ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1043

หนึ่งกระบี่เบิกนภา ไม่มีสิ่งใดขัดขวาง

ถึงแม้จะใช้แค่กระบี่นี้ พวกจักรพรรดิเอกภพกำเนิดสามคนก็ไม่มีความคิดจะหยุดต่อสู้อีก จากไปในทันที

มิติที่เปิดออกไม่ปรากฏจิตทำลายล้าง แต่หยินหยางกลับแยกข้างกัน สี่ลักษณ์กำเนิด เหมือนกับเกิดโลกใบใหม่

‘นี่คือกระบี่หยกเบิกนภาหรือ สมคำร่ำลือจริงๆ’ เยี่ยนจ้าวเกอใช้สายตาส่งประกายกระบี่ออกห่างและหายวับไป จากนั้นก็ละสายตากลับมา

ประมุขทักษิณจวงเซินยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบนิ่ง เขามีสีหน้าพิกลอยู่บ้างในขณะที่มองเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ เหมือนกับได้รู้จักพวกเขาเป็นครั้งแรก

เยี่ยนจ้าวเกอก็กำลังมองจวงเซินอยู่

ประมุขหรดีว่าไป๋เทา “จวงทักษิณ ท่าน…”

ผมสีขาวหิมะของจวงเซินลอยพริ้วตามลม “การได้ลายมือแห่งแผ่นดินมาและการฆ่าพวกท่านที่นี่เป็นคนละเรื่องกัน กษัตริย์เอกภพสุดท้ายให้ความสำคัญกับอะไรมากกว่ากัน ข้าเองก็บอกไม่ได้ แต่สำหรับข้าจวงเซินแล้ว ตั้งแต่ก่อนหน้าอาจเป็นกระดูกหงส์อมตะสำคัญกว่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว”

จวงเซินเอ่ยอย่างราบเรียบอีกว่า “จักรพรรดิเอกภพยินดีจากไป เป็นเพราะว่าเขาสำเร็จเป็นเซียนจริงแท้ ยังคงมีความหวังอยู่ในใจ ขอแค่กษัตริย์ดินและกษัตริย์เร้นลับลงมือสะกดกษัตริย์กระบี่พร้อมกัน เขาก็ยังมีโอกาส”

แต่ว่าหลังจากผ่านการต่อสู้ในวันนี้ จวงเซินก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีโอกาสเหมือนจักรพรรดิเอกภพกำเนิด

จักรพรรดิเซียนจริงแท้ยังคงสูงส่ง

ถึงแม้ว่าจวงเซินจะยอมรับว่า ด้วยความสามารถและพลังแฝงของเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋สองพ่อลูก ขอแค่ไปถึงระดับประมุขในหมู่คนพร้อมกับเวลาที่ผ่านไป ก็ไม่ต้องเกรงกลัวจักรพรรดิเอกภพกำเนิดอีกแล้ว แต่นั่นถึงอย่างไรก็จำเป็นต้องใช้เวลา และเป็นเรื่องที่ยังไม่แน่ว่าจะเกิดขึ้น

กระนั้นสำหรับเขาจวงเซิน เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ในตอนนี้สามารถงัดข้อกับประมุขผู้ยิ่งใหญ่เช่นเขาได้แล้ว

พ่อลูกคู่นี้ คนหนึ่งเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปด คนหนึ่งเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด

ขอแค่คิดถึงเรื่องหนึ่ง จิตใจขอจวงเซินก็กลายเป็นหนักอึ้ง เพราะเขามีความรู้สึกอัปมงคลว่าวันนี้หากเอาชนะไม่ได้ วันหน้าก็ยิ่งเอาชนะไม่ได้

ยอดฝีมือที่มาถึงระดับนี้ย่อมมั่นใจในตัวเอง เชื่อมั่นในความสามารถของตัวเอง ไม่มีทางยอมให้ผู้ใดง่ายๆ แต่ว่าการเกิดความรู้สึกอัปมงคลกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตนในระดับในปัจจุบันหายากยิ่ง ไม่ใช่จะเกิดขึ้นเฉยๆ โดยเฉพาะตอนมองเมฆแปลงกำเนิดบนศีรษะของเยี่ยนตี๋ นี่ยิ่งทำให้เขาจนปัญญาโดยสิ้นเชิง

ถ้าหากบอกว่าสามารถนำกระดูกหงส์อมตะของถังหย่งฮ่าวมาจากเขาโถงทอง และได้ครอบครองจิตจริงแท้ของเมฆคุณธรรม เช่นนั้นเขาก็ฝึกฝนห้าจริยะร่วมกันได้

ห้าจริยะก่อนกำเนิดเมื่ออยู่ด้วยกัน สรรพวิชาไม่อาจกล้ำกราย ดำรงอยู่พร้อมฟ้าดิน ฟ้าดินสิ้นสูญข้าค่อยสิ้นสูญ

หนึ่งในความสามารถด้านการป้องกันที่สุดยอดที่สุดของสำนักเต๋านี้มีพลังป้องกันน่าทึ่งถึงขีดสุด ถึงแม้จะได้เพิ่มมาแค่จริยะเดียว แต่เทียบกับสี่จริยะที่คุ้มครองจวงเซิงอยู่ในตอนนี้แล้ว มันแข็งแกร่งกว่าไม่รู้เท่าไร

ทว่าแปลงกำเนิดอันเป็นอันดับแรกในห้ากำเนิดแรกเริ่มซึ่งเป็นการสืบทอดสายเอกพิสุทธิ์ กล่าวได้ว่าสามารสะกดการอยู่ร่วมกันของห้าจริยะได้!

นี่ทำให้ผู้คนทอดถอนใจว่าฟ้ากลั่นแกล้งกัน

จวงเซินถอนใจยาว ก่อนจะมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ที่มาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อจบความแค้นระหว่างเรา ไม่ใช่เจ้าตาย ก็เป็นข้าม้วย เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้ อยู่เหนือความคาดหมายของข้าโดยสมบูรณ์ แต่ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างเดียวกัน”

เขากล่าวอย่างแช่มช้าอีกว่า “เจ้าแกร่งเจ้าสังหารข้า ข้าแกร่งข้าสังหารเจ้า นอกจากนี้แล้ว ก่อนข้าจะมาก็คิดไว้แล้วว่าจะไม่จากไป”

เยี่ยนตี๋ยามนี้เอ่ยขึ้น “ท่านมีความตั้งใจเช่นนี้ เขากว่างเฉิงของข้าจะให้เกียรติของจอมยุทธ์แก่ท่าน”

เขาลอยขึ้นมาถึงด้านหน้าจวงเซิน “บุตรชายข้าสังหารบุตรชายท่าน ท่านคิดแก้แค้น ผู้เป็นบิดาเช่นพวกเราสองคนมาจบเรื่องนี้ด้วยตัวเองเถอะ”

พวกแขกที่มาร่วมพิธีบนเขากว่างเฉิงเกิดความปั่นป่วนเล็กน้อย

เยี่ยนตี๋ตั้งใจจะตัดสินเป็นตายกับประมุขผู้หนึ่งด้วยตัวคนเดียวอย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้คนกลับไม่สงสัยว่าเยี่ยนตี๋จะมีความสามารถนี้หรือไม่ การต่อสู้เมื่อก่อนหน้าได้พิสูจน์ไปเรียบร้อยแล้ว