ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1040

เป็นเพราะว่าจักรพรรดินีมาถึงและจักรพรรดิเอกภพได้รับบาดเจ็บ ผืนดินที่ครอบคลุมท้องฟ้าก่อนหน้านี้จึงค่อยๆ แตกร้าวออกมา

ทะเลหวงเจียได้เห็นเดือนเห็นตะวัน แต่ว่าภาพทิวทัศน์กลายเป็นอีกลักษณะหนึ่งไปตั้งแต่แรกแล้ว

ในตอนนี้ทั่วทั้งทะเลหวงเจียมีกลิ่นอายอันแข็งแกร่งสามสายกำลังพุ่งจากเขารอบวง มายังเขากว่างเฉิงบนดินแดนจิตคุณธรรมในทะเลหวงเจีย

ประกายกระบี่ที่แยกฟ้าดินมาถึงในชั่วพริบตา บรรลุถึงด้านหน้าทุกคน ก่อนที่มันจะค่อยๆ จางลง ปรากฏเงาคนสามสาย

คนหนึ่งในนี้คือชายหนุ่มในอาภรณ์สีขาว ร่างสูงใหญ่ผู้หนึ่ง หน้าหล่อเหลาดูดี บุคลิกไม่ธรรมดา เขาแขวนกระบี่ยาวเล่มหนึ่งไว้ที่เอว แม้ว่ากระบี่จะอยู่ในฝัก แต่กลับบันดาลให้ผู้คนเกิดความรู้สึกสะท้านไปทั้งวิญญาณ

หากเกิดมันหลุดออกจากฝัก ฟ้าจะต้องถล่มดินจะต้องทลายแน่

ประกายกระบี่ละลานตาครอบคลุมร่างของคนหนุ่มอาภรณ์สีขาวผู้นี้ไว้ ที่ที่เขาพุ่งผ่าน มิติเวลาราวกับถูกฟันออก สรรพสิ่งพากันหลีกทาง

ด้านซ้ายด้านขวาของคนหนุ่มอาภรณ์ขาวผู้นี้ยังมีคนอีกฝั่งละหนึ่งคน

คนทางขวาคือบุรุษวัยกลางคน เขาไม่ได้มีหน้าตาโดดเด่นนัก แต่ตอนนี้มีประกายกระบี่พร่างพราวคลุมร่าง ราวกับต้องการเบิกฟ้าเปิดดิน

ส่วนคนทางซ้ายเป็นคนหนุ่มในอาภรณ์สีดำ องคาพยพองอาจ แต่ว่ามีบุคลิกเย็นชา เงียบงันไม่กล่าววาจา ประกายกระบี่บนร่างของเขาไม่โชติช่วงนัก เพียงแต่ร่วมทางกับคนหนุ่มอาภรณ์ขาวและบุรุษวัยกลางคนผู้นั้นมาถึงด้านหน้าจักรพรรดิเอกภพและจักรพรรดินีอย่างเงียบๆ

สามคนมองเขากว่างเฉิงก่อน พอเห็นเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋สองพ่อลูก และเขากว่างเฉิงยังปลอดภัยก็พยักหน้าเล็กน้อย

หลังจากพวกจวงเซินและหลางชิงเห็นเหตุการณ์นี้ ม่านตาของพวกเขาก็หดตัวลงอย่างไม่อาจควบคุม

คนหนุ่มอาภรณ์ขาวพยักหน้า สามคนทักทายจักรพรรดินีก่อน “ผู้เยาว์คารวะจักรพรรดินี”

จักรพรรดินีพยักหน้า “พวกท่านมาสายไปบ้างนะ”

“เป็นพวกข้าชักช้าเอง” คนหนุ่มอาภรณ์ขาวโค้งตัวคำนับ จากนั้นก็ยืดกายขึ้นมองจักรพรรดิเอกภพกำเนิด “จักรพรรดิเอกภพ”

สายตาของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดเลื่อนจากร่างของเยี่ยนจ้าวเกอไปอยู่บนตัวของพวกคนหนุ่มอาภรณ์ขาว บัดนี้นิ่งเงียบไม่เอ่ยวาจา

ประมุขประจิมหลางชิงที่อยู่ด้านข้างปั้นสีหน้าเคร่งขรึม “ไป๋เทา พวกท่านถึงกับมาที่นี่”

คนหนุ่มอาภรณ์ขาวคนนั้นกล่าว “ท่านกับจวงเซินแม้ว่าจะมีการคบหากับเขตฟ้าแดงหรดีค่อนข้างดี แต่ท่านอาจารย์มีคำสั่ง ข้าย่อมต้องทำตามคำสั่งของท่านอาจารย์ ไม่ใช่อาศัยผลประโยชน์ที่พวกท่านมอบให้”

คนหนุ่มอาภรณ์ขาวมีชื่อว่าไป๋เทา แต่กลับมีชื่อที่ทุกคนคุ้นเคยในโลกซ้อนโลกเคยมากกว่า นั่นก็คือประมุขหรดี จ้าวผู้ปกครองเขตฟ้าแดงหรดี

ถ้าหากว่าไป๋เทาเป็นแค่ประมุขหรดี สีหน้าของจักรพรรดิเอกภพคงไม่จริงจังขนาดนี้

สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิเซียนจริงแท้ที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนกริ่งเกรงขนาดนี้ สาเหตุไม่ได้อยู่ที่ตัวพวกไป๋เทาสามคน แต่อยู่ที่อาจารย์ของพวกเขา

พวกประมุขหรดีไป๋เทาต่างก็เป็นลูกศิษย์ของสำนักเขานครหยก บนยอดเขาเป่ยเกาเหนือเขาคุนหลุนในเขตมหานภากลาง

อาจารย์ของพวกเขาก็คือกษัตริย์กระบี่ ตัวตนที่อยู่สูงที่สุดในโลกซ้อนโลก และเป็นหนึ่งในสามกษัตริย์!

แม้วัยวุฒิและคุณวุฒิของกษัตริย์กระบี่จะมีน้อยที่สุดในสามกษัตริย์ แต่ที่แล้วมาก็ถูกจัดให้อยู่ในแถวเดียวกับกษัตริย์ดินและกษัตริย์เร้นลับ แสดงแสนยานุภาพไปทั่วสี่ทะเล

ปัจจุบันเขาอยู่ที่มิตินอกแดน ยังไม่ได้กลับมา แต่การปรากฏตัวขึ้นที่นี้ของพวกไป๋เทา ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้คนเกิดความคิดเชื่อมโยง โดยเฉพาะอาศัยหน้าของพวกเขาสามคน ก็ไม่จำเป็นต้องให้จักรพรรดินีลงมือแล้ว

“เยี่ยนจ้าวเกอได้รับมรดกของจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ยไป ก็เพราะเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงของอิ่นเทียนเซี่ย!” หลางชิงกล่าวเสียงแหบพร่า “ต่อให้กษัตริย์กระบี่เสียดายผู้มีความามารถ ความยุ่งเหยิงในนี้ก็จำเป็นต้องใคร่ครวญ…”

ไป๋เทาส่ายหน้า “หลางประจิม ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ ถอนใจยาว “พวกเขาแซ่เยี่ยน!”

หลางชิงงงงวย “แซ่เยี่ยน…รอเดี๋ยว!”

เขาทำท่าเหมือนเห็นผี มองเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋สองพ่อลูกอย่างสับสน “เป็นเยี่ยนผู้นั้น?!”

จวงเซิน นักพรตเทียนอี้ เลี่ยนจู่หลิน จนไปถึงเฉาเจี๋ยและหลิวเจิงกู่ตอนแรกยังสงสัย ต่อจากนั้นใบหน้าก็ฉายแววแตกตื่น