ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1065

เยี่ยนจ้าวเกอ หวังผู่ และชิวเจียไห่ต่างมองกันและกัน

ชิวเจียไห่ถอนใจ “จวงทักษิณนี่…”

“เกรงว่าเขาคงคาดไม่ถึงผลลัพธ์เช่นนี้ น่าจะแค่ต้องการเบี่ยงเบนจักรพรรดิแพรไม่ให้ปลีกตัวมาร่วมพิธีเปิดสำนักของเขากว่างเฉิงทัน” เยี่ยนจ้าวเกอก็ถอนใจเช่นกัน “ถึงอย่างไรก็เป็นจักรพรรดิที่เลื่อนสู่ระดับเซียนจริงแท้ น่าจะมีความเป็นได้ที่จะแก้ไขได้เองถึงจะถูก ข้าเองก็เคยได้ยินพวกท่านพูดถึงคำวิจารณ์ของอาจารย์ลุงเยว่ต่อจักรพรรดิแพร จึงทราบว่าในตอนที่จักรพรรดิแพรเปิดประตูเซียน ได้ทิ้งภัยแฝงเร้นเอาไว้ จนมีสภาพเช่นนี้”

ชิวเจียไห่ถาม “ไฉนจึงไม่เกิดปัญหาแต่ต้นหรือเวลาอื่น กลับเปิดปัญหาขึ้นตอนนี้ ถ้าหากว่าเมิ่งหว่านนั่นเติบโตขึ้นบนโลกซ้อนโลก อายุก็สมควรไม่แตกต่างกับฟู่บัวแดงเท่าไรกระมัง ผ่านไปหลายปีขนาดนี้แล้ว”

มุมปากของเยี่ยนจ้าวเกอกระตุกเล็กน้อย “เกรงว่าในตอนนั้นจักรพรรดิแพรจะไม่ทราบเรื่อง ไม่นานมานี้เป็นเพราะจวงเซินได้เบาะแส ครั้งนี้น่าจะได้เห็นตัวเมิ่งหว่าน สุดท้ายวิกฤตกาณณ์จึงบังเกิดแล้ว”

ทุกสิ่งไม่จำเป็นต้องอธิบาย ขอแค่จักรพรรดิแพรงามได้เจอเมิ่งหว่านก็มากพอแล้ว

ชิวเจียไห่เบิกตากว้าง “ไฉนจึงไม่รู้แม้แต่น้อย”

อย่าว่าแต่จักรพรรดิแพร ไม่ว่าจะเป็นจอมยุทธ์ที่สำเร็จในด้านวรยุทธ์คนไหน อยากจะทิ้งเมล็ดพันธุ์ไว้หรือไม่ล้วนเป็นเรื่องที่ตนควบคุมได้ นอกเสียจากว่าจะถูกคนดูดพลัง

กระนั้นอย่าว่าแต่ดูดพลังของจักรพรรดิแพรงาม บนโลกซ้อนโลกในปัจจุบันก็เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้

หลังจากได้ดูดพลังของจักรพรรดิแพรงามแล้ว ยังทำให้จักรพรรดิแพรงามไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย เช่นนั้นยิ่งไม่มีผู้ใดทำได้

พลังฝึกปรือในตอนนั้นของหลิวเซี่ยนถิงด้อยกว่าจักรพรรดิแพรงามเกินไป ไม่มีทางทำได้เด็ดขาด

“มีแต่ฟ้าที่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น” เยี่ยนจ้าวเกอเบะปาก

หวังผู่กล่าว “เรื่องนี้แม้นดูไม่เหมือนเกี่ยวข้องกับพวกเราโดยตรง แต่ความจริงไม่อาจมองข้าม”

บนโลกซ้อนโลก เรื่องของสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิไม่มีเรื่องเล็ก เพราะเพียงเคลื่อนไหวเล็กน้อย ก็ส่งผลต่อโลกซ้อนโลกทั้งใบแล้ว

“ความเกี่ยวข้องโดยตรงใช่ว่าจะไม่มี” เยี่ยนจ้าวเกอแตะนิ้วกับริมฝีปาก “เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าเขาจะหมายตาเมฆแปลงกำเนิดของบิดา หรือหมัดแปลงกำเนิดของข้า”

มีแต่ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้จักรพรรดิแพรงามที่เสียสติคิดจะทำอะไร

“ปัญหาในตอนนี้ก็คือ จะทำให้จักรพรรดิแพรงามหายดีได้หรือไม่” หวังผู่มองเยี่ยนจ้าวเกอ “จักรพรรดิแพรถ้าหากว่าได้รับหมัดแปลงกำเนิดไปแต่แรก บางทีอาจไม่มีปัญหาเช่นตอนนี้ ข้าย่อมไม่ได้บอกว่าให้ศิษย์น้องเยี่ยนเจ้าให้เปล่า ตอนนี้ไม่ว่าเจ้าจะเสนอเงื่อนไขอะไร เชื่อว่ายอดเขาอัศจรรย์ไม่มีทางต่อรอง”

เยี่ยนจ้าวเกอนวดขมับของตัวเอง “หากง่ายเช่นนั้นก็ดี หลายปีมานี้ข้าได้ศึกษาวรยุทธ์สายเอกพิสุทธิ์อย่างละเอียด พอจะมีความรู้อยู่บ้าง”

เขายิ้มอย่างหนักใจเล็กน้อย “พื้นฐานของจักรพรรดิแพรมั่นคงแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนได้อีก ตอนนี้หากให้เขาเรียนหมัดแปลงกำเนิดย่อมได้ประโยชน์ สามารถเพิ่มพลังได้อย่างใหญ่หลวง เสียดายที่จะเกิดผลบนพื้นฐานในตอนนี้”

พูดอีกอย่างก็คือ เมื่อไม่อาจแก้ไขปัญหาในตอนนี้ได้ ก็เป็นการทำให้คนเสียสติแข็งแกร่ง

หวังผู่ได้ยินดังนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ชิวเจียไห่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถามว่า “จักรพรรดิแพรตอนนี้มีสภาพอย่างไรกันแน่ แค่ไม่รู้สึกตัว ละเมอ หรือว่าปรากฏความนึกคิดที่ขัดแย้งและแบ่งแยกกัน”

“หากให้ข้าเดา น่าจะเป็นอย่างหลัง” เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้า “จักรพรรดิแพรถูกธาตุไฟเข้าแทรก สภาพในตอนสุดท้ายคือมีหลายบุคลิก หนึ่งคือมากรัก อีกหนึ่งคือไร้รัก!”

จิตของจักรพรรดิแพร หากสืบย้อนกลับไปในช่วงชีวิตที่ผ่านมาหลายปี จะเป็นขั้นตอนที่แบ่งแยกกัน

ก่อนที่จะให้กำเนิดเมิ่งหว่านกับฟู่ถิง เขาได้เดินไปทั่วดงบุปผา กลับไม่มีใบไม้ติดมาสักใบ

จักรพรรดิแพรงามในขั้นนี้สามารถใช้วลี ‘แม่น้ำรั่วสามพันลี้ เพียงหนึ่งจอกก็ดับกระหาย’ มาบรรยายได้