ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1114

ขณะมองเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดและน่าขัน ลูกศิษย์ยอดเขาขาวเรืองก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

เพราะความอับอาย พวกหวังซุ่นจึงเลอะเลือนไปบ้าง

พวกเขาสามารถทำลายเสื้อคลุมที่ถูกฉีกเป็นคำพูดบนตัวทิ้งไปได้

ถึงแม้จะไม่น่าดูนัก แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรค

อัปยศย่อมยังอัปยศ ไม่ใช่ว่าปิดหูขโมยระฆังแล้วมันจะหายไป แต่อย่างน้อยก็ไม่น่าจะทุลักทุเลขนาดนี้

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้สนในพวกหวังซุ่น เพราะความจริงแล้วเขาไม่ได้เขียนคำสิบสองคำนั้นให้แค่พวกหวังซุ่นเห็น

ผู้ชมหลักๆ เป็นอีกคนหนึ่ง

สายตาสองสายที่อยู่ไกลไปในส่วนลึกของกลุ่มเมฆกำลังมองทางนี้อย่างเงียบๆ

“น่าสนใจ แม้แต่การดำรงอยู่ของข้าก็สัมผัสได้หรือ” เสียงชราพึมพำกับตัวเอง

ที่ด้านข้างของเขามีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น “สมควรสัมผัสได้แค่ตำแหน่งของศิษย์ ไม่ได้พบอาจารย์ท่าน”

ชายชราพึมพำ “ลูกหลานของเยี่ยนซิงถางและตี๋ชิงเหลียนไม่ธรรมดาจริงๆ มิน่าถึงได้สร้างความวุ่นวายบนโลกซ้อนโลกได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น มองไปคล้ายกับเป็นคลื่นลูกหลังไล่กลบคลื่นลูกหน้า”

“กลับโอหังยิ่ง คิดว่ามรกตท่องฟ้าเป็นสถานที่ประเภทใด” เสียงที่สองเอ่ยอย่างเย็นชา

“หาเป็นไรไม่ บนโลกซ้อนโลกเขายังลำบากยิ่งกว่า” ชายชราหัวเราะคำหนึ่ง “พวกเราไปกันเถอะ”

เงาคนในกลุ่มเมฆหายไป เมฆม้วนและแผ่ออกระหว่างฟ้าดิน ไม่เกิดความผิดปกติใด

เยี่ยนจ้าวเกอละสายตากลับมาจากทิศทางนั้น กล่าวในใจ ‘เซียนจริงแท้…จักรพรรดิเมฆ? จักรพรรดิอุรุ? หรือจะเป็นคนอื่น”

อีกฝ่ายพอผละไป ความสนใจของเยี่ยนจ้าวเกอก็กลับมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

“ได้ยินมาว่าเซียนผู้ถูกเนรเทศไม่ใช่ผู้ฝึกกระบี่ที่ใช้กระบี่สร้างมรรคา แต่ถึงขั้นมีระดับวิชากระบี่ที่ล้ำลึกถึงเพียงนี้ได้ ข้าผู้แซ่เหวินเลื่อมใสยิ่ง” เหวินไต้หงมองส่งพวกหวังซุ่นแล้วก็ถอนใจคำหนึ่ง แล้วประสานมือให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอ “ส่วนที่วู่วามไร้มารยาท เซียนผู้ถูกเนรเทศได้โปรดให้อภัย”

เขามีความรู้สึกพ่ายแพ้อยู่บ้าง

เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ตรงหน้าใช่ว่าจะใช้กระบี่สะกดมรกตท่องฟ้าได้เหมือนกับเยี่ยนซิงถางในอดีต แต่ปัญหาอยู่ที่ชายหนุ่มไม่ใช่ผู้ฝึกกระบี่อย่างแท้จริงเหมือนกับเยี่ยนซิงถาง

การแพ้ให้แก่มือกระบี่เช่นนี้ สำหรับเหวินใต้หงที่เป็นผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์แล้วนับว่าน่าผิดหวังมากกว่า

ยังดีที่เยี่ยนจ้าวเกอก็ใช้วิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์เช่นกัน

เป็นอย่างที่เขาว่า การต่อสู้ครั้งนี้เป็นเขาพ่ายให้แก่เยี่ยนจ้าวเกออย่างแท้จริง แต่ว่าวิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์พ่ายแก่วิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ สรุปแล้วยังไม่ได้น่าขายหน้านัก

แต่พอนึกถึงว่าวิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์เมื่อไปอยู่ในมือของจอมยุทธ์ซึ่งเป็นผู้สืบทอดสายหยกพิสุทธิ์คนหนึ่งยังเหนือกว่าสายเหนือพิสุทธิ์ดั้งเดิมอย่างเขา เหวินไต้หงก็รู้สึกละอายใจ

จิตใจของจอมยุทธ์สายเหนือพิสุทธิ์ นอกจากความหดหู่แล้วก็มีความยุ่งเหยิง

เหล่าจอมยุทธ์จากยอดเขาขาวเรืองถึงแม้ว่าจะต้อนรับเยี่ยนจ้าวเกอตามคำสั่งของสำนัก ในตอนนี้ก็มีความรู้สึกคล้ายกัน ราวกับประสบการต่อสู้เมื่อครู่ด้วยตัวเอง

ทุคนสบตากันพลางยิ้มอย่างขื่นขม ‘ไม่ว่าจะอย่างไรอาจารย์อาเยี่ยนก็ยังไว้หน้าอยู่หลายส่วน’

‘ที่น่าหนักใจก็คือพวกหวังซุ่นจากหุบเขาธุลีวิญญาณ สำนักของจักรพรรดิเมฆ แม้เหวินไต้หงจะแพ้แล้ว ผลลัพธ์แบบนี้ไม่ถึงกับส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรากับถ้ำประกายม่วงบนยอดเขางามเลิศ และไม่สะกิดความโกรธของจักรพรรดิอุรุจนทำให้จุดยืนเปลี่ยนแปลง’

ความกังวลก่อนการต่อสู้ของคนจากยอดเขาขาวเรืองหายไป ‘เรื่องทั้งหมดจบลงได้ดี แม้นจะเกิดเรื่องตามมา พวกเราแค่รายงานผู้อาวุโสในสำนักให้จัดการก็พอ’

ถึงแม้เหวินไต้หงจิตใจจะยุ่งเหยิง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกคับข้องใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี