลายวัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราจะไปฉลองให้แก่พวกเจ้าในวันนั้น”

…

ข่าวที่ในที่สุดประมุขทักษิณก็กลับเขตเพลิงทักษิณ เขากว่างเฉิงรับรู้อย่างรวดเร็ว