ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1113

เยี่ยนจ้าวเกอใช้กระบี่ผนึกเซียนของตนเอง สู้กับกระบี่ผนึกเซียนของเหวินไต้หง

ความสูงส่งของระดับวิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ของเขานี้ ยังอยู่เหนือความคาดหมายของผู้ฝึกกระบี่สายเหนือพิสุทธิ์จำนวนมาก

ถึงอย่างไรในฐานะผู้สืบทอดของสายหยกพิสุทธิ์ ผลการต่อสู้อันโดดเด่นมากมายบนโลกซ้อนโลกเมื่อก่อนหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอมไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์

เขามีระดับวิชากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ที่สูงล้ำขนาดนี้ได้อีกในสถานการณ์นี้ สร้างความตื่นตระหนกให้แก่ผู้คนยิ่ง

เรื่องที่ทุกคนต่างทราบดีก็คือ หากต้องการมีความสำเร็จที่ค่อนข้างสูงในวรยุทธ์ชนิดหนึ่ง ย่อมขาดความพยายามไปไม่ได้เป็นอันขาด

อายุและเวลาในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอจะให้มากยังไงก็ยังมีจำกัดอยู่ดี

ในระยะเวลาสั้นๆ กลับสู้ความพยายามสิบปีร้อยปีของคนอื่นๆ ได้ นี่จะไม่ทำให้ผู้คนแตกตื่นตะลึงลานได้อย่างไร

กระนั้น เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอใช้กระบี่ผนึกเซียนสู้กับกระบี่ผนึกเซียนของเหวินไต้หง ก็ยังทำให้ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์ทุกคนลอบยินดี

นี่เป็นความภาคภูมิในการสืบทอดมรรคากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ ซึ่งตนได้ร่ำเรียน

สองฝ่ายต่อสู้กัน แสดงความน่าอัศจรรย์และความน่ากลัวของกระบี่ผนึกเซียนออกมาจนหมดสิ้น ทำให้คนที่ชมดูเหมือนกับเมามาย

แต่ดูไปได้แค่ครึ่งเดียว เหวินไต้หงและกระบี่ยอมของเขาแพ้อย่างกะทันหัน สร้างความตกตะลึงให้แก่ผู้คนอีกครั้ง

สายตาของทุกคนอยู่บนร่างของเหวินไต้หง

คนที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้องต่ำมองเลศนัยไม่ออก

ส่วนคนที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้างสูงเช่นหวังซุ่น กลับประหลาดใจกว่าเดิม ‘ไม่ได้รับบาดเจ็บนี่’

ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไร การต่อสู้เมื่อครู่ก็เรียกได้ว่าคู่คี่สูสี มีฝีมือทัดเทียมกัน

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพราะอานุภาพของกระบี่ผนึกเซียน การต่อสู้ของสองฝ่ายจึงรุนแรงถึงขีดสุด หากไม่ระวังแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายอาจต้องหลั่งโลหิต แต่ก็ไม่เห็นเหวินไต้หงมีวี่แววพ่ายแพ้ อย่างน้อยก็สมควรเสมอกันถึงจะถูก

ในทางกลับกัน ต่อให้เสมอกัน เมื่อข่าวกระจายออกไป ก็มากพอที่จะสั่นสะเทือนมรกตท่องฟ้าได้

ถึงอย่างไรเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ใช่ผู้ฝึกกระบี่ที่มุ่งฝึกมรรคากระบี่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นมรรคากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์ด้วย และเหวินไต้หงก็ไม่ได้เป็นเพียงผู้สืบทอดกระแสตรงของมรรคากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์เท่านั้น ยังเป็นคนที่โดดเด่นในหมู่คนรุ่นเดียวกันด้วย

ไม่แน่ว่าหลงฮั่นหัว บุตรของหลงเสวี่ยจี้จะเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย

สิ่งที่ควรค่าแก่การให้ความสนใจก็คือ…เป็นหลงฮั่นหัว ไม่ใช่หลินฮั่นหัว

หลินฮั่นหัว ศิษย์เอกแห่งโถงเซียนในเขตตะวันอาคเนย์บนโลกซ้อนโลก เพราะต้องปกปิดสถานะของตัวเอง จึงไม่อาจแสดงความสามารถที่แท้จริง

เหวินไต้หงสามารถเปรียบเทียบระดับความสามารถกับเขาได้ ความไม่ธรรมดาในนี้ย่อมไม่ต้องอธิบายมากความ

คนผู้นี้มีนิสัยตรงไปตรงมาแต่ก็ถือทิฐิ ชอบเอาชนะและดื้อด้าน คิดจะทำให้เขายอมแพ้เองจึงยากเหมือนปีนป่ายสวรรค์

แต่ว่าในตอนนี้เมื่อเผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอ เหวินไต้หงกลับเป็นฝ่ายขอยอมแพ้เอง ยอมรับว่าตนสู้ไม่ได้!

นี่อยู่เหนือความคาดหมายของพวกหวังซุ่นจริงๆ

ถ้าหากบอกว่าคนอื่นสามารถใช้วิธีการนี้เพื่อเอาใจพวกกษัตริย์ลี้ลับ จักรพรรดิน้ำพุ และหลงเสวี่ยจี้ บางทีอาจมีความเป็นไปได้อยู่หลายส่วน แต่สำหรับเหวินไต้หงแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจจินตนาการถึงได้โดยเด็ดขาด

อย่าว่าแต่จอมยุทธ์หุบเขาธุลีวิญญาณเช่นพวกหวังซุ่น ต่อให้เป็นลูกศิษย์เขาขาวเรืองที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกยากจะเชื่อ

“ลองดูข้างหลังของพวกท่าน” เหวินไต้หงในตอนนี้หลุดออกมาจากความผิดหวังแล้ว แต่ว่าขณะมองดูสีหน้าของพวกหวังซุ่น ความรู้สึกของเขาซับซ้อนกว่าเดิม

เมื่อได้รับการบอกกล่าวจากเหวินไต้หง จอมยุทธ์หุบเขาธุลีวิญญาณอย่างพวกหวังซุ่นพลันเครียดเกร็ง

พวกเขาต่างชำเลืองมองกันและกัน หวังซุ่นไม่เคลื่อนไหว ลูกศิษย์หุบเขาธุลีวิญญาณคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างเอียงตัวเล็กน้อย มองไปยังด้านหลังหวังซุ่นก่อน

เขาพลันร้องอุทานขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น” หวังซุ่นขมวดคิ้ว สหายในสำนักที่อยู่ด้านข้างไม่ได้ตอบสนองในทันที เพียงบิดตัวมองไปด้านหลังคนที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

หลังจากมองแล้วเขาก็มีสีหน้าประหลาดพิกล อยากจะถอยหลังสักหลายเก้า เพื่อมองด้านหลังคนทั้งหมดให้ชัด

“ตกลงเกิดอะไรขึ้น” หวังซุ่นถาม