ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1102

สำหรับจักรพรรดิแพรสวมอาภรณ์ดำที่เยือกเย็น จักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวที่ใช้อารมณ์จะเผยช่องโหว่และถูกอีกฝ่ายเล่นงานได้ง่ายๆ ในระหว่างการต่อสู้

ถึงแม้ว่าจะสนับสนุนจักรพรรดิอาภรณ์ขาว ทว่าโดยส่วนตัวแล้วเยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่าจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำมีโอกาสชนะมากกว่า

คนที่ตัดความรู้สึกทิ้ง ไม่สนใจอารมณ์ ไม่ใช่ว่าจะเอาชนะได้ตลอดกาล เป็นเพราะว่าคนอื่นๆ ส่วนใหญ่แล้ว จะมากจะน้อยก็ได้รับผลกระทบ

คนที่ใช้แต่เหตุผลไม่ใช้อารมณ์ บางทีอาจได้เปรียบบ้าง แต่ก็อาจจะมีผลเสีย

ไม่พูดถึงความเอนเอียงทางความรู้สึกของคนส่วนใหญ่ เพียงแค่วิธีการคิด คนที่ใช้เหตุผลไม่ใช้อารมณ์จะไม่อาจใช้จิตใจของตัวเองหยั่งคาดคนอื่นได้ จนอาจจะเกิดการแยกแยะที่ผิดพลาดมากมาย

ตัวเลือกที่ผิดพลาดในสายตาของเขาอาจจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลในสายตาของคนส่วนใหญ่

ในทางตรงกันข้าม เรื่องราวที่สมเหตุสมผลในสายตาของเขา กลับอาจถูกคนส่วนใหญ่ปฏิเสธ

หากไม่เข้าใจเรื่องนี้ ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นก็สามารถทำให้เขาศีรษะแตก เลือดอาบได้แล้ว

แต่ถ้าหากเข้าใจเรื่องนี้ เขาก็ไม่ใช่ตัวตนที่ตัดอารมณ์ความรู้สึกทิ้งอีก

กระนั้นนี่หมายถึงปัญหาที่คนอย่างจักรพรรดิแพรสวมอาภรณ์ดำได้ตกไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คุมไม่ได้

สำหรับการต่อสู้ระหว่างเขากับจักรพรรดิแพรสวมอาภรณ์ขาว เขาไม่อาจเผยช่องโหว่ได้ง่ายๆ และสามารถคว้าหรือแม้แต่สร้างช่องโหว่ของอีกฝ่ายได้

“หากว่ามีพลังจากภายนอกเข้าร่วมด้วย การต่อสู้ของสองคนนี้เกรงว่าจะกินเวลานาน” เยี่ยนจ้าวเกอพาเมิ่งหว่านเคลื่อนไหวในนพยมโลก “เพียงแต่คนที่สนใจเรื่องนี้จะมีแค่หนึ่งหรือสองคนหรือ”

“สำหรับเจ้ากับฟู่บัวแดง แม้นจักรพรรดิแพรสวมอาภรณ์ดำจะคิดลบพวกเจ้าทิ้งตลอดเวลา แต่ก็ยังมีจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวคนหนึ่งคอยปกป้องพวกเจ้าและขัดขวางอีกฝ่ายอย่างเต็มที่”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “ลองเปลี่ยนมุมมามองปัญหาดู ถ้าพวกเจ้าสองพี่น้องปลอดภัยไร้เรื่องราว จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำที่สุดแล้วก็ไม่อาจชนะ ดังนั้นในตอนนี้ จุดสำคัญของการต่อสู้อยู่ที่ธงจตุกำเนิดซึ่งเป็นอาวุธเซียน ระหว่างอาภรณ์ดำกับอารภรณ์ขาว ฝ่ายไหนได้อาวุธเซียนไป ก็จะยึดครองความได้เปรียบในการต่อสู้ทันที”

เมิ่งหว่านได้ยินก็พยักหน้าอย่างเงียบงัน

ชายหนุ่มพานางเหาะไปต่อ แม้ว่าตรงหน้าจะมีเหล่ามารจากนพยมโลกขวางทาง แต่ก็ไม่มีจอมมารที่ตึงมือเป็นพิเศษ การเดินทางจึงราบรื่น

เทียบกันแล้ว การจะออกจากนพยมโลกกลับโลกมนุษย์อย่างไร ต้องใช้ความคิดมากกว่า

นพยมโลกกัดกินฟ้าดิน ล้วนเป็นศัตรูกับทุกสิ่ง

ถ้าเกิดร่องแยกนพยมโลกถูกพบ แล้วมีความสามารถผนึก จะต้องผนึกในทันทีแน่

นี่จะเป็นการสะกดไม่ให้นพยมโลกกัดกินโลกมนุษย์ แต่กลับทำให้เยี่ยนจ้าวเกอหมดหนทาง

ก่อนหน้านี้พวกเขาเข้ามาจากชายฝั่งยมโลกผืนนั้น หากสามารถกลับทางเดิมได้ย่อมประเสริฐสุด แต่จำเป็นต้องป้องกันไม่ให้ยอดฝีมือจากโถงเซียนเฝ้าต้นไม้รอกระต่าย รออยู่ที่นั่นเพื่อให้เขาส่งตัวเองเข้าตาข่ายด้วย

ขณะเคลื่อนไหวในนพยมโลก เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งแยกแยะทิศทาง ทางหนึ่งคิดถึงจักรพรรดิสรรพสิ่งไร้จำกัดและทวนพระอังคารเมื่อก่อนหน้า ด้วยไม่ทราบว่าตอนนี้เป็นอย่างไรแล้ว

ตามเหตุผล หากเป็นไปตามที่จักรพรรดิแพรกล่าว จักรพรรดิไร้จำกัดสมควรไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น

เป้าหมายหลักๆ ของยอดฝีมือจากโถงเซียนอยู่ที่เขาเยี่ยนจ้าวเกอและทวนพระอังคาร

พอคิดถึงทวนพระอังคาร เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกหนักใจเล็กน้อย เขากลับไม่ได้มีความรู้สึกไม่ดีต่อตัวตนที่สมควรนับเป็นอาวุธหรือสมควรนับเป็นยอดฝีมือสำนักเต๋าดีนี้ อีกทั้งยังหวังให้ฟ้าช่วยคุ้มครองอีกฝ่ายหนีรอดไปได้

สถานที่ที่เกิดการต่อสู้ก่อนหน้านี้ได้ถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

ในเขตมารมีเส้นทางสีแดงชาดสายหนึ่งเหยียดยื่นออกไปไกล เปลวเพลิงลุกโชนโหมไหม้ แม้ผ่านไปนานก็ไม่ดับลง

ดูจากลักษณะแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นร่องรอยที่ทวนพระอังคารเหลือไว้หลังจากทะลวงวงล้อมหนีไป

แต่ว่าก็มีกลิ่นอายพลังอื่นๆ เหลืออยู่เช่นกัน กลับเป็นของคนอื่นซึ่งไล่ตามร่องรอยของทวนพระอังคาร

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นเปลวเพลิงที่เหลือร่องรอย หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็พลันเปลี่ยนทิศทาง มุ่งหน้าไปตามเส้นทางสีแดงชาดนั้น

ผ่านไปสักพัก เยี่ยนจ้าวเกอก็จิตใจสั่นไหว