ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1104

คุณชายดินเฉินคุนหัวมองพี่ชายตัวเองด้วยความรู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ออกว่าเรื่องอะไรถึงทำให้เขาหงุดหงิดได้ขนาดนี้

เฉินเฉียนหัวไม่อธิบาย เพียงปรบมือเบาๆ

ยอดเขาเฉียนหัวพลันสั่นไหว

แสงอัสดงและเมฆที่กว้างใหญ่ปรากฏขึ้นจากใต้ยาวเขา สาดส่องไปทั่วฟ้าดินรอบๆ สภาวะที่ยิ่งใหญ่และไร้เทียมทานบังเกิดขึ้น

เฉินคุนหัวประหลาดใจกว่าเดิม “พี่ใหญ่ ท่านจะใช้บรรทัดจิตนภาหรือ?”

บนโลกซ้อนโลก ประมุขทิศบนเฉินเฉียนหัวเป็นอันดับหนึ่งในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย

ตั้งแต่เขาได้ตำแหน่งประมุขทิศบนเป็นต้นมา ก็ไม่เคยต้องอาศัยสิ่งของภายนอก แค่ดูพลังฝึกปรือส่วนตัวเขาก็รู้ว่าเขาสามารถสู้กับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดบนโลกซ้อนโลกได้ด้วยตัวคนเดียว

แม้ว่าจักรพรรดิเซียนจริงแท้ที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนจะลงมือ ก็ยังคงไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะเขาได้

หากไม่มีสาเหตุพิเศษ สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิก็จะไม่ลงมือสร้างความลำบากให้แก่เขา

ดังนั้นผ่านไปหลายปี คนบนโลกซ้อนโลกต่างก็ทราบว่าประมุขทิศบนแข็งแกร่งมาก แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขาแข็งแกร่งเพียงใด

สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิไม่ลงมือ บนโลกซ้อนโลกก็ไม่มีคนที่ทำให้เขาเอาจริงได้

ด้วยเหตุนี้ย่อมไม่มีใครทราบว่า ประมุขทิศบนผู้นี้ครอบครองอาวุธเซียนด้วยร่างระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์!

บรรทัดยาวทำจากสำริดชิ้นหนึ่งลอยจากก้นยอดเขาเฉียนหัวขึ้นมา ก่อนที่มันจะหยุดลงตรงหน้าเฉินเฉียนหัว ภายใต้การครอบคลุมของแสงอัสดง

บรรทัดจิตนภา อาวุธเซียน!

ของวิเศษที่แม้แต่จักรพรรดิเซียนจริงแท้บางคนยังไม่มี แต่กลับปรากฏอยู่ในมือของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่ง

เฉินเฉียนหัวสะบัดแขนเสื้อ จับบรรทัดยาวทำจากสำริดชิ้นนั้นไว้ “ธงจตุกำเนิดเป็นอุปสรรคอยู่บ้าง ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ข้าคงจะได้เห็นด้วยตาตัวเองว่าเยี่ยนจ้าวเกอนั่นทำให้จักรพรรดิแพรแยกจากหนึ่งเป็นสองได้อย่างไร”

เขาคล้ายกับไม่ได้ใส่ใจอาวุธเซียนที่มีค่าเหมือนกับชีวิต แต่ไม่อาจนำมาครอบครองได้สำหรับจอมยุทธ์คนอื่นมากนัก

ครั้งนี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะถูกทำลายอารมณ์สนุกสนาน เขาอาจจะนึกไม่ออกว่าตนยังมีศาสตราเทพอาวุธวิเศษชิ้นนี้ด้วยซ้ำไป

ที่นำมันมาไว้กับตัวไม่ใช่เพราะต้องการไปแก้แค้น แต่เขาคิดว่ากันไว้ดีกว่าแก้ เผื่อว่าครั้งหน้าเจอสถานการณ์ที่คล้ายกันอีก จะได้ไม่ต้องถูกคนส่งออกไปก่อน จนพลาดเรื่องราวสนุกสนานในสายตาของเขาไป

เฉินคุนหัวมองบรรทัดทำจากสำริดที่ถูกพี่ชายของตนเก็บไว้ด้วยความสับสนอยู่บ้าง

เขาสามารถอยู่ที่นิวาสสถานของเฉินเฉียนหัวได้ สามารถใช้ของวิเศษอื่นๆ ของเฉินเฉียนหัวได้ สามารถใช้อิทธิพลและเส้นสายของเฉินเฉียนหัวได้ แต่ว่ามีของบางอย่างที่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่อาจครอบครอง

พลังส่วนตัวเป็นเพียงหนึ่งในนี้ บรรทัดยาวทำจากสำริดที่เหมือนกับจักรวาลและฟ้าดินอันกว้างใหญ่เป็นอีกกรณีหนึ่ง

กลับไม่ใช่เพราะเฉินเฉียนหัวห้ามไม่ให้เขาใช้ ทว่าพลังฝึกปรือของเขาไม่อาจกระตุ้นบรรทัดจิตนภาได้

นั่นเป็นอาวุธเซียนที่แท้จริงชิ้นหนึ่ง ในโลกมนุษย์จะมีสักกี่คนที่ควบคุมได้

เฉินคุนหัวลอบถอนใจ สลัดความคิด ใคร่ครวญคำกล่าวที่พี่ชายของตนเพิ่งเอ่ยเมื่อครู่ อดฉงนขึ้นมาไม่ได้ “จักรพรรดิแพรแยกจากหนึ่งเป็นสองหรือ”

“ถูกต้อง” เฉินเฉียนหัวตาเป็นประกาย “สมควรเป็นฝีมือของเยี่ยนจ้าวเกอนั่น ทำให้จิตใจของจักรพรรดิแพรแยกออกจากกันโดยสิ้นเชิง จากนั้นก็หลอมเปลี่ยนปราณมารในนพยมโลก แยกร่างออกจากกัน ตอนนี้จึงมีจักรพรรดิแพรสองคน คนหนึ่งเดินบนเส้นทางไร้รัก คนหนึ่งเดินบนเส้นทางมีรัก ถือว่านี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ข้าคาดคิดไม่ถึง เยี่ยนจ้าวเกอเป็นคนที่น่าสนใจอย่างแท้จริง จักรพรรดิแพรแม้จะเสียสติไปแล้วแต่ก็ยังสู้เขาไม่ได้”

ขณะที่พูด ประมุขทิศบนผู้นี้ก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก “เชอะ น่าเสียดายที่ข้าไม่เห็นด้วยตาตัวเอง ได้แต่อนุมานหลังเรื่องเกิด ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดนัก”

“เยี่ยนจ้าวเกอนั่นร้ายกาจจริงๆ” คุณชายดินเฉินคุนหัวกล่าว “พี่ใหญ่ท่านมองรากฐานของเขาไม่ออกหรือ”

เฉินเฉียนหัวตอบตรงไปตรงมา “มองไม่ออกเลย”