ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1144

ทุกคนพอเห็นข้อความในผลึกแก้ว สีหน้าก็เคร่งเครียดกว่าเดิม

การมายังเขตตะวันอาคเนย์ของจักรพรรดิเอกภพ ก็เพื่อชิงลายมือแห่งแผ่นดินที่ซ่อนอยู่ในทะเลหวงเจียอย่างไม่ต้องสงสัย

ลายมือแห่งแผ่นดินถูกกลบฝังอยู่ในทะเลหวงเจีย ตอนนี้เขากว่างเฉิงไม่อาจนำมันออกมาได้

ทว่าสำหรับจักรพรรดิเอกภพกำเนิดที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนแล้ว ขอแค่มอบเวลาส่วนหนึ่งให้เขา เขาก็คิดหาหนทางได้

พิธีมรรคามารดรเอกภพกำเนิดมีข้อจำกัดมากมาย ตราบใดที่เยี่ยนจ้าวเกอกับลายมือแห่งแผ่นดินสร้างการเชื่อมต่อระดับหนึ่ง คนอื่นๆ ในเขากว่างเฉิงไม่อาจกระตุ้นพิธีกรรมแทนเขา เพื่อใช้พลังของลายมือแห่งแผ่นดินต้านทานจักรพรรดิเอกภพกำเนิดได้

สองฝ่ายเพาะความแค้นลึกล้ำ แทบไม่มีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนจากศัตรูมาเป็นมิตร

ถ้าหากจักพรรรดิเอกภพได้ลายมือแห่งแผ่นดินไป จะต้องมีพลังเพิ่มขั้นแน่นอน

หากศัตรูเช่นนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม ย่อมไม่ใช่สถานการณ์ที่ทั่วทั้งเขากว่างเฉิงต้องการเห็น

หากเป็นในอดีต เยี่ยนจ้าวเกออย่างมากก็เลิกสนใจเรื่องตึกความลับฟ้า เร่งรุดกลับทะเลหวงเจียในเขตตะวันอาคเนย์เพื่อจัดการเรื่องลายมือแห่งแผ่นดิน

ทว่าตอนนี้จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำอยู่ตรงหน้า ทำให้ผู้คนไม่อาจคาดเดาได้

“ประมุขปฐวีลงมือไม่ธรรมดาอย่างที่คิด ต่างพิจารณาไว้รอบด้านแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะเย็นชา “กลับไม่ทราบว่าเขากับเฉินทิศบนจะลงมือหรือไม่”

“ศิษย์น้องเนี่ยน่าจะไปจัดการทางเขตตะวันอาคเนย์” หวังผู่กล่าวเสียงทุ้ม “ตอนนี้ข้าจะกลับเขานครหยก เชิญกระบี่เปิดกำเนิดออกภูเขา!”

กระบี่เปิดกำเนิด เป็นอาวุธเซียนไร้ช่องโหว่ ซึ่งเคยเป็นกระบี่ของกษัตริย์กระบี่เยว่เจิ้นเป่ย!

ตอนที่เยว่เจิ้นเป่ยออกจากโลกซ้อนโลกเพื่อไปยังมิติต่างแดน เขาทิ้งกระบี่เล่มนี้ไว้คอยเฝ้าสำนัก

หวังผู่ไม่ได้เชิญกระบี่เปิดกำเนิดออกสำนักเพื่อใช้เอง ถึงอย่างไรระดับพลังฝึกปรือของเขาก็ยังอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า

เจ้าของกระบี่ในปัจจุบันบางทีอาจเป็นประมุขพายัพไป๋เทา หรือประมุขทักษิณเนี่ยจิงเสิน

หากส่งกระบี่ให้เนี่ยจิงเสินทัน ย่อมประเสริฐสุด

ถ้าหากว่าสภาพการณ์อันตรายจนทำไม่ได้ ตอนนี้หวังผู่ก็เตรียมจะติดต่อกับไป๋เทาด้วย

“จักรพรรดิแพร จักพรรรดิเอกภพ รวมถึงประมุขทิศบนที่อาจลงมือ” ชิวเจียไห่สูดหายใจลึก “ดูท่าทางแล้ว เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ต้องการ หากหวังผู่ลงมือด้วยตัวเอง จะต้องเชิญรูปภูผาธาราโบ่วกี้ออกมาแน่นอน!”

รูปภูผาธาราโบ่วกี้ เป็นอาวุธเซียนระดับไร้ช่องโหว่ที่กษัตริย์ดินเคยพกติดตัว ที่แล้วมามันอยู่เฝ้าสำนักบนผากิเลนแห่งยอดเขาหนานเกามาตลอด มีน้อยครั้งยิ่งที่ออกภูเขา

ต่อให้เป็นครั้งที่จักรพรรดิแพรท้าสู้กับทวนพระอังคาร ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงป็นสักขีพยานให้แก่พวกเขา ก็ไม่ได้เชิญรูปภูผาธาราโบ่วกี้ร่วมทางมาด้วย

ทว่าทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างทราบว่าดูจากสถานการณ์ในปัจจุบัน หวังเจิ้งเฉิงไม่ลงมือด้วยตัวเองก็แล้วกันไป

ถ้าเขาลงมือ จะต้องใช้รูปภูผาธาราโบ่วกี้แน่นอน

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าสงบนิ่ง “เตรียมตัวก่อนย่อมไม่เสียหลาย ลำบากศิษย์พี่หวังแล้ว ทางจักรพรรดิไร้จำกัด ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่ตอนนี้อยุู่บนโลกซ้อนโลกมีท่าทีอย่างไร”

“ความเป็นไปได้มากที่สุดอาจจะเป็นการไม่ช่วยทั้งสองฝ่าย” หวังผู่กล่าวขึ้นหลังจากสบตากับชิวเจียไห่

“ที่แท้เป็นเช่นนี้” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าอย่างแช่มช้า ผุดลุกขึ้น “เช่นนั้นข้าจะส่งศิษย์พี่หวังท่านออกไป ไม่อย่างนั้นเมื่อมีจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำขวางประตู ท่านเกรงว่าจะกลับเขานครหยกไม่ได้”

หวังผู่ขมวดคิ้ว “ศิษย์น้องเยี่ยน เจ้าหรือว่าจะ…”

“เมื่อครู่ข้าคิดจะให้อาหู่ไปดูความเคลื่อนไหวทางหุบเขาผีเสื้อมังกร” เยี่ยนจ้าวเกอพูดอย่างเรียบเฉย “ที่นั่นแม้ว่าจะถูกอำพรางไว้ แต่ไม่อาจรับประกันได้ว่าไม่มีใครทราบ ความจริงแล้วเมื่อต้องการทำลายธุรกิจของตึกความลับฟ้า การทำลายหุบเขาผีเสื้อมังกรก็เป็นวิธีการหนึ่ง”

หุบเขาผีเสื้อมังกรมีสภาพแวดล้อมพิเศษ หลังจากผ่านการปรับปรุงโดยเยี่ยนจ้าวเกอ ค่อยเหมาะให้เขาหลอมอุปกรณ์จำนวนมาก

ถ้าหากถูกคนทำลายตั้งแต่รากฐาน เยี่ยนจ้าวเกอคิดจะหาสถานที่ที่เหมาะสมอีกแห่งคงต้องสิ้นเปลืองความพยายามมากมาย

“แต่ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายไม่ใช่ตึกความลับฟ้า” เยี่ยนจ้าวเกอเดินนำออกไปด้านนอกห้องส่วนตัว “ไม่ว่าจะเป็นตึกความลับฟ้า หรือลายมือแห่งแผ่นดินที่อยู่บนทะเลหวงเจีย ก็ล้วนเป็นตัวล่อทั้งสิ้น เพื่อแบ่งแยกความสนใจและจำกัดวิธีการของพวกเรา เป้าหมายที่แท้จริงของเขากับคนที่กระทำเรื่องราวล้วนล้ำลึกเป็นอย่างยิ่ง”