ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1139

เฉินคุนหัวหยิบยันต์กระดาษสีเขียวมรกตนั้นออกมาส่งให้หวังเจิ้งเฉิง จากนั้นกล่าวว่า “อาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้ของท่านพี่ยังไม่หายดี ครั้งนี้อาจจะลงมือด้วยตัวเองไม่ได้”

“ไม่เป็นไร เมื่อมีของสิ่งนี้ก็มากพอแล้ว” หวังเจิ้งเฉิงกล่าว “ทัณฑ์ทะลวงดาบทำลายเลือดลม อาการบาดเจ็บฟื้นฟูไม่ง่าย ประมุขทิศบนถนอมตัวให้มากย่อมดีที่สุด”

เฉินคุนหัวกล่าว “คุนหัวขอรับความเป็นห่วงของผู้อาวุโสหวังแทนท่านพี่”

เขาไม่ถามว่าต่อจากนี้หวังเจิ้งเฉิงเตรียมจะทำอะไร เพียงเอ่ยว่า “ในเมื่อของส่งเสร็จสิ้นแล้ว ผู้เยาว์ขอตัวก่อน ผู้อาวุโสหวังส่งเท่านี้พอ”

“ขอให้สหายน้อยเฉินโชคดี” หวังเจิ้งเฉิงพยักหน้า เรียกคนมาส่งเฉินคุนหัวออกไป

หลังจากส่งเฉินคุนหัวออกไปแล้ว หลี่จวินซิ่นที่รับหน้าที่ส่งแขกก็กลับมาถึงนิวาสสถาน “ท่านอาจารย์ ของสิ่งนี้..หรือว่าตอนนั้น…”

“ถูกต้อง จะว่าไปก็เป็นเรื่องเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนแล้ว ครั้งนั้นขอให้เฉินทิศบนลงมือ สุดท้ายเขาพาลไม่สนใจ” หวังเจิ้งเฉิงส่ายหน้า “มาวันนี้ยอมลงมือ เกรงว่าจะเป็นเพราะเขามีเจตนาไม่ดีกับพ่อลูกตระกูลเยี่ยน แต่ยังไม่สายเกินไป ตอนนี้ยังทัน”

ชายชราหันไปมอบยันต์กระดาษสีเขียวมรกตให้แก่หลี่จวินเซิ่น จากนั้นก็ชี้แนะวิธีการใช้กับเขา

หลังจากพบพานเรื่องบนทะเลสาบสะท้อนดารา ถูกจักรพรรดิแพรเล่นงาน เหลือภัยซ่อนเร้นให้แก่ตัวเอง แต่จ้าววิญญาณดินหลี่จวินซิ่นก็สงบจิตใจ ยังเยือกเย็นเหมือนวันวาน

เนี่ยจิ่งเสินเลื่อนเป็นระดับประมุขได้ก่อนก้าวหนึ่ง อีกทั้งยังทำสงครามสะท้านเทพ ทว่าไม่ได้กระทบกระเทือนมาถึงหลี่จวินซิ่น เขายังคงฝึกฝนพัฒนาอย่างมั่นคงตามลำดับขั้นตอน

เขาในตอนนี้พร้อมจะก้าวข้ามด่านสุดท้าย สำเร็จร่างมนุษย์เซียน เลื่อนเป็นระดับประมุขทุกเวลา

“มอบของสิ่งนี้ให้คนผู้นั้นเถอะ” หวังเจิ้งเฉิงบอก “ให้รอโอกาส เมื่อโอกาสมาถึงจะเป็นช่วงเวลาวายุโหม ฝนกระหน่ำแห่งยุคสมัยแล้ว”

หลี่จวินซิ่นพยักหน้าอย่างเยือกเย็น “ขอรับท่านอาจารย์”

เขาเดินไปด้านนอก แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หยุดลง สุดท้ายหันไปพูดว่า “ท่านอาจารย์ ความร่ำรวยของตึกความลับฟ้าเป็นอันดับรอง สิ่งสำคัญคืออิทธิพลยิ่งมายิ่งมาก เริ่มมีวี่แววว่าจะรวมใจผู้คนได้แล้ว ปัจจุบันเวลายังน้อยไป จึงไม่ก่อให้เกิดมรสุมอันใด แต่นานวันเข้า เมื่อขยับขยายด้วยสภาวะนี้ต่อไปย่อมส่งผลเสียแล้ว”

บัดนี้หลี่จวินซิ่นขมวดคิ้วกล่าว “เยี่ยนจ้าวเกอจะสร้างสภาวะอย่างไรก็ไม่อาจเทียบกับอาจารย์ปู่ได้ แต่ตอนนี้ตึกความลับฟ้าพัวพันกับยอดเขาเป่ยเกาอย่างชัดเจน หากว่ากษัตริย์กระบี่ได้สภาวะนี้ไป กลับทำให้เขามีบารมีมากขึ้นเรื่อยๆ การเกาะกุมผลประโยชน์ของเยี่ยนจ้าวเกออยู่รองลงไป หัวหอกในที่ลับกลับหันมาหาผากิเลนของเรา และหันมาหาอาจารย์ปู่กับท่านอย่างชัดเจน!”

หวังเจิ้งเฉิงยิ้ม “ล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของข้า ดูจากเรื่องที่เซียนผู้ถูกเนรเทศกระทำในอดีต ไม่ใช่คนที่รอคอยให้ถูกกระทำ เมื่อชิงโอกาสได้ก่อน เขาย่อมไม่มีทางปล่อยโอกาสไป ถ้าหากพวกเราทำดีกับเขา ไม่สร้างปัญหาอะไรให้ คาดว่าเขาคงไม่เคลื่อนไหวมากขนาดนี้ เพียงแต่เรื่องราวในโลกล้วนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ทุกสิ่งไม่ได้เป็นไปตามความตั้งใจของคน เซียนผู้ถูกเนรเทศเยี่ยนกับเสวี่ยชูฉิงมารดาของเขาจะนำภัยใหญ่หลวงมาให้โลกซ้อนโลกของพวกเรา พวกเราย่อมไม่อาจนิ่งดูดาย แม้เสียดายคนมีความสามารถ กระนั้นก็ได้แต่ต้องละวางไว้ก่อน”

สายตาของชายชราฉายแววเสียดาย “โดยเฉพาะเซียนผู้ถูกเนรเทศเยี่ยนยังเหมือนกับจวินซิ่นเจ้า ได้ยินชื่อของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณโดยยังไม่เลื่อนเป็นระดับประมุข อนาคตอันยาวไกลของเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ชัดเจนแล้ว ข่าวที่ส่งมาจากทางจักรพรรดิแพรบอกว่า เยี่ยนจ้าวเกอแตกต่างกับฟู่ถิงที่จิตใจฝังเมล็ดพันธุ์ของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ แต่นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ทว่าแบบนี้ก็ทำให้พวกเราไม่ต้องลำบากใจ”