ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1087

ยามพูดถึงเหล่ามารในนพยมโลก เยี่ยนจ้าวเกอ จักรพรรดิไร้จำกัด และจักรพรรดิแพรไม่ได้หลบหลีกเมิ่งหว่านอีก

เมิ่งหว่านฟังเงียบๆ อยู่ด้านข้าง พอตอนนี้ได้ยินชื่อของเทวกษัตริย์บรรพกำเนิด ก็อดถอนใจชมเชยไม่ได้ “ตอนอยู่บนโลกแปดพิภพ ถึงแม้จะทราบถึงความน่ากลัวของนพยมโลกเช่นกัน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้”

เยี่ยนจ้าวเกอว่า “ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ในกาลเวลาอันยาวนาน ถึงแม้ว่าเวลาส่วนใหญ่เป็นฝ่ายเต๋าชนะมาร แต่ไม่มีผู้ใดปฏิเสธความแข็งแกร่งของนพยมโลก”

“มารสวรรค์บุพกาลชิงตำแหน่งกับบรมครูหยกพิสุทธิ์ คงจะแพ้กระมัง” เมิ่งหว่านถาม

ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้ม “นั่นย่อมแน่นอน ดังนั้นเทวกษัตริย์บรรพกำเนิดจึงเป็นเทวกษัตริย์บรรพกำเนิด ‘มารสวรรค์บุพกาล’ กลับได้แต่เปลี่ยนชื่อเป็นมารสวรรค์บุพกาล”

จักรพรรดิไร้จำกัดกล่าว “มารสวรรค์บุพกาลพ่ายแพ้จริงๆ ต่อมาถูกเทวกษัตริย์บรรพกำเนิดสะกดไว้ ไม่อาจหลุดออกมาได้นานถึงหมื่นปี แต่ถ้าหากว่าปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง เกรงว่าจะเป็นฉากวันสิ้นโลกแล้ว”

“หากบอกว่าวันสิ้นโลกมาถึงจริงๆ ต้องดูการจุติของมารสวรรค์ปัจฉิมธรรม (สิ้นสูญกฎ)” จักรพรรดิแพรตอนนี้เอ่ยขึ้นอย่างเหม่อลอย “ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นตัวตนที่เป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนจากมีเป็นไม่มีในทุกสิ่ง เหมือนกับเทวกษัตริย์รัตนวิเศษ”

เมิ่งหว่านพึมพำเบาๆ “มารสวรรค์ปัจฉิมธรรม…”

เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้างอธิบาย “ถึงจะบอกว่าเป็นสิบสองมารสวรรค์ แต่ในนี้มีอยู่ตนหนึ่งที่ไม่เคยเผยโฉม จึงขาดไปหนึ่งตำแหน่งมาโดยตลอด เป็นตนสุดท้ายในหกบรรพมาร บรรพมารก็คือเทพมารก่อนกำเนิด คงอยู่ก่อนที่จะมีการเบิกฟ้าผ่าดิน มีแต่ตนนี้ที่เป็นข้อยกเว้น ถึงจะเป็นบรรพมาร บรรพบุรุษแห่งมารทั้งมวล แต่กลับถือให้การจุติเป็นจุดจบของโลก จุดสิ้นสุดอขงโลกหลังกำเนิด ชื่อของมันที่แท้เป็นอะไร ความจริงยังไม่ทราบ ‘มารสวรรค์ปัจฉิมธรรม’ เป็นคำเรียกที่พวกเราตั้งขึ้นจากความสามารถของมันผ่านไปนานวันเข้า จึงกลายเป็นชื่อของมันไปโดยปริยาย”

เมิ่งหว่านกระจ่างแจ้ง “เป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนจากมีเป็นไม่มีในทุกสิ่ง เหมือนกับเทวกษัตริย์รัตนวิเศษบรมครูสายเหนือพิสุทธิ์ บ่งบอกว่าทุกอย่างดับสูญ จุดจบมาถึง การสรรสร้างไม่คงอยู่อีกหรือ”

จักรพรรดิไร้จำกัดพยักหน้า “ไม่ผิด มารสวรรค์ปัจฉิมธรรมเป็นสัญลักษณ์ของวันสิ้นสูญ วินาทีที่มันจุติ หมายถึงภัยพิบัติฟ้าที่แท้จริงของโลกใบนี้ได้มาถึง

“มารสวรรค์บุพกาลและมารสวรรค์ปัจฉิมธรรมเป็นหนึ่งหัวหนึ่งหางที่แข็งแกร่งขนาดนี้ อีกสี่ตนที่เหลือในหกบรรพมารเกรงว่าจะไม่ธรรมดาแล้ว” เมิ่งหว่านถอนใจกล่าว

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “ใครบอกไม่ใช่เล่า”

เขาชี้ดินแดนของนพยมโลกที่ทุกคนอยู่ “นพยมโลกแห่งนี้เกิดจากศพของมารสวรรค์ธรรมชาติ (เทพมารสรรสร้าง) บรรพมารตนที่สอง หลังจากมารสวรรค์บุพกาล”

เมิ่งหว่านประกายตาสั่นไหว “ข้าจำได้ว่าในบันทึกโบราณมีการกล่าวถึง ว่านพยมโลกคือโลกที่อยู่ตรงกันข้ามกับโลกของพวกเราเหล่ามนุษย์ก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ เหมือนกับตัวตนที่ต่างกันสุดขั้ว โลกเช่นนี้ถึงกับเกิดจากศพของจอมมารตนหนึ่งหรือนี่”

จักรพรรดิแพรหัวเราะเสียงเบา เอ่ยขึ้น “หว่านเอ๋อร์ มารสวรรค์ธรรมชาติถึงแม้จะตายไปแล้ว แต่ว่ามันจะแข็งแกร่งหรือไม่ พวกเราจำเป็นต้องดูว่าคนที่ฆ่ามันเป็นใคร คนที่สังหารมารสวรรค์ธรรมชาติ ก็คือเทวกษัตริย์รัตนวิเศษ บรมครูสายเอกพิสุทธิ์ หนึ่งในบรมครูสายสามพิสุทธิ์”

เมิ่งหว่านกะพริบตา “เป็นเช่นนี้นี่เอง”

จักรพรรดิแพรไพล่สองมือไว้ด้านหลัง มองดูนพยมโลกซึ่งอยู่ด้านนอกมิติต่างแดนแห่งนี้อย่างเหม่อลอย “ถึงจะบอกว่าเป็นตัวตนที่เหมือนอยู่คนละขั้วกับโลกมนุษย์ แต่ว่านพยมโลกถึงอย่างไรก็รกร้าง ดังนั้นย่อมวางแผนกัดกินโลกของเราเหล่ามนุษย์โดยปริยาย นี่บางทีอาจบอกได้ว่าเป็นอนาคตอย่างหนึ่ง ที่นพยมโลกรวมกับดินแดนที่มารสวรรค์บุพกาลถูกผนึก ก็เพื่อจะรักษาพลังเฮือกสุดท้ายให้แก่วิถีมาร ป้องกันไม่ให้มารสวรรค์บุพกาลทะลายผนึกออกมา และเพื่อไม่ให้ทำลายนพยมโลกจนหมดสิ้น”

เขาพูดพลางหันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ต่อจากมารสวรรค์บุพกาลและมารสวรรค์ธรรมชาติ บรรพมารตนที่สามมีชื่อว่ามารสวรรค์สูงสุด บรรพมารตนที่สี่มีชื่อว่ามารสวรรค์ไร้รูป”

เมิ่งหว่านงงงวยเล็กน้อย “มารสวรรค์…สูงสุด?”