ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1147

ระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับจักรพรรดิเอกภพเพาะมีความแค้นล้ำลึก ระหว่างเยี่ยนตี๋กับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได้เช่นกัน

กับประมุขทิศบนเฉินเฉียนหัว ก็เป็นเพราะสาเหตุส่วนตัวของเฉินเฉียนหัวเอง

พวกเขาเดิมทีไม่ได้มีความแค้นกับผากินเลนเขาหนานเกา

ความขัดแย้งหลักๆ อยู่ที่เรื่องราวสองประการ

ประการแรก เยี่ยนจ้าวเกอได้รับกงจักรมหาประกายกาฬ กลายเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ย

ประการที่สอง เสวี่ยชูฉิงภรรยาของเยี่ยนตี๋ มารดาของเยี่ยนจ้าวเกอถูกผากิเลนยอดเขาหนานเกาไล่ล่ามาโดยตลอด

เรื่องที่เหลือ อย่างเช่นเยี่ยนจ้าวเกอสร้างตึกความลับฟ้าเพื่อเสริมบารมีให้แก่กษัตริย์กระบี่ ก็เป็นเพียงผลที่ตามมาเท่านั้น

เยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้แน่ใจผ่านปฏิกิริยาของจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำและแผนการมากมายของอีกฝ่ายแล้ว ว่าเป้าหมายไม่ใช่ตนเองและตึกความลับฟ้า เช่นนั้นความเป็นไปได้ก็มีแค่ทางเสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดาแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกต่างรู้สึกตัวมาตั้งแต่แรก

อีกฝ่ายเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าคิดจะตามหาเสวี่ยชูฉิงผ่านพวกเขา

ต่อมาพวกเขามีวิธีจับสังเกตปฏิกิริยาของอีกฝ่ายในที่ลับ หวังใช้สิ่งนี้ตามหาเบาะแสของเสวี่ยชูฉิง

มาถึงวันนี้ อีกฝ่ายจะต้องมีเบาะแสที่แม่นยำแล้ว

ดังนั้นจึงติดต่อจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำและจักรพรรดิเอกภพเพื่อแบ่งทัพมาสะกด ถ่วงเวลาพวกเยี่ยนจ้าวเกอไว้ชั่วคราว

‘ทางประมุขอุดรไม่มีการเคลื่อนไหว คนที่เชี่ยวชาญมรรคาอนุมานทำนายเดิมรักษาความเป็นกลาง ทว่าตอนนี้พลันสอดมือ เช่นนี้สมควรเป็นเฉินเฉียนหัวที่ฝึกฝนคัมภีร์เกิดนภาแล้ว!’

ในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอเกิดความคิดมากมายแวบผ่าน ‘เมื่อมีเฉินเฉียนหัวช่วยสะกดผังเหอถู่ครึ่งหนึ่งของท่านแม่ พวกประมุขปฐวีจะต้องจัดการเรื่องราวได้สะดวกแน่”

“เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะมีคนอื่นๆ เข้าร่วมด้วย เช่นนักพรตเทียนอี้ หลางชิง หรือแม้แต่เลี่ยนจู่หลิน…”

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำรู้สึกได้อย่างเลือนราง เยี่ยนจ้าวเกอส่งกระแสเสียงให้คนอื่นแล้ว เพียงแต่เขาไม่อาจทราบเนื้อหา

แต่เขาไม่ได้สนใจ คนที่จำเป็นต้องพิจารณาถึงปัญหาเหล่านี้เป็นพวกหวังเจิ้งเฉิง

สำหรับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำแล้ว เขาเพียงขวางเยี่ยนจ้าวเกอไว้ที่นี่ได้ ก็ถือว่าทำตามข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนสำเร็จ

เป้าหมายส่วนตัวของเขาอยู่ที่หมัดแปลงกำเนิดของเยี่ยนจ้าวเกอมากกว่า

แผนการของหวังเจิ้งเฉิงสุดท้ายจะสำเร็จหรือไม่ เขาไม่สนใจ

ถึงแม้ว่าจะประเมินความสามารถของเยี่ยนจ้าวเกอไว้สูงถึงที่สุดแล้ว แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหนือความคาดหมายของเขาอยู่ดี

กระนั้น สุดท้ายแล้วเซียนกับมนุษย์ก็มีข้อแตกต่าง เขาไม่มีอันตราย เพียงแต่อาจมีสภาพไม่น่าดูนัก

แต่ถ้าเทียบกับสถานการณ์แล้ว ตอนนี้จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกำลังคิดคำนวณว่าจะกดดันให้หมัดแปลงกำเนิดของเยี่ยนจ้าวเกอออกมาได้อย่างไร

นอกจากนี้ ยังมีอีกเรื่องที่เขาต้องคิดถึง

หวังผู่ออกจากเมืองหยวนโจวไปในทันที ไปที่ไหน ไปทำอะไร จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่ต้องทายก็รู้แล้ว

“ข้าผู้แซ่เยี่ยนไร้ความสามารถ มรรคากระบี่สู้ศิษย์พี่เนี่ยไม่ได้ แต่ก็มีวิชากระบี่อยู่ท่าสองท่า” เยี่ยนจ้าวเกอยามนี้เอ่ยขึ้นอย่างเรียบเฉย “ถึงแม้จะไม่ใช่ศิษย์ของเขานครหยก แต่เรื่องราวคับขันอันตราย แค่ใช้กระบี่เปิดกำเนิดชั่วคราว คิดว่าหลังจบเรื่องอาจารย์ลุงเยว่คงไม่กล่าวโทษ จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำคิดว่าตัวท่านมีเวลาเหลือเฟือจริงๆ หรือ”

“อย่างน้อยวันนี้ก็เหลือเฟือ” จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำไม่หวั่นไหว

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ศิษย์พี่หวังกลับเขานครหยกไปเอากระบี่ นี่เป็นเรื่องที่ใครก็คาดเดาออก ระหว่างทางต้องมีคนขัดขวาง เพียงแต่พวกท่านแบ่งคนมากเกินไปไม่ได้กระมัง”

“ขอข้าลองทายดู” ขณะที่พูด เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้หยุดมือ ฟาดฝ่ามือข้างหนึ่งใส่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ “คนที่มีความเป็นไปได้มากที่สุด เกรงว่าจะเป็นจ้าววิญญาณดินหลี่จวินซิ่นแล้ว”

“จริงอยู่ที่หลี่จวินซิ่นมีพลังเหนือกว่าศิษย์พี่หวัง แต่ความจริงเขายังสู้ศิษย์พี่หวังไม่ได้ ใช้เวลาเพียงเล็กน้อย ศิษย์พี่หวังก็สลัดเขาหลุดได้แล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอผลักรอยตราพลิกนภาลง จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำใช้ฝ่ามือหยินหยางไท่จี๋รับไว้

ทว่าหมัดบดขยี้แสงสว่างของเยี่ยนจ้าวเกอก็ตามติดมาในทันที ทำลายฝ่ามือยินหยางไท่จี๋นั่นทิ้ง

“ดังนั้นใต้เท้ามีเวลามากมายปานนั้นจริงๆ หรือ”

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำเคลื่อนไหวท่าร่าง บัดเดี๋ยวอยู่ไกลบัดเดี๋ยวเข้าใกล้ “ในเมื่อสหายน้อยเยี่ยนคาดเดาเรื่องราวได้มากมายขนาดนี้ ก็เกรงว่าจะเร่งร้อนกว่าข้า”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินก็ยิ้มขึ้น “นั่นไม่แน่นัก”