ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1130

บนหุบเขาผีเสื้อมังกร เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่เหนือกระถางทั้งเก้า โบกมือคราหนึ่ง มีกลุ่มควันหลายสายไหลเวียน

พริบตาเดียวปราณสีม่วงกว้างใหญ่ก็แผ่พุ่งทั่วหุบเขา เพียงแต่ถูกจำกัดไว้ภายในหุบเขา

เตาวิเศษสามขาขนาดใหญ่โตเตาหนึ่งปรากฏขึ้นในกลุ่มควันสีม่วง เป็นเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับนั่นเอง

เตาวิเศษเตานี้เป็นเตาโอสถ เพราะว่าแปลกพิสดารและมีระดับสูงส่งเกินไป ปัจจุบันเยี่ยนจ้าวเกอจึงยังควบคุมไม่ได้ แต่เขาหาวิธีใช้ความน่าอัศจรรย์ของเตาวิเศษจนทำให้ความปรารถนาอื่นๆ ของตัวเองเป็นจริงได้

เตาผลึกหินชั้นในเก้าเตาด้านล่างตั้งอยู่ในลักษณะของวังทั้งเก้า จากนั้นก็รองรับแสงสว่างสีทองม่วงหลายสายซึ่งไหลทะลักออกมาจากเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ

หนึ่งใหญ่เก้าเล็ก เตากระถางทั้งสิบเตา เตาใหญ่อยู่บน เตาเล็กอยู่ล่าง

แสงสว่างหลายสายกอปรกันกลางอากาศ ถึงกับสะท้อนเป็นเตาวิเศษมายาที่โปร่งใส และใหญ่กว่าเดิมเตาหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอสะกิดนิ้วเบาๆ กลุ่มควันสีม่วงเติมเต็มด้านในอย่างเต็มที่ เตาวิเศษมายาที่ตอนแรกโปร่งแสง ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีม่วงแล้ว

หลังจากที่ควันสีม่วงเหล่านั้นเข้าไปในเตา ยังมีวัตถุดิบหลากหลายซึ่งครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอเตรียมเปิดเตาหลอมอุปกรณ์

เตามายากลายเป็นสีม่วงบริสุทธิ์ จากนั้นละอองแสงสีม่วงทองก็เกิดขึ้นมา

ลวดลายอาคมอันวิจิตรมากมายสลักใส่อากาศ แล้วยื่นเหยียดออกไปรอบๆ ก่อนจะค่อยๆ ประกอบกันเป็นสภาวะค่ายกล ครอบคลุมหุบเขาผีเสื้อมังกร แล้วประสานกับลวดลายค่ายกลที่ประทับอยู่บนดินเมื่อก่อนหน้า

เยี่ยนจ้าวเกอเหาะลงไป นั่งขัดสมาธิบนเตาที่เหมือนกับยอดเขา

อาหู่ยืนอยู่ด้านล่างเตา ทางหนึ่งจัดการวัตถุดิบหลักที่เหลือ ทางหนึ่งหันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่บนยอดเตา

ละอองแสงกระจายอยู่ในหุบเขาผีเสื้อมังกร แต่ว่าไม่สลายไป กลับกระตุ้นให้ปราณวิญญาณทั่วทั้งบริเวณมารวมกันที่นี่

ไม่ว่าจะเป็นการหลอมอุปกรณ์หรือการหลอมโอสถ ที่แล้วมาต่างเป็นงานที่กินเวลานาน จำเป็นต้องมีทั้งความอดทน ความใส่ใจ และเวลา

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ความสามารถทุกอย่าง ประหยัดเวลาได้มหาศาล

กระนั้นความสิ้นเปลืองพื้นฐานจำนวนหนึ่งก็ไม่อาจขาดไปได้

ในภูเขาไม่ทราบผ่านไปนานเท่าไร เมื่อใช้พลังสมาธิไปกับเรื่องเรื่องหนึ่ง เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปเกือบหนึ่งเดือน เยี่ยนจ้าวเกอที่นั่งอยู่บนเตาก็พลันลืมตา กล่าวเสียงเนิบช้า “เปิด!”

ตัวเขาลอยขึ้น จากนั้นเตาวิเศษสีม่วงเริ่มแยกออกจากกันพร้อมกับการลอยขึ้นของเขา!

ปราณสีม่วงเต็มฟ้าม้วนเป่ากระจายไปรอบๆ กลายเป็นชั้นเมฆหนาหนัก

สถานที่เดิมปรากฎเป็นสถานการณ์เตากระถางสิบเตา หนึ่งใหญ่ เก้าเล็ก

ในอากาศกลับมีแสงสีม่วงทองหลายสายหมุนเวียน ห่อคลุมวัตถุสิ่งของจำนวนหนึ่ง นั่นเป็นผลลัพธ์จากการเปิดเตาในครั้งนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ

อาหู่ที่ได้รับคำสั่งจากเยี่ยนจ้าวเกอแต่แรก รู้ว่าวันนี้จะมีการเปิดเตา เขาสะอึกกายเข้าไปอย่างกระตือรือร้น เห็นสิ่งของที่แสงสีม่วงทองห่อคลุม เป็นโลหะยาวเจ็ดท่อนที่งอโค้งในระดับหนึ่ง

บนผิวของโลหะเรียวยาวที่เหมือนกับจันทร์เสี้ยว สลักไว้ด้วยลวดบายอาคมหลายสาย

ลวดลายอาคมทุกสายล้วนเป็นค่ายกลอาคมที่แฝงหลักการที่ลี้ลับและมีความเฉพาะตัว

ค่ายกลอาคมมากมายเชื่อมต่อกัน ตระการตาเป็นอย่างยิ่ง

โลหะเรียวยาวเจ็ดท่อนเหมือนกับมีการเชื่อมต่อกันและกันอยู่

“คุณชาย ของสิ่งนี้มีประโยชน์อะไรกันแน่” อาหู่วนดูโลหะเรียวยาวเจ็ดท่อนอยู่หลายรอบ ก่อนจะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมืออกมา กระดิกไปทางโลหะเรียวยาวเจ็ดท่อน

โลหะเรียวยาวที่บิดงอเจ็ดท่อนร่วงลงพร้อมกัน กลับล้อมอาหู่ไว้ จากนั้นก็หุบเข้าหากัน กลายเป็นกรงขังแบนยาว

“คุณชาย นี่คงไม่ใช่ทัณฑ์ทรมานอะไรสักอย่างกระมัง” อาหู่เห็นดังนั้นก็อดสยิวกายไม่ได้

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างกระตือรือร้น “ใช่แล้ว ช่วงนี้เจ้าไม่ขยันฝึกฝีมือ จำเป็นต้องมอบบทเรียนให้แก่เจ้า”

ประโยชน์ของมันก็รวบรัดยิ่ง คือสกัดปราณวิญญาณให้บริสุทธิ์ ช่วยคนฝึกปรือ ทว่าผลลัพธ์กลับสร้างความตกตะลึงให้แก่คนที่ได้ยิน

คนคนเดียวกันหากฝึกในพิธีเจ็ดแก่นโคจร จะwfhผลลัพธ์ดีกว่าอยู่ด้านนอกพิธีเจ็ดแก่นโคจรหลายเท่า!

ไม่พูดถึงการศึกษาหลักการ แค่ในสถานการณ์ที่ต้องการสั่งสมและขัดเกลา ก็เรียกได้ว่าเบาแรงไปครึ่งหนึ่ง โดยจะลดเวลาที่จำเป็นต้องใช้ในกระบวนการที่ละเอียดอ่อน ซึ่งขาดไปไม่ได้ในการฝึกในระดับแทบจะสูงสุด

คำกล่าวฝึกฝนหนึ่งปีเท่ากับคนอื่นฝึกหลายปี ก็คือสถานการณ์อย่างที่ว่านี้

“คุณชาย ท่านกับประมุขตระกูลฝึกฝนเร็วก่วาคนปกติ แบบนี้ไยไม่ใช่เร็วกว่าเดิม” อาหู่ยินดีเหนือความคาดหมาย

เยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้วลูบโลหะเรียวยาวที่งอครึ่งหนึ่ง “ก่อนหน้านี้ขาดวัตถุดิบหลัก ตอนนี้อุตส่าห์ได้วัตถุดิบมาแล้วย่อมต้องใช้ให้คุ้ม ที่น่าเสียดายก็คือ วัตถุดิบหายากเกินไป ยากจะผลิตขึ้นมา”

เขาหุบฝ่ามือ พิธีกรรมแยกส่วน กลายเป็นโลหะเรียวยาวงอครึ่งเจ็ดท่อนเรียงรายกัน แล้วก็เก็บมาพร้อมกัน

“เมื่อประหยัดเวลาได้ก็ต้องประหยัดให้เต็มที่” เยี่ยนจ้าวเกอส่งโลหะเรียวยาวเหล่านั้นให้อาหู่ “ต่อจากนี้ข้าจะหลอมชุดที่สอง เจ้านำพิธีกรรมชุดแรกนี้ไปมอบให้บิดาข้าที่ฝั่งทิศใต้”

อาหู่รีบรับไว้ “ขอรับคุณชาย ข้าจะรีบไปรีบกลับ”

เยี่ยนจ้าวเกอใช้สายตามองส่งอาหู่ จากนั้นก็นั่งขัดสมาธิ หลับตาทำสมาธิ

อาศัยพลังของเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ ค่อนข้างเปลืองพลังจิตไปบ้าง

วัตุดิบในมือมีน้อย จะใช้สิ้นเปลืองไม่ได้ หากเกิดการหลอมสร้างล้มเหลวย่อมทำให้ผู้คนปวดใจเกินไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็ลืมตา เหาะร่างขึ้น เริ่มหลอมอุปกรณ์อีกครา

ในเขาคุนหลุน หากทอดสายตามองไป หุบเขาผีเสื้อมังกรยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม

มีไม่กี่คนที่ทราบว่า กำลังมีมรสุมพัดขึ้นที่นี่

………………..