ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1129

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอออกจากจวนวายุอัสนี ก็มุ่งหน้าไปยังเขาคุนหลุนทันที เพื่อไปยังหุบเขาเซียนเร้นกายอันเป็นนิวาสสถานที่บำเพ็ญของกษัตริย์เร้นลับก่อน

ไม่มีเรื่องน่าประหลาดใจ กษัตริย์เร้นลับยังคงเข้าฌานไม่ออกมา

เยี่ยนจ้าวเกอต้องรักษาของที่ได้รับจากฉู่หลีหลีในมรกตท่องฟ้าไว้ก่อน

ชายหนุ่มออกจากหุบเขาเซียนเร้นกาย เดินทางไปยังเขานครหยกยอดเขาเป่ยเกา หลังจากถึงแล้วก็ทักทายพวกหวังผู่

ชิวเจียไห่ได้รับการไหว้วานจากเยี่ยนจ้าวเกอให้จัดการเรื่องของตึกความลับฟ้า จึงไม่ได้อยู่บนภูเขา

คนที่ไปด้วยยังมีเสี่ยวอ้าย

ไม่ผิด เสี่ยวอ้ายเป็นคนที่เยี่ยนจ้าวเกอวางไว้จัดการตึกความลับฟ้าโดยเปลือกนอก

ถึงแม้อาการบ้าผู้ชายและโลภสิ่งของจะกำเริบเป็นช่วงๆ มักทำท่าเป็นยาโถวน้อยต่อหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ครั้งกระโน้นนางได้ติดตามเสวี่ยชูฉิงขึ้นเหนือล่องใต้ ได้ประสบการณ์มากมาย มีความสามารถเฉพาะตัว

บางทีอาจจะยังเดียงสา แต่ก็มีศักยภาพให้ฟูมฟัก บวกกับยังมีชิวเจียไห่คอยดูแล จึงไม่น่าเกิดปัญหา

ดังนั้นหลังจากเริ่มธุรกิจอย่างเป็นทางการ นางจะลดราคาให้แก่ลูกค้าที่นางมองว่าหล่อเหลาหรือไม่ เยี่ยนจ้าวเกอได้แต่ปิดตาข้างหนึ่งลืมตาข้างหนึ่งแล้ว

‘อย่าติดกับแผนชายงาม ถูกใส่กระสุนเคลือบน้ำตาลเป็นอันใช้ได้’ เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวในใจโดยคิดในแง่ร้าย

สำหรับเสี่ยวอ้ายซึ่งที่แล้วมาโลภในสมบัติ การดูแลหอเก็บของล้ำค่าเช่นนี้เป็นงานในฝันในงานในฝัน ต่อให้นางไม่อาจครอบครองสิ่งของ แต่ขอแค่ได้สัมผัส ก็ก่อให้เกิดความรู้สึกโชคดีอย่างมหาศาลแล้ว

เป็นเช่นนี้แล้ว เสี่ยวอ้ายจึงไม่อาจคอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายเยี่ยนจ้าวเกอได้อีก เมื่อสูญเสียสถานะหญิงรับใช้ ขณะที่นางรับหน้าที่ก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์อยู่บ้าง

นางยังไม่ชินกับการเปลี่ยนจากสาวใช้มาเป็นผู้ดูแล

“ของที่จำเป็นต้องเก็บรวบรวม เจ้าบอกไว้เมื่อก่อนหน้าได้รับการจัดการอย่างดี และถูกส่งไปที่หุบเขาผีเสื้อมังกรแล้ว” หวังผู่ว่า “ของอย่างอื่นยังมีน้อย ภายหลังเมื่อมีไปเสริม จะส่งไปในทันที”

เยี่ยนจ้าวเกอปรบมือ “ประเสริฐยิ่ง รบกวนศิษย์พี่หวังแล้ว”

เขาเลือกส่วนที่สามารถสะดวกเล่าจากในบรรดาเรื่องที่ประสบพบเจอในการเดินทางครั้งนี้ของตน เพื่อเล่าให้หวังผู่ฟัง

“พวกเราจับตาดูสถานการณ์ของจักรพรรดิแพรอย่างใกล้ชิดเถอะ”

หวังผู่มีความคิดคล้ายกับหลิวเจิงกู่ในเรื่องการต่อสู้ระหว่างจักรพรรดิแพรขาวดำ

หลังจากสนทนากับเยี่ยนจ้าวเกอเสร็จ เขาก็เปลี่ยนมุมมอง สนับสนุนจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาวแทน

กระนั้นตอนนี้ไม่ทราบว่าจักรพรรดิแพรดำขาวไปอยู่ที่ใด พวกเขามีความสามารถแต่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี ได้แต่คอยดูสถานการณ์ไปก่อน

“ถ้าหากการวินิจฉัยนิสัยของจักรพรรดิแพรขาวดำของเจ้าถูกต้อง กลับจำเป็นต้องระวังเรื่องหนึ่งไว้ก่อน” หวังผู่ครุ่นคิดพักหนึ่ง ก็โพล่งว่า “ระวังจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำส่งเสียงบูรพาตีประจิม ใช้ธงจตุกำเนิดดึงดูดความสนใจของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาว หันหัวหอกอย่างฉับพลัน”

เยี่ยนจ้าวเกอเข้าใจว่าเขาหมายถึง ต้องป้องกันจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำสลัดหลุดจากจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาว เข่นฆ่ากลับโลกซ้อนโลก โจมตีฟู่ถิงและเมิ่งหว่านสองพี่น้อง รวมถึงลอบคิดบัญชีกับเยี่ยนตี๋เพื่อชิงเมฆแปลงกำเนิด

“ศิษย์พี่หวังเตือนได้ถูกต้อง” เยี่ยนจ้าวเกอค้อมศีรษะ “ก่อนหน้านี้ข้าได้คุยกับท่านพ่อแล้ว แม้ความเป็นไปได้นี้จะต่ำ แต่ก็ไม่อาจไม่ป้องกัน”

สถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำหรือจักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาว คิดจะเลื่อนระดับขึ้นต่อไปจำเป็นต้องกำจัดอีกฝ่ายก่อน

นี่เป็นพื้นฐานของทุกสิ่ง ต่อจากนี้ค่อยพูดถึงอย่างอื่น

ธงจตุกำเนิดย่อมส่งผลสำคัญที่สุดในการต่อสู้ระหว่างทั้งสอง

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำหากยินยอมละทิ้งธงจตุกำเนิด กลับโลกซ้อนโลกมาจัดการปัญหาด้านอื่น จะต้องมีความเสี่ยงอย่างไม่ต้องสงสัย

เขากระทืบเท้าเบาๆ หุบเขาทั้งหุบพลันเริ่มสั่นไหว

ลวดลายอาคมหลายสายสว่างขึ้น แล้วขยายออกไปรอบๆ กลายเป็นค่ายกลอาคมขนาดใหญ่โต ครอบคลุมหุบเขาเอาไว้

วินาทีถัดมา แสงของลวดลายอาคมค่อยๆ มืดจางลง มองดูจากด้านนอกไม่เห็นเลศนัยอันใด แต่ว่าบนพื้นที่ในหุบเขาทิ้งเป็นร่องรอยหลายสาย

ใยดินในหุบเขาสั่นไหว ปราณวิญญาณหลายสายทะลักออกมาจากใต้ดินคล้ายกับน้ำพุ

“ขึ้น!” อาหู่ได้รับคำสั่งจากเยี่ยนจ้าวเกอมาแต่แรก ยกเตากระถางขึ้นเตาแล้วเต่เล่า แล้วโยนไปบนตาน้ำพุที่มีปราณวิญญาณหลายสายทะลัก

เตากระถางทั้งหมดเก้าเตายามนี้ฝาเปิดออกพร้อมกัน ไฟเตาลุกไหม้ขึ้นมาเอง

ปราณวิญญาณที่พรั่งพรูในใยดิน ถูกเหนี่ยวนำสู่ด้านในเหมือนกับเชื้อไฟ

พร้อมกับที่เตากระถางทั้งเก้าเตาหมุนวนพร้อมกัน ผสานเป็นสภาวะค่ายกลทางอ้อม ก็เริ่มกระตุ้นวงโคจรของปราณวิญญาณระหว่างฟ้าดินทั้งหมดให้พุ่งมาอยู่กลางหุบเขา

การไหลเวียนของปราณวิญญาณในเขาคุนหลุนเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย โดยมีหุบเขาผีเสื้อมังกรเป็นศูนย์กลาง

“เยี่ยมมาก” เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็พยักหน้าอย่างพอใจ

“คุณชาย พวกเราจะเริ่มจากตรงไหนก่อน” อาหู่ถามอย่างสัตย์ซื่ออยู่ด้านข้าง “สายฟ้าเทวราชดีหรือไม่ จวนวายุอัสนีนั่นเอาใส่ใจดี พวกเราควรมอบของหวานให้แก่พวกเขา ให้พวกเขาเกิดความต้องการมากกว่าเดิม และเพิ่มกำลังซื้อมากกว่าเดิม”

เยี่ยนจ้าวเกอดีดนิ้ว “สายฟ้าเทวราชอยู่อันดับที่สอง พวกเราหลอมของอย่างอื่นก่อน เป็นของที่ตัวเองใช้ได้ก่อน ข้ารอวันนี้มานานแล้ว”

………………..