ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1157

ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงพอสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันเด็ดขาด และปราณความตายที่กระจายไปทั่วมิติ ดวงตาก็ฉายแววตื่นตระหนก

เขามองเขตแดนที่เริ่มสมานตัวของโลกซ้อนโลก ก่อนจะมองประกายดาบที่ค่อยๆ สลายไป แล้วสัมผัสชีวิตอันเสื่อมโทรมนั้นเนิ่นเนินโดยไม่กล่าววาจา

หวังเจิ้งเฉิงทราบดีว่าคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอไม่ใช่การเขียนเสือให้วัวกลัว

ต่อจากประมุขทักษิณจวงเซิน มีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุขอีกคนหนึ่งถูกเยี่ยนตี๋สังหารทิ้ง!

หวังเจิ้งเฉิงที่เพิ่งสู้กับเยี่ยนตี๋เมื่อครู่ ไม่มีทางจำประกายดาบที่ทั้งยิ่งใหญ่และเกรี้ยวกราดนั้นผิด

ดาบนั้นเป็นการประกาศว่า เรื่องราวในวันนี้ปิดฉากลงแล้ว

เพียงแต่แผนการของพวกเขาสุดท้ายสำเร็จหรือไม่สำเร็จกันแน่

เยี่ยนตี๋ลงมือฆ่าคน ช่วยเหลือภรรยาของตัวเองไว้ได้ก่อนที่นางจะตาย หรือว่าสายไปก้าวหนึ่ง จึงสังหารคนระบายความแค้น

“ที่แท้เป็นนักพรตเทียนอี้ ประมุขบูรพา” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ “หลังจวงเซินตาย ยังมีพลังชีวิตที่เข้มข้นเช่นนี้ นอกจากประมุขทิศบนกับประมุขปฐวีท่านแล้ว ก็มีแต่นักพรตเทียนอี้ที่ฝึกฝนคัมภีร์อายุวัฒนะ”

เขามองหวังเจิ้งเฉิง “อาจารย์ของท่านแม่ตายเพราะนักพรตเทียนอี้กระมัง”

หวังเจิ้งเฉิงนิ่งเงียบ สายตาของเขาเคลื่อนไปมาระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับโลกซ้อนโลกที่อยู่ไกลออกไป ครู่ต่อมาค่อยส่ายหน้า

ในเมื่อผลลัพธ์ได้ถูกกำหนดแล้ว เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอต่อไป

นักพรตเทียนอี้ตกตาย เสวี่ยชูฉิงไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ตอนนี้เยี่ยนตี๋ก็ไปถึงแล้ว

แม้หวังเจิ้งเฉิงจะตามไปเผชิญคมดาบของเยี่ยนตี๋ ก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะทำอะไรได้

ที่ขอให้จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำลงมือได้ นอกจากการแลกเปลี่ยนแล้ว เป็นเพราะว่าจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำหวังว่าจะได้ศึกษาหมัดแปลงกำเนิดผ่านการต่อสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอ

ดังนั้นที่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำเข้าร่วมในครั้งนี้ ก็สู้กับเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น แต่หากต้องลงมือกับคนอื่น เขาย่อมไม่ร่วมมือ

ขณะนี้ความเสียดายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหวังเจิ้งเฉิงก็คือ เมื่อครู่ตนระวังตัวเกินไป

เขาพะว้าะวงในการขัดขวางเยี่ยนตี๋เมื่อก่อนหน้ามากเกินไป

เบิกนภาสะกดแปลงกำเนิด เทียบกับเฉินเฉียนหัวที่ไม่ใช้อาวุธเซียนตั้งแต่ต้นจนจบ ภายใต้การเสริมพลังโดยรูปภูผาธาราโบ่วกี้ หมัดโบ่วกี้ทำลายฟ้าของหวังเจิ้งเฉิงกลับส่งผลคุกคามเยี่ยนตี๋ได้

ยามสู้กันลำพัง ทางเขาด้านหนึ่งขอแค่พัวพันอีกฝ่ายไว้ได้ ด้านหนึ่งก็มีโอกาสรุกที่หายาก

หลังจากที่ประมุขทิศบนเฉินเฉียนหัวมาถึง ความจริงแล้ววิธีการที่เหมาะสมที่สุดความจริงคือให้หวังเจิ้งเฉิงกลายเป็นฝ่ายบุกจู่โจม ส่วนเฉินเฉียนหัวเป็นฝ่ายป้องกัน สองคนร่วมมือกันรับมือเยี่ยนตี๋

แม้ฐานโลกของเฉินเฉียนหัวจะต้านทานคมดาบของเยี่ยนตี๋ไม่ง่าย แต่ว่าวรยุทธ์การป้องกันมากมายในสถานการณ์ที่ใช้ไปกับการป้องกันเพียงอย่างเดียว ก็มีความสามารถแก้ไขอยู่หลายส่วน หวังเจิ้งเฉิงสามารถฉวยโอกาสหาช่องโหว่โจมตีได้

น่าเสียดายที่หวังเจิ้งเฉิงระวังตัวมากไป

มิหนำซ้ำเขายังไม่รู้จักเฉินเฉียนหัวมากพอ คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมใช้บรรทัดจิตนภาตั้งแต่ต้นจนจบ สุดท้ายก็สะบัดก้นจากไป

หวังเจิ้งเฉิงรู้สึกได้ผ่านการสังเกตการต่อสู้ครั้งนี้ ว่าเฉินเฉียนหัวไม่ถือสาถ้าตนจะเข้าร่วมกลุ้มรุมเยี่ยนตี๋

พอเข้าใจเรื่องทั้งหมด หวังเจิ้งเฉิงก็เสียใจหลังที่เรื่องราวได้ผ่านไปแล้ว

เรื่องราวมาถึงตอนนี้ แม้ว่าเขาจะมีความคิดอื่นๆ อีก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำความคิดทำงานอย่างรวดเร็ว เข้าใจสถานการณ์ และเดาความคิดของหวังเจิ้งเฉิงออก

ชั่วขณะนั้น เขาตกอยู่ในความลำบากใจ เรียบเรียงถ้อยคำอย่างต่อเนื่อง

ในตอนนั้นเอง พลันมีแสงเจิดจ้าสว่างขึ้นบนโลกซ้อนโลกที่อยู่ห่างออกไป!

กำลังเข้าใกล้สถานที่ที่สามคนสู้กันอยู่ ปราณกระบี่บนโลกซ้อนโลกทะลวงหมู่เมฆ ทำลายเขตแดน บรรลุถึงมิติต่างแดนที่พวกเขาอยู่

พอสัมผัสได้ถึงจิตกระบี่เทียมฟ้านั้น จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำกับหวังเจิ้งเฉิงดวงตาก็ฉายแววตื่นตระหนก

ประกายกระบี่ที่เหมือนกับบุกเบิกโลกใบใหม่พุ่งออกมาจากโลกซ้อนโลก ฟันทำลายมิติ