ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1148

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน มองประกายกระบี่อันยิ่งใหญ่นั้นทำลายผืนดินด้านบนที่ครอบคลุมทะเลหวงเจียอย่างเงียบๆ

คนหนุ่มเค้าหน้าองอาจ สีหน้าดุดันคนหนึ่งปรากฏกายขึ้นด้านหน้าเขา

เป็นเนี่ยจิงเสินที่รับตำแหน่งประมุขทักษิณในตอนนี้

“จักรพรรดิเอกภพโปรดหยุดก่อน” ประกายกระบี่หายไป เนี่ยจิงเสินยืนอยู่กลางอากาศ มองดูธรรมดาไม่มีอะไรผิดแปลก

เขาปรากฏตัวขึ้นบนทะเลหวงเจียในพิธีเปิดสำนักของเขากว่างเฉิงเมื่อหลายปีก่อนเช่นกัน

แต่จักรพรรดิเอกภพกลับทราบดี ว่าคนหนุ่มผู้นี้ในอดีตแม้จะไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้ยิ่งสุดจะเปรียบเทียบได้

ทุกคนในเขากว่างเฉิงเห็นเนี่ยจิงเสินปรากฏตัว จิตใจที่เคร่งเครียดอย่างน้อยก็ผ่อนคลายลงครึ่งหนึ่ง

“เนี่ยทักษิณไฉนมาเขากว่างเฉิงแล้ว” จักรพรรดิเอกภพกำเนิดถาม

“ได้รับการไหว้วานให้มาช่วยดูแลชั่วคราว” เนี่ยจิงเสินกล่าวอย่างเย็นชา “มีชนชั้นเลวทรามฉวยโอกาสเข้ามากระทำเรื่องลับๆ ล่อๆ”

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดไม่มีโทสะ เพียงกล่าวอย่างเฉยเมย “ลายมือแห่งแผ่นดินกลายเป็นของส่วนตัวของเขากว่างเฉิงตั้งแต่เมื่อใด”

“แต่มันก็ไม่ใช่ของส่วนตัวของจักรพรรดิเอกภพท่านเช่นกัน” เนี่ยจิงเสินตอบโต้ชนิดตาต่อตาฟันต่อฟัน

“เขากว่างเฉิงได้ลายมือแห่งแผ่นดินไป กลับไม่มีประโยชน์มากนัก เมื่อข้าได้ไปย่อมสามารถใช้ประโยชน์ได้มากกว่า แม้ไม่กล้าบอกว่าจะรุดหน้าขึ้นอีกก้าว แต่อย่างน้อยก็พอจะมีหวัง” จักรพรรดิเอกภพกำเนิดมองผิวทะเลเบื้องล่าง “หากกษัตริย์ทั้งสามทราบเรื่องนี้คงจะสนับสนุนข้า นี่เป็นเรื่องที่สำนักเต๋าสายหลักของพวกเราได้ประโยชน์ร่วมกัน”

“จักรพรรดิเอกภพท่านมีเหตุผลนับหมื่นนับพัน กลับไม่เกี่ยวกับข้าผู้แซ่เนี่ย” เนี่ยจิงเสินเอ่ยอย่างเรียบเฉย “ที่แล้วมาข้าผู้แซ่เนี่ยให้ความสำคัญกับน้ำใจไม่ใช่เหตุผล”

จักรพรรดิเอกภพได้ยินดังนั้น ในที่สุดคิ้วก็ขมวดขึ้น

เนี่ยจิงเสินกลับไม่ใส่ใจ “ยิ่งไปกว่านั้น เหตุผลของท่านเป็นเหตุผลแท้จริงหรือเหตุผลลวงก็ยังยากจะตัดสิน ระหว่างพวกเราไม่ต้องเปลืองคารม สุดท้ายไม่มีทางที่ข้าจะคอยดูอยู่เงียบๆ เพราะคำพูดไม่กี่คำของท่าน หรือจะบอกว่า ท่านจะจากไปเพราะคำพูดไม่กี่คำของข้า”

“เนี่ยทักษิณล้อเล่นแล้ว ลายมือแห่งแผ่นดินมีความสำคัญต่อข้ายิ่ง ย่อมไม่อาจวางมือเช่นนี้” จักรพรรดิเอกภพส่ายหน้าเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราคงต้องเอาจริงกันแล้ว”

เนี่ยจิงเสินสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน เพียงเงยหน้ามองด้านบน “จักรพรรดิเอกภพเชิญ”

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดพยักหน้า ก้าวเท้าออก ร่างลอยขึ้นไปด้านบน

แผ่นดินด้านบนศีรษะหายไป ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกครั้ง จักรพรรดิเอกภพกำเนิดก้าวเท้าก้าวเดียวเข้าไปในมิติ กลับหลุดออกจากโลกซ้อนโลกชั่วคราว

เนี่ยจิงเสินลอยตามขึ้นไปด้วย

สงครามระหว่างพวกเขา หากลงมือสุดกำลังจะทำลายสภาพแวดล้อมรอบๆ มากเกินไป เมื่อไปอยู่ในมิติต่างแดนก็ไม่มีความกังวลนี้อีก

“ให้ข้าได้ดูหน่อยเถอะว่าท่านได้การสืบทอดที่แท้จริงของกษัตริย์กระบี่มาสักกี่ส่วน” จักรพรรดิเอกภพยกฝ่ามือขึ้น บรรลุถึงด้านหน้าเนี่ยจิงเสินในพริบตาเดียว

จุดที่ฝ่ามือเขาครอบคลุมเหมือนกับย้ายพันภูเขากดทับใส่ร่างเนี่ยจิงเสิน ทั่วบริเวณในมิติล้วนเป็นแรงกดดันไร้รูปร่าง สามารถบดขุนเขาให้กลายเป็นเมล็ดผักกาดได้!

เนี่ยจิงเสินมองเหตุการณ์นี้อย่างสงบนิ่ง มือซ้ายทำเป็นมุทรากระบี่ ก่อนที่กระบี่สะท้านเทพที่เอวพุ่งออกจากฝัก

ไม่ได้ส่องสว่าง แต่เป็นประกายกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ปรากฏขวางขึ้นมา

ประกายกระบี่เหมือนจักรวาลปฐมกำเนิดอันขมุกขมัวออก ดินน้ำลมไฟที่ปั่นป่วนพัดกระจายไปทั่ว จากนั้นก็กลับคืนสู่ความสงบ

หยินหยางแบ่งแยก เริ่มยุคบรรพกาล ปราณสะอาดลอยขึ้น ปราณขุ่นจมลง

เป็นการสร้างโลกใบใหม่ ฟ้าดินเอกภพถูกบุกเบิก!

ในภาพที่ยิ่งใหญ่นี้ จิตอันแข็งแกร่งเบิกนภาเปิดแผ่นดิน ตัดขวางจักรวาล ไม่อาจแข็งขืน!

กระบี่บี่เบิกฟ้า ไร้สิ่งใดต่อต้าน

แรงกดดันบริเวณรอบๆ ที่ส่งผลต่อเนี่ยจิงเสินปลาสนาการในพริบตา ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่พุ่งไปด้านหน้ามากขึ้น เล็งที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิด

“กระบี่หยกเบิกฟ้า สมคำร่ำลือ” จักรพรรดิเอกภพเคลื่อนย้ายมิติ หลบประกายกระบี่

ขณะที่เขาเปลี่ยนท่าร่าง กลับบุกแทนถอย บรรลุถึงด้านหน้าเนี่ยจิงเสินในชั่วพริบตา

แขนเสื้อหลวมโพรกกางออก ครอบคลุมใส่เนี่ยจิงเสิน มิติในแขนเสื้อพลิกด้าน สภาพเปลี่ยนเป็นโกลากล เป็นความสามารถของเอกภพในแขนเสื้อนั่นเอง