ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1064

พอพวกเยี่ยนจ้าวเกอกลับถึงเขานครหยกบนยอดเขาเป่ยเกา ประโยคแรกที่หวังผู่พูดเมื่อเจอพวกเขาก็คือ “เป็นไปตามที่ศิษย์น้องเยี่ยนเจ้าคาดไว้ ที่จักรพรรดิแพรผิดสัญญาก่อนหน้า เป็นการกระทำของจวงทักษิณจริงๆ”

เขารู้สึกประหลาดใจ “ไม่รู้ว่าจวงทักษิณทำได้อย่างไรกันแน่”

ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร จวงเซินก็ถ่วงแข้งถ่วงขา ขัดขวางจักรพรรดิแพรเป็นระยะเวลานานขนาดนี้ได้สำเร็จ สำหรับทุกคนแล้ว นี่แทบจะเทียบได้กับวีรกรรมที่เยี่ยนจ้าวเกอสู้กับจักรพรรดิเอกภพ

ชิวเจียไห่ส่ายหน้าถอนใจ “จวงทักษิณตายด้วยดาบของอาจารย์อาเยี่ยน จักรพรรดิแพรครั้งนี้คิดแก้แค้นเกรงว่ายากแล้ว ที่แล้วมาเขาใจกว้าง คงไม่ระบายอารมณ์กับคนที่เหลืออยู่ของเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ ความคับข้องในครั้งนี้มีแต่ต้องรับไว้”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินดังนั้น สีหน้ากลับกลายเป็นพิกลอยู่บ้าง เขานวดขมับของตัวเองเบาๆ กล่าวเสียงทุ้มว่า “ครั้งนี้ไม่แน่นัก”

หวังผู่กับชิวเจียไห่สบตากัน ได้ยินความนัยในวาจาของเยี่ยนจ้าวเกอ “ศิษย์น้องเยี่ยน เจ้ารู้อะไรเช่นนั้นหรือ”

“ข้าเองก็ไม่ทราบความจริงของเรื่องราว” เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “มีแต่การคาดเดา ยังไม่อาจพิสูจน์ได้”

หวังผู่รู้สึกสนใจ “อย่างไรหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็ถามว่า “ถ้าหากจักรพรรดิแพรมีบุตรีคนอื่นนอกจากฟู่บัวแดงแล้ว พวกท่านว่าจะเป็นอย่างไร”

วาจานี้เหมือนทำลายศิลา สะท้านฟ้าไปทั่วบริเวณ หวังผู่กับชิวเจียไห่ได้ยินก็งงงันกับที่

ครู่ต่อมาหวังผู่ก็รู้สึกตัว สีหน้าเคร่งขรึม “บางทีอาจไม่มีเรื่องอะไรเลยก็ได้ แต่ก็อาจจะเกิดเรื่องใหญ่เช่นกัน”

เขากล่าวอย่างแช่มช้า “ถ้าหากว่านอกจากฟู่บัวแดงแล้ว จักรพรรดิแพรยังมีบุตรีอีกคน เช่นนั้นก็ไม่ใช่แค่เป็นการให้กำเนิดบุตรีคนหนึ่งอย่างลับๆ เท่านั้น!”

จักรพรรดิแพรขึ้นชื่อเรื่องความมากรัก ผ่านสตรีมานับครั้งไม่ถ้วน แต่กลับไร้ทายาทมาโดยตลอด บนโลกซ้อนโลกก็มีคนนินทาอยู่ไม่น้อย

ต่อมา ในที่สุดไม่กี่ปีมานี้ก็มีฟู่ถิงที่เป็นบุตรีเพียงคนเดียว สุดท้ายแล้วยังมีคนสงสัยว่าจักรพรรดิแพรถูกคนสวมเขาหรือไม่

จนกระทั่งต่อมาฟู่ถิงได้ออกท่องยุทธจักร ทุกคนล้วนมองออกว่านางเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของจักรพรรดิแพร คำกล่าวหาจึงค่อยๆ สงบลง

ทว่านี่เป็นความคิดของคนที่อยู่ในระดับกลางถึงต่ำ หวังผู่กับชิวเจียไห่ที่เป็นลูกศิษย์ของกษัตริย์กระบี่ย่อมทราบว่าเรื่องราวไม่ได้รวบรัดแค่นั้น

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยืนยันการคาดเดาแรกสุดของตัวเองผ่านพวกเขา

ในฐานะยอดฝีมือสายเอกพิสุทธิ์ที่มีพลังฝึกปรือสูงส่งที่สุดบนโลกซ้อนโลก จักรพรรดิแพรงามฟู่อวิ๋นฉือได้ศึกษาแก่นของการลืมรักสูงส่ง และใช้มันสร้างรากฐานมรรคาให้แก่ตนเอง

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดที่ถือตัว คิดอาศัยสิ่งนี้เพื่อทำให้วิชาห้ากำเนิดแรกเริ่มสมบูรณ์

จักรพรรดิแพรเดินไปทั่วดงบุปผา ไม่มีใบติดมาสักใบ ความจริงแล้วเป็นเพราะสาเหตุนี้

ต่อมาผ่านแม่น้ำรั่วสามพันลี้ เพียงหนึ่งจอกก็ดับกระหาย ถือว่าเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงการเดินสู่ระดับใหม่ของเส้นทางนี้

ลืมรักสูงส่งไม่ใช่ไร้รัก

จักรพรรดิแพรมากรัก ผ่านสตรีโดดเด่นมานับไม่ถ้วน ตนเองจำเป็นต้องมอบความรักให้ ขณะที่อยู่กับแต่ละคน ความรักยังบริสุทธิ์และเร่าร้อน

จนกระทั่งถึงตอนสุดท้าย ความรักก็บริสุทธิ์ถึงขีดสุด จึงค่อยมีการตกผลึกจากความรักเช่นฟู่ถิง เขามอบความรักและความเอ็นดูให้แก่ฟู่ถิงอย่างแท้จริง

อย่างน้อยก่อนที่เขาจะก้าวไปสู่ขั้นต่อไป ทุกสิ่งนี้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ขณะเดียวกันก็จริงใจและถ่องแท้ ทว่าหากเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายใดๆ ในการฝึกฝนนี้ สถานการณ์จะไม่เหมือนเดิมแล้ว นั่นบ่งบอกว่าเขาเดินเฉไปจากเส้นทาง

“จักรพรรดิแพรงถึงอย่างไรก็ได้ผลักเปิดประตูเซียน หลุดจากข้อผูกมัดของมนุษย์แล้ว” ชิวเจียไห่รู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย “เซียนจริงแท้ไร้ช่องโหว่ ควรจะไร้ช่องโหว่เลยถึงจะถูก สมควรไม่เกิดปัญหาใหญ่กระมัง”

หวังผู่ส่ายศีรษะด้วยใบหน้าจริงจัง “จักรพรรดิแพรถ้าหากไม่ได้มีความทะนงตัวขนาดนั้นยังพอว่า เขาใช้มันเป็นพื้นฐานของตัวเอง หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้น จะเกิดภัยพิบัติฟ้าถล่มทันที”

ชิวเจียไห่ขมวดคิ้ว “การให้กำเนิดทายาท เป็นการค้นคว้ามรรคาเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่งหลังจากจักรพรรดิแพรกลายเป็นเซียน ตอนนั้นเขาได้ข้ามการขวางกั้นระหว่างมนุษย์และเซียน ครอบครองร่างไร้ช่องโหว่แล้ว ต่อให้เกิดปัญหา ก็สมควรแก้ไขได้เองกระมัง”

“สถานเบาคือธาตุไฟเข้าแทรก สถานหนักคือตกจากระดับเซียน” เยี่ยนจ้าวเกอถอนใจ “คนที่โดดเด่นเช่นจักรพรรดิแพร เกรงว่าจะฝืนอดกลั้น ป้องกันไม่ให้ตกระดับ สุดท้านยจะถูกธาตุไฟเข้าแทรก…”

สีหน้าของเขาพิกลเล็กน้อย “จิตใจคงไม่แบ่งแยกกระมัง?”

หวังผู่มองเยี่ยนจ้าวเกอ “ศิษย์น้องเยี่ยนจ้าวเกอทราบเรื่องนี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้หากข้าไม่ได้ฟังผิด เจ้ายังถามตั้งแต่ตอนแรกว่าหากมีบุตรีอีกคนจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่หากมีทายาทอีกคนจะเป็นอย่างไร?”

“จะเป็นเช่นนี้หรือไม่ ข้าเองไม่กล้ายืนยัน” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ก่อนหน้านี้ข้าบอกแล้วว่า เป็นการคาดเดาที่ยังไม่ได้พิสูจน์ แต่ว่า…”

เขาถอนใจคำหนึ่ง “พอได้ฟังคำพูดของพวกศิษย์พี่หวัง ข้าก็ยิ่งรู้สึกว่าการคาดเดาก่อนหน้าของข้าเกรงว่าจะไม่ผิดพลาด สาเหตุที่คาดเดาเช่นนี้เพราะทางจวงทักษิณแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอสาธยายเรื่องของเมิ่งหว่านกับหลิวเซี่ยนถิงมารดาของนาง หวังผู่กับชิวเจียไห่ได้ฟังแล้ว ก็เพียงถอนใจคำหนึ่ง “เหตุใดต้องหาเรื่องด้วย”

หวังผู่กล่าวอย่างเคร่งขรึม “สามารถทำให้จักรพรรดิแพรเกิดความผิดปกติเช่นนี้ เกรงว่าการคาดเดาของศิษย์น้องเยี่ยนจ้าวเกอจะถูกต้องแล้ว”

คนทั้งสามสบตากัน

ปัญหาที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่ว่าเหตุใดจักรพรรดิแพรจึงเปลี่ยนเป็นเช่นนี้อีกแล้ว แต่ว่าต่อจากนี้เขาจะทำอย่างไร

คนเสียสติโดยกำเนิดไม่น่ากลัวนัก

จักรพรรดิที่มีสติคนหนึ่งสามารถเจรจาได้

แต่ว่าจักรพรรดิผู้หนึ่งหากเปลี่ยนคนเสียสติ เช่นนั้นจะเกิดผลลัพธ์อะไรขึ้น ก็ไม่มีใครคาดเดาออกแล้ว โดยเฉพาะจักรพรรดิผู้นี้ยังมีอาวุธเซียนอยู่ในมือ

………………..