ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1028

เลี่ยนจู่หลินจับจ้องเยี่ยนตี๋เขม็ง

คนอื่นๆ ก็ย้ายสายตาไปที่เงาร่างซึ่งถือดาบอยู่นั้นเช่นกัน

แม้แต่พวกประมุขคนอื่นๆ เช่นหลางชิงและจวงเซินที่ต่อสู้อยู่ ก็ถึงขั้นแบ่งสมาธิมาทางสนามรบด้านนี้

ในตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอทำสงครามสะท้านใต้หล้าบนเขามหาวิญญาณและเขารอบวง ถ้าหากว่ามีปัจจัยพิเศษเช่นค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งจนยากจะต้านทานพลังของเยี่ยนจ้าวเกอได้จริงๆ สงครามบนเขามหาวิญญาณ เยี่ยนจ้าวเกอก็ได้ใช้ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะสำแดงกดดันจางซู่เหรินกับหยวนเสี่ยนเฉิงอย่างแท้จริง ทั้งยังฆ่าหยวนเสี่ยนเฉิงจนดับสิ้นไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง

นักพรตตงเฉวียนกับจ้าวเจินที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปด ยิ่งถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าตายคาที่

ผลการรบเช่นนี้ยังคงสร้างความตกตะลึงพรึงเพริดให้แก่ผู้คน

ตอนอยู่ในระดับเทวะสำแดงก็มีพลังถึงเพียงนี้ บัดนี้เขาอยู่ในระดับสะพานเซียนแล้ว เช่นนั้นจะมีสภาวะแบบใดกัน

ทุกคนล้วนรู้จักความแข็งแกร่งของเยี่ยนจ้าวเกอคร่าวๆ ทว่าในตอนนี้ พลังของเยี่ยนตี๋ก็ทำให้ผู้คนร้องอุทานเช่นกัน

‘จิตดาบของเขาแปลกประหลาดยิ่ง เหมือนกับ…เหมือนกับ…’ หลางชิงมองเยี่ยนตี๋ ในใจคล้ายตรวจจับอะไรได้ แต่จากนั้นก็หายไป ‘ยังมีเมฆบนศีรษะของเขาอีก นั่นเป็น…’

เลี่ยนจู่หลินคล้ายนึกถึงอะไรสักอย่าง แต่ว่าหัวคิ้วขมวดมุ่น รู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับเห็นบุปผาในม่านหมอก เพียงแต่ไม่ว่านางจะคิดอย่างไร เยี่ยนตี๋ก็สะบัดดาบสวรรค์มังกรทะยานในมือ สาวเท้าเข้ามาโจมตีอีกครั้ง!

ครั้งนี้เลี่ยนจู่หลินนับว่าระวังตัวไว้สิบสองส่วน

ขณะนี้นางจัดวางเยี่ยนตี๋ไว้ในระดับเดียวกัน ถือว่าเยี่ยนตี๋เป็นประมุขในหมู่คนผู้หนึ่ง คล้ายกับว่าคนที่นางสู้ด้วยไม่ใช่คู่ต่อสู้ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปด ขั้นสะพานเซียนระยะกลาง แต่เป็นชนชั้นเฉาเจี๋ยและหลิวเจิงกู่

เมื่อครู่นางไม่รู้ถึงความสามารถของวิชาดาบของเยี่ยนตี๋ อีกทั้งยังนึกไม่ถึงตัวตนเช่นเมฆแปลงกำเนิด คิดอาศัยความเหี้ยมโหดของแสงสีชาดหยินหยางแปรเปลี่ยนรีบเผด็จศึก จัดการเยี่ยนตี๋ในระยะเวลาสั้นๆ

สุดท้ายแล้วกลับเป็นนางที่เกือบเรือคว่ำในไม่กี่กระบวนท่า

ตอนนี้เลี่ยนจู่หลินได้บทเรียนแล้ว นางต่อสู้อย่างใจเย็น ใช้กระบวนท่าหักล้างกระบวนท่า

ในฐานะที่เป็นประมุขเขตหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงมาหลายปี บนตัวนางมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงไม่ต่ำกว่าหนึ่งชิ้น อีกทั้งล้วนมีคุณสมบัติไม่ธรรมดาทั้งสิ้น

ถึงจะสู้ตัวตนอย่างตราประทับตะวันและมงกุฎจันทราไม่ได้ แต่ก็แทบจะเทียบได้กับกระบี่ปีศาจเทาเที่ย เหนือกว่ากระบี่ประกายฟ้าเมฆาเคลื่อน กระบี่ทะเลม่วง และดาบอีกาทองผลาญฟ้า

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงพอมาอยู่ในมือของจอมยุทธ์ขั้นประมุข อานุภาพก็เพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

เพราะได้รับการเสริมพลังจากอาวุธ การโจมตีของเลี่ยนจู่หลินจึงเหี้ยมหาญกว่าเดิม

เยี่ยนตี๋มีเมฆแปลงกำเนิดบนศีรษะ ไม่สนใจการป้องกันตัวเองโดยสิ้นเชิง ใช้กระบวนท่าอย่างตรงไปตรงมา โจมตีใส่เลี่ยนจู่หลินสุดกำลัง

สองฝ่ายใช้จู่โจมปะทะจู่โจม สู้กันจนฟ้าพลิกแผ่นดินคว่ำ

ความยิ่งใหญ่ของญาณจริงแท้ และความเร็วในการฟื้นปราณของเยี่ยนตี๋ที่ได้หลอมจิตของคัมภีร์นภาหยินหยาง คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต และคัมภีร์พลิกฟ้าส่วนหนึ่งเข้าไปในจิตดาบของตน และยังได้ศึกษาอย่างละเอียด ก็สุดที่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนจะเทียบเคียงได้เช่นกัน

ดังนั้นจึงค่อยต้านทานวิชาดาบที่เหี้ยมหาญล้ำเลิศของเขาไว้ได้

แต่ว่าอีกฝ่ายคือเลี่ยนจู่หลินที่มีร่างของมนุษย์เซียน การผลาญพลังของเยี่ยนตี๋ไม่อาจเทียบกับตอนที่สู้กับศัตรูคนอื่นได้ ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร พลังกายของเขาก็จะค่อยๆ ลดต่ำลงเท่านั้น

ทว่าสิ่งที่ทำให้เลี่ยนจู่หลินยิ่งสู้ยิ่งแตกตื่นก็คือ แม้ว่าพลังกายและญาณจริงแท้จะถูกผลาญไปมหาศาล แต่สภาวะดาบของเยี่ยนตี๋กลับยิ่งใช้ยิ่งมีอิสระ เกรี้ยวกราดดุดันขึ้นอย่างต่อเนื่อง คล้ายกับว่ามันค่อยๆ คุ้นชินกับความแข็งแกร่งของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุขที่เป็นศัตรูแล้ว

ราวกับผิวหินที่ห่อหุ้มหยกงามค่อยๆ หลุดร่อนออก แสงสีที่อยู่ด้านในพร่างพราวละลานตากว่าเดิม!

ทางนั้นเยี่ยนตี๋กับเลี่ยนจู่หลินสู้กันอย่างดุเดอืด

ในขณะเดียวกัน ทางเยี่ยนจ้าวเกอก็เผชิญกับประมุขทักษิณจวงเซิน!

ก่อนหน้านี้หลังจากเลี่ยนจู่หลินขวางหลิวเจิงกู่ จวงเซินก็ไร้ข้อกริ่งเกรงใดๆ อีก โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอด้วยความดุร้าย

คู่แค้นเจอกันย่อมเดือดดาลเป็นพิเศษ ในตอนนี้คำพูดอื่นๆ ล้วนเป็นส่วนเกิน

หงส์อมตะเพลิงยักษ์กางปีก ปกคลุมฟ้ากับดวงอาทิตย์

พิรุณอัคคีไร้สิ้นสุดเทกระหน่ำลงมา ครอบคลุมดินแดนจิตคุณธรรมทั้งผืน จุดที่รวมตัวกันมากที่สุดจะต้องเป็นเขากว่างเฉิงอย่างไม่ต้องสงสัย

เห็นได้ชัดว่าจวงเซินศึกษาม้วนคัมภีร์ร่างหงส์อมตะได้สูงส่งกว่าพวกหยวนเสี่ยนเฉิง จางซู่เหริน และเผิงเฮ่อ

สี่จริยะก่อนกำเนิดซึ่งมีพลังป้องกันน่าทึ่ง ยามนี้ถูกเขาใช้ไปกับการโจมตี

ถึงแม้ว่าการโจมตีของเขาอาจจะไม่รุนแรงเท่าเฉาเจี๋ย เลี่ยนจู่หลิน และหลิวเจิงกู่ แต่ก็มีอานุภาพเปี่ยมล้น ยิ่งเต็มไปด้วยความทนทาน คงอยู่เนิ่นนาน คล้ายกับเป็นนิรันดร ยากจะทำลาย

เพียงแต่คราวนี้ จวงเซินก็ทำให้ทุกคนต้องจับตามอง แทบจะเปลี่ยนแปลงภาพประทับโจมตีอ่อนป้องกันแข็งที่ผู้คนมอบให้ในอดีต

เรื่องของตน ตนย่อมเข้าใจดีที่สุด จวงเซินรู้จักจุดเด่นในวรยุทธ์ของตัวเองดี อีกทั้งยังศึกษา ปรับเสริม และเพิ่มระดับอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้คือผลลัพธ์!

“ดี!” เยี่ยนจ้าวเกอมองจวงเซิน แค่นเสียงคำหนึ่ง แต่ว่าเขาไม่คิดจะหลบ ยังคงยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นสูง

สภาวะของเขาเพิ่มขึ้นกว่าเดิม ระหว่างฟ้าดินเหมือนกับปรากฏเงาแสง

เยี่ยนจ้าวเกอค้ำฟ้ายันดิน ฝ่ามือที่ชูเหนือศีรษะเหมือนกับหลอมรวมกับท้องฟ้าที่แท้จริงเป็นหนึ่ง

สูงไกล เก่าแก่ ผนึกตัว น่าเกรงขาม เกรี้ยวกราด ยิ่งใหญ่

ชายหนุ่มเผชิญกับสภาวะโจมตีที่แข็งแกร่งของจวงเซิน เดิมทีไม่มีความคิดหลบหลีก คิดใช้แข็งชนแข็ง กระตุ้นรอยตราพลิกนภาอีกครั้ง!

ฝ่ามือร่วงลง ท้องฟ้าทลาย พุ่งเข้าหาหงส์อมตะเพลิงและจวงเซิน!

เปรียบเทียบว่าใครแกร่งกว่า มีอานุภาพมากกว่า เกรี้ยวกราดกว่า!

………………..

[1] ยอดฝีมือพอลงมือ ก็ทราบว่ามีหรือไม่มี หมายถึง คนทั่วไปไม่อาจมองเรื่องราวที่ยากเย็นออก แต่ยอดฝีมือสามารถมองออกและแก้ไขได้อย่างสบายๆ