ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1089

จักรพรรดิไร้จำกัดพูดพลางมองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอทราบความหมายของเขา จึงส่ายหน้ากล่าวว่า “ยังไม่แน่ว่าจะเป็นราชันพระจันทร์หรือไม่ สำนักเราไม่ได้รู้จักราชันพระจันทร์ดีนัก เพียงรู้ว่านางเคยลงไปยังโลกแปดพิภพ แล้วทิ้งมงกุฎจันทราเอาไว้”

บัดนี้จักรพรรดิไร้จำกัดพยักหน้า ก่อนที่ทุกคนจะเข้าไปด้านในตำหนักหลัง

เปลวเพลิงหลายชั้นสลาย เงาแสงกลุ่มหนึ่งเดี๋ยวปรากฏ เดี๋ยวดำมืด คล้ายจริง คล้ายลวงกำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้านในความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยนจ้าวเกอเพ่งมองไป ในเงาแสงนั้นมีดวงไฟสีดำจุดหนึ่ง มองไปอ่อนกำลังยิ่ง มันส่ายไหวไม่หยุด เหมือนกับพร้อมจะดับได้ทุกเวลา ทว่ากลับมีปราณมารที่ยิ่งใหญ่กระเพื่อมออกมาจากด้านใน เพียงแต่ไม่อาจลุกโหมได้อีกตลอดกาล

นั่นเป็นจักรพรรดิในหมู่มารตนหนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้าของเดิมของที่แห่งนี้ และเคยสร้างควงามปั่นปั่นไปทั่วฟ้าดิน

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถูกทำลายโดยสมบูรณ์ แต่ส่วนใหญ่แล้วมารมักจะไม่ตาย หลังจากสูญสลายไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง ก็จะคืนชีพขึ้นในนพยมโลก

ทว่าการคืนชีพของจักรพรรดิมารในนพยมโลกที่อยู่ตรงหน้ากลับถูกคนสะกดไว้ หลายพันปีมานี้ยากจะฟื้นคืนชีพ อยู่ในสภาวะดับสูญตลอดกาล

‘จอมมารที่มีพลังเทียบเท่ากับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน ยากจะถูกสังหารโดยสมบูรณ์ ศรทำลายมารยังทำอะไรพวกมันไม่ได้ อย่าว่าแต่ยอดฝีมือจอมมารที่เทียบได้กับเซียนจริงแท้สำนักเต๋าเลย’

เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตา ‘สามารถสะกดจักรพรรดิในหมู่มารเช่นนี้ไม่ให้คืนชีพขึ้นมาได้ ไม่ธรรมดาจริงๆ’

เขาสำรวจดูอย่างละเอียด เห็นรอบๆ ดวงเพลิงขนาดเล็กสีดำนั้นเหมือนกับถูกครอบคลุมไว้ด้วยความมืดไร้สิ้นสุดชั้นหนึ่ง มันทำลายและกลืนกินแสงและความร้อนของดวงเพลิง ทำให้มันไม่อาจโหมกระพือขึ้นมาได้ตลอดกาล

พอสัมผัสได้ถึงความมืดที่กลืนฟ้ากินตะวันนั้น เยี่ยนจ้าวเกอก็กระแอมเสียงเบา

‘พลังแห่งการกัดกร่อน ราหู!’

จิตพลังชนิดนี้ เยี่ยนจ้าวเกอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เป็นพลังแห่งดาวราหู ดาวคู่ตรงข้ามของดวงอาทิตย์นั่นเอง!

สถานะของคนที่สังหารจอมมารของที่นี่ อีกทั้งยังได้สะกดไม่ให้มันเกิดใหม่ ผุดขึ้นมาทันที

จักรพรรดิไร้จำกัดกับจักรพรรดิแพรสบตากัน ต่างกล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า “ราชันพระราหู?”

ราชันพระราหู หนึ่งในเก้านพเคราะห์แห่งคุนหลุนใหม่หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ ได้รับการกล่าวขานเหมือนกษัตริย์ดิน กษัตริย์เร้นลับ และราชันพระศุกร์เยี่ยนซิงถาง เป็นยอดฝีมือที่มีตำแหน่งสำคัญในประวัติศาสตร์ความเจริญรุ่งเรืองของสำนักเต๋าหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่

จักรพรรดิแพรมองเยี่ยนจ้าวเกอ กล่าวอย่างใคร่ครวญว่า “ได้ยินสหายร่วมเส้นทางเฉาแห่งอาคเนย์กล่าวว่า สำนักของเจ้าคล้ายมีของวิเศษอย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับราชันพระราหู อีกทั้งสหายน้อยเฟิงผู้นี้ยังครอบครองอยู่ด้วยใช่หรือไม่”

“ไม่ใช่ดาบราหู” เยี่ยนจ้าวเกอตอบอย่างตรงไปตรงมา “แต่เป็นคราบหลังจากดาบราหูถูกทำลาย เป็นดาบเล่มใหม่ที่ถูกสร้างขึ้น จะบอกว่าเกี่ยวข้องกับราชัพระราหูก็ไม่ถือว่าผิด แต่เกี่ยวข้องขนาดไหนข้ายังไม่แน่ใจ”

เขามองความมืดที่สะกดดวงเพลิงตรงหน้าราวกับครุ่นคิดอะไรอยู่ “ดูจากตอนนี้แล้ว ความเกี่ยวข้องน่าจะมีมากกว่าที่คาดการณ์ไว้ก่อนหน้า”

จักรพรรดิแพรกับจักรพรรดิไร้จำกัดพยักหน้าอย่างช้าๆ ก่อนที่จักรพรรดิแพรจะยื่นนิ้วออกมาทิ่มใส่เงาแสงกลุ่มนั้นเบาๆ

เงาแสงสั่นไหวเล็กน้อย ดวงเพลิงสีดำงยังคงอ่อนแรง แต่ว่าความมืดที่ดูน่ากลัวนั้นก็เกิดการกระเพื่อมเหมือนกับคลื่นน้ำ

กลิ่นอายแห่งความมืดกลายเป็นควันมารเพลิงทมิฬที่ไร้สิ้นสุด แสงทมิฬที่น่าสยดสยอง ดุร้ายหมายขวัญยิ่งกว่าเปลวไฟที่กอปรกันเป็นตำหนักรอบๆ

ในควันมารเพลิงทมิฬค่อยๆ ปรากฏเงาคนสายหนึ่ง ซึ่งเกิดจากการผนึกตัวของญาณจริงแท้วรยุทธ์ที่อยู่ด้านใน

เยี่ยนจ้าวเกอเพ่งมองไป เขาเห็นสตรีในอาภรณ์สีขาว ไว้ผมสั้นเท่าติ่งหู คนไม่อาจกล่าวว่างามหมดจด ทว่าองคาพยายพเป็นเหลี่ยมเป็นมุมชัดเจน

ทั่วร่างของนางปล่อยกลิ่นอายที่ดุร้ายน่ากลัวสายหนึ่งออกมา สายแต่แน่วแน่ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย

ถึงแม้จะเป็นเงาแสงที่เหลือร่องรอยไว้ ทว่าเมื่อปราณอันน่าสะพรึงพุ่งมาปะทะหน้า ก็กลับทำให้ผู้คนจิตใจเย็นเยียบ

ตอนไปเยือนเขานครหยกแห่งยอดเขาเป่ยเกาในเขาคุนหลุนเมื่อก่อนหน้านี้ เยี่ยนจ้าวเกอได้ข้อมูลมาจากที่นั่นไม่น้อย

รูปร่างหน้าตาของเก้านพเคราะห์แห่งคุนหลุนใหม่ รวมถึงปู่ของตน เยี่ยนจ้าวเกอได้เห็นภาพเหมือนมาแล้ว

เงาคนที่อยู่ตรงหน้า ก็คือราชันพระราหู หนึ่งในเก้านพเคราะห์เมื่อตอนนั้น เจี่ยนซุ่นหัว

นางเป็นยอดฝีมือแห่งเก้านพเคราะห์ที่ถูกยืนยันว่าได้เสียชีวิตไปแล้วเหมือนกับราชันพระศุกร์เยี่ยนซิงถาง ตอนยังมีชีวิตอยู่ได้ทิ้งตำนานไว้นับไม่ถ้วน ขึ้นชื่อในเรื่องจิตใจที่แน่วแน่กล้าแกร่ง