ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1038

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดยื่นฝ่ามือเข้าหาตราอักขระที่ครอบคลุมทะเลหวงเจียอยู่นั้น

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน “เมื่ออยู่บนมือข้าไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไรจริงๆ มันย้ายทะเลหวงเจียไม่ได้ ไม่ช่วยในการฝึกปรือเท่าไรนัก และไม่อาจกระตุ้นเพื่อใช้สู้กับศัตรูได้ ทว่า…”

ชายหนุ่มเงยหน้ามองจักรพรรดิเอกภพ “ใช้ต้อนรับจักรพรรดิเอกภพท่านบนพื้นที่ของทะเลหวงเจียได้อย่างเหลือเฟือ”

ขณะที่พูด ลำแสงก็รวมตัวกันใต้เท้าของเยี่ยนจ้าวเกอ สีดำกับสีทองผสมกัน จากนั้นก็ลอยขึ้นด้านบน

พวกมันค่อยๆ จับตัวกันเป็นเงาแสงสายหนึ่ง โดยมีตราอักขระที่เกิดจากลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินเป็นพื้นฐาน เหมือนกับคนที่ขมุกขมัวคนหนึ่ง

ทันทีที่ฝ่ามือของจักรพรรดิเอกภพวางลงบนเงาแสงนั้น พลังพลันถูกขวาง

แววตาของเขาสั่นสะท้าน พบว่าพลังของตัวเองถูกลากลงไปยังฟ้าดินเบื้องล่าง

‘กักเก็บดินคืนกำเนิด…’ จักรพรรดิเอกภพใคร่ครวญ เปลี่ยนกระบวนท่าอย่างฉับพลัน!

ประกายตาในดวงตาสองข้างตอนนี้ราวกับสลักกระแสเวลาอันเป็นนิรันดร์

แม้จะมีหลักมรรคาแห่งอารามอู่จวงบนเขาอสงไขยในตำนานเป็นพื้นฐาน ศึกษาความน่าอัศจรรย์ของชีวิตและผืนแผ่นดิน ไขกระจ่างมรรคาการเปลี่ยนแปลงของมิติ แต่ว่านอกจากนี้แล้ว จักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังมีความสามารถในด้านคัมภีร์นภากาลเวลาที่ล้ำลึก

กระนั้นในตอนที่เขาคิดจะย้อนเวลา บาดแผลบนร่างของเขากลับกะพริบอย่างรุนแรง

ในขณะเดียวกัน ตราอักขระที่ครอบคลุมทะเลหวงเจียอยู่ด้านล่างก็มืดลงไปหลายส่วน ทว่าเงาแสงที่เกิดขึ้นจากตราอักขระกลับเปลี่ยนเป็นสว่างไสวอย่างไม่เคยมีมาก่อน

พลังอันมหาศาลที่ยิ่งใหญ่และหนักแน่นกำเนิดมาจากด้านใน แล้วไหลเข้ามาในใจกลางฝ่ามือที่กางออกของจักรพรรดิเอกภพกำเนิด

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดร่างสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง เขาชักฝ่ามือกลับ เพ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอกับตราอักขระที่อยู่ด้านล่าง

“มนุษย์เซียนมาถึงโลก แทบไร้ผู้ต่อต้าน เซียนจริงแท้สำนักเต๋าช่างแข็งแกร่งจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอใช้สองมือกำเป็นมุทรา ประสานกันอยู่ด้านหน้า “ด้วยระดับพลังฝึกปรือในปัจจุบันของข้า ต่อให้กงจักรมหาประกายกาฬเป็นอาวุธเซียนที่แท้จริงซึ่งเซ่นหลอมสำเร็จโดยสมบูรณ์ ก็เกรงว่าจะต้านทานท่านไม่ได้ แต่ที่ข้าใช้กงจักรมหาประกายกาฬและตราประทับตะวัน ก็เพียงเพราะต้องการมอบปราณวิญญาณที่เปี่ยมล้นมาสนับสนุนพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพเท่านั้น ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินที่จักรพรรดิเอกภพท่านตามหามาโดยตลอด จึงเป็นแผนการในวันนี้ของข้า”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่รีบไม่ร้อน “มีแต่ท่านจึงจะทำให้แผนการนี้ทำงานได้ แผนการนี้ขอแค่มีผลกับท่าน แต่ทำอะไรคนอื่นไม่ได้ แต่ก็แค่ใช้ไม่ได้เท่านั้น”

จวงเซินมีสีหน้าเคร่งขรึมเย็นเยียบ จ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอเข็มง บนขมับมีเส้นเอ็นปูดโปน

หลางชิง เลี่ยนจู่หลิน และนักพรตเทียนอี้ สามยอดฝีมือขั้นประมุขก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน

การมาถึงของจักรพรรดินีอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอเผชิญหน้ากับการลงมือของจักรพรรดิเอกภพคนเดียวแล้ว ยังสามารถป้องกันเอาไว้ได้ กลับเหนือกว่าความคาดหมายของพวกเขายิ่งกว่า

ป่าไม้สูงเทียมฟ้าที่แน่นขนัดด้านหลังจักรพรรดิเอกภพถูกคนโค่นเป็นแถบ จักรพรรดินีเจี่ยหมิงคงที่ยังคงหลับตาเดินออกมาจากด้านใน

“ตอนแรกวางแผนว่าหลังจากฆ่าพวกเจ้า จึงค่อยตั้งใจตามหา” จักรพรรดิเอกภพสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน “ตอนนี้ก็แค่ต้องทำสองเรื่องพร้อมกัน”

เขาพูดพลางสะบัดแขนเสื้อ ให้มันกางเข้าใส่เยี่ยนจ้าวเกอกับลายมือแห่งแผ่นดิน

มิติแปรเปลี่ยน ทิศทางเคลื่อนย้าย หมายจะดึงเยี่ยนจ้าวเกอกับลายมือแห่งแผ่นดินไปด้วยกัน

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนไม่เห็นในสายตา เขาใช้ไม่เปลี่ยนแปลงรับมือเปลี่ยนแปลง รักษาพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพต่อ

เขามอบญาณจริงแท้ของตัวเอง ตราประทับตะวัน และกงจักรมหาประกายกาฬให้แก่พิธีกรรมไม่หยุดยั้ง ใช้พิธีบวงสรวงกระตุ้นตราอักขระที่เกิดจากลายมือของมารดาแห่งแผ่นดิน

ตราอักขระส่องแสงระยิบะระยับอีกครั้งหนึ่ง

เยี่ยนตี๋ที่ก่อนหน้านี้เหมือนกับทำตัวไม่เกี่ยวข้อง ตอนนี้ตวาดขึ้น เมฆแปลงกำเนิดบนศีรษะของเขาออกจากศีรษะของเขาไป แล้วลอยไปยังด้านบนตราอักขระ

พอได้รับผลกระทบเช่นนี้ ตราอักขระก็เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ถึงกับปรากฎสภาพโกลาหล

เมฆแปลงกำเนิดกับลายมือแห่งแผ่นดินรวมพลังเป็นหนึ่ง เงาแสงมายาเหนือทะเลหวงเจียถึงกับกลายเป็นภาพมายาของมิติเวลาที่แปรเปลี่ยน

เอกภพในแขนเสื้อของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดถึงกับทำอะไรเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ไปชั่วขณะ

ในขณะเดียวกัน จักรพรรดินีก็บรรลุถึงด้านหน้าจักรพรรดิเอกภพอีกครั้ง จักรพรรดิเอกภพได้แต่เก็บกระบวนท่าล่าถอยไป แต่เขายังไม่ยอมตัดใจ ขณะที่เคลื่อนย้ายมิติก็โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอ ราวกับคงอยู่ทุกที่